Arkadaşlar sizinle başımdan geçen bir olayı paylaşmak istiyorum. Cidden şaşkınım ve kimseyle paylasamiyorum.

Geçen hafta bana görücü gelmişti ve anlatılan kadarıyla aileyi erkeği makul gördüğümden ikinci görüşme için olabilir dedim.
Neyse gün geldi oğlanla görüştük ettik oğlanın her şeyi iyi hoş ama tipi olarak kriterlerimin çok altında buldum. Neyse fazla çaktırmadım normal olarak bir kaç soru sordum. Somurtarak veya kötü hissettirerek kimsenin kırılmasını istemedim. Neyse sonra biz beklemeye başladık arayacaklar diye. Arayınca şehir dışında yaşadığı için olumsuz diye söyleriz dedik. Ama o kadar emindim ki arayacaklarindan çünkü oğlan bana karşı çok yakın davrandı ikna etmeye çalışıyor gibiydi. Beni beğendiğini düşünmüştüm. Daha sonra bir baktim arayan soran yok. Kendimden şüphe etmeye başladım. Şu saate kadar herhangi bir geri dönüş olmadı. Ne düşünmem lazım bilemedim. Triplere girecem *

selam olsun orada imanla gülümseyen kardeşlerime... ne kutlu bir direniş... dualarımız ve kalbimiz sizlerle... ya müntakim allah! intikamına bizide memur et!

Bu gece içim kıpır kıpır...

Artık insanlar için olmadığım biriymiş gibi davranmıyorum. Üzüleceğim şeyleri öğrenmekten, konuşmaktan vazgeçtim. Sabit fikirli insanlara laf anlatmaya çalışmıyorum artık. Güveninden ve değerimden şüphe ettiğim insanı yanımda tutmuyorum. Hayatı zorlaştıran şeyleri sevecek yaşı çoktan geçtim.
Geç oldu ama öğrendik.

Umudu kazımak bir kalpten... Zor.

Hiç bir zaman gerceklesmeyecek konusmalari tekrarlıyorum beynimde.

Güzel bence.

Yemek yapmayı ve yemeyi seven, inatçı, esprituel, sakin, uykucu, huzurlu, çoğu zaman mütebessim.

Kendim olmak için ödediğim bir bedel var. Bu halimle çok mutluyum. Şimdiye kadar başkaları için ve onlara göre yaşamışım. Artık bir laf saçmaysa bile içimden geliyorsa söylüyorum ve bu benim diyorum.
Özgüven için mihenk taşı bana göre.

Kötülerin bile vicdani olarak rahat olmasını anlamlandıramıyorum. Bu vicdan mekanizması nasıl işliyor.

Bir çeşit halet-i ruhiyyedir.

Utanç var içimde... Sevilmemenin utancı.

Artık gelsen de bir gelmesen de.

Yeni yıl sizlere güzellikler getirsin.

Kendileri ile huzur bulasınız diye sizin için türünüzden eşler yaratması ve aranızda bir sevgi ve merhamet var etmesi de O’nun (varlığının ve kudretinin) delillerindendir. (Rum-21)
benim için evlilik kurumu ve evlenilecek insanı özetleyen ayet budur.

Arkadaşlar ille başına büyük şeyler gelmiş olması gerekmiyor çocukken intiharı bir iki kere denemiş başarısız olmuş biri olarak şuan nedenini bile hatırlamıyorum kendi içimde bir şey yaşıyordum sanırım. O yaştaki kız çocukları gerçekten hassas oluyorlar.

Abimin eski nişanlısını gördüm sanki bu kadında Allah korumuş abimi çok şükür.

Herkes hayatta farklı şekilde üzülüyor. Biz çirkinler ise hayatimiz boyunca çirkinligimizi merkeze alıp her an moralimizi bozma potansiyelinde olabiliyoruz.

Hem bu dünyada hem de diğer dünyada çekecek çok çilen var.

Bugün abimin eski nişanlısından altınları aldık. 2 altınımızı ve eşyalarımızı vermediler. Diğerlerini de eğip bükmüş serefsizler. Alyans desen altın rengi kalmamış sahte bile olabilir. Ya dünya da nasıl insanlar yaşıyor.

Abimin bu hafta içi gerçekleştirdiği eylem. işin içine aileler de girdiği için zorlu bir süreç. Ama zararın neresinden dönersen kardır düsturu hiç unutulmamalı. Abimin nişanlısı olan kız nişandan sonra cok değişti istekleri bir turlu bitmek bilmedi. resmen sevdiği için değil esya icin evlenmek istiyordu sanki.
Bide bu olaylardan şunu anladım ki biriyle evlilik yoluna girmeden önce her şey ince detayına kadar konuşulmalı. kartlar açık oynanmalı. Ben şunu yapabilirim şunu yapamam gibi.