avam

halkın aşağı tabakasına verilen ad. küçümseme amaçlı olarak da kullanılır. (bkz: kast)

(bkz: alt tabaka)

okumayan, araştırmayan cahil halk imiş manası.

havasın karşıtı.

Halktan ilmi irfani düşük olan kimse.

osmanlıcada halktan ilmi irfanı kıt olan kimse, okuyup yazması az olan anlamlarına gelmektedir.

hakikata tam erememiş, tevhidin derin hakikatlarından haberi olmayan, halkın ekseriyeti anlamlarına da gelmektedir.

para ve cinsellik dışında meşgul oldukları ve önemsedikleri bir konu yoktur.
en iyi ideolojik radikaller bu sınıftan çıkar.
bütün siyasal hareketler bu kalabalıklardan maddi ve manevi olarak çıkar sağlarlar.
bütün güçleri kalabalık olmalarından gelir.
merkezi bir haberleşme olmadan balık sürüleri gibi senkron hareket ederlerler.
erkekleri, siyaseti ve siyaset konuşmayı severler.
asya ve avrupa avamları içkiye çok düşkündür. doğu ve afrika avamlar arasında fanatik dindarlık daha yaygındır.
her fraksiyondan devrimciler için potansiyel askerdir.
sanat ve bilgiyle ilişkileri hiç yoktur. bununla övünürler. karnımız aç karnımız ne sanatı derler.
erkekleri kitle sporlarına aşkla bağlıdır.
sporu izleyici olarak tükettiklerinden bir pazar oluştururlar. kulüp yöneticileri sadık taraftar olarak tanımlar.
toplumsal hafızaya yazılı yahut sözlü olarak katkıları yoktur.
kronik derecede lider bağımlısıdırlar. liderleri olmadan yaşayamazlar.
çabuk doyar, çabuk unutur, çabuk ikna olur, çabuk pes ederler.
önemli olan var olmalarıdır.. üretmeden alma hakkı olduklarını düşünürler ve sürekli şikayet ederler.
kadınları hastalıkları çok severler. hastalıklar onlara ikincil fayda ve imtiyaz sağlar.
yıpranmışlıklarını ve hastalıklarını değer olarak sunarlar.
Coğrafi, kültürel ve zaman gibi koşullardan bağımsız olarak dünyanın her yerinde ki avamlar aynı reaksiyonları gösterirler.

uludağ sözlükte bolca bulunurlar, seri halde eksilerler, tarihi babası cahil efendiden, siyaseti amcası cühela dan öğrenirler.
liderleri populer kulturun ikonasıdır. alkış tutmayı ve geçmişiyle övünmeyi bir erdem sanırlar ancak bugünleri kepazelik ve rezillikle geçer görmezler.
ar ve namus kavramları liderleri gibi sikinin keyfine göre değişiklik gösterir stabil değildir.

cahil, görgüsüz, ayak takımına verilen isim.

gazete okumayan, düşünmeyen düşünemeyen, kendi maddi çıkarlarını düşünmek den başka derdi olmayan, hafiften çakalımsı hafiften saftirik,yerine göre dini çıkarımlarını gözeten, gereksiz ayak takımlarına verilen ad.

mutasavvıflar özünü keşfedememişler için kullanırlar bu kelimeyi.

ne olduk lan şimdi avam mı olduk?
-*şeytan: eğlence burda, çamurun içinde ne olduğunu asla göremezsin!
(bkz: avuntu di mi)

aklı sikinde olan, düşünmeden yoksun, hayatın yeme ve içmeden ibaret olduğunu zanneden koca kafalı bir kişiliklere verilen isimdir.

Toplumun; ilmi ve irfanı düşük olan kısmı.

halkın cahil tabakası.

ingiltere’de Lordlar Kamarası’na karşılık halkın temsilcilerinin bulunduğu kamaranın adıdır. Asil olmayan, halktan gelen olarak da kullanılır.

AVAM; nazik, anlayışlı olmaya çalışsa bile kırıcı olmaktan kurtulamaz. Çünkü avamda insanları anlayacak kapasite yoktur. Hakeza insanları anlayacak yetkinlige sahipse avam takımı insanları kandırmaya çalışır. Çünkü onun paradan başka değeri yoktur. Şüphesiz avam sınıfından iyi insanlar da vardır onlara kısaca aptal diyoruz. Çünkü onlar isteyerek iyi olmayı secmemistir.

Soyluluk ve seçkinlik özelliği bulunmayan, servetten ve mülkten yoksun herkes. 19. yüzyıl'dan önce pek kullanılmayan bu deyim, havas karşıtı ve daha çok okuyup yazması olmayan halk çoğunluğunu anlatmak için Tanzimat'tan sonra kullanıldı. Fakat havas ile avam arasında kesin bir ayırım yoktu. Okuyan, bilim sahibi olan ya da âyan, eşraf niteliği kazananlar avamdan ayrılmış sayılırlardı.

(bkz: havas)

Abbasilerde saray ve çevresinden olmayan tabakaya verilen isim.

Günümüzde ise alt tabaka anlamı taşımakta.

E emevilerde mevali vardı, kötü idi.
Mevali halk diline bile teneffüs etmemiş. Tüm süreçte mevali politikası uygulanmış mı bilinmiyor.

Ancak Abbasilerin avamı halk diline kadar sirayet etmiş.
E hani abbasilerde dışlama yoktu?

inanç ve ibadetleri genellikle taklide dayanan, dinin şekil ve merasimlerinin ötesine geçemeyenler için kullanılan bir tasavvuf terimidir.

kendini yaratamayan, ancak içine doğduğu toplumun gelenekleriyle yetinen basit, sıradan insandır.