bugün

haftanın yedinci ve son günü. huzur günüdür. güzel kahvaltı yapılır, ev temizlenir, çamaşırlar yıkanır, gazete okunur.
alışveriş yapılan, genelde meyve-sebze tezgahlarının kurulduğu sokak arası oluşumlar topluluğu.
tokatın bir ilçesi.
ing. sunday
alm. sonntag *
rizenin bir ilçesi ilginçdir bu ilçenin lazca adı atina dır.
ertesi günden olsa gerek kasvetli olduğu düşünülen ve üzülünen haftanın son günüdür.
evde oturulmasi gereken gündür. nitekim pazar günü herkes dışarıya çıkmaktadır, yapacağınız her türlü program birileri tarafından daha önce yapıldığından ortada kalırsınız... en iyisi pazar günü evin keyfini çıkarıp , hafta içi gezme işini yapmaktır. *
günlerin şahıdır.
banyo günüdür
sakal trası gunudur.
reset atma gunudur.
acaba televizyonda bir şey var mıdır düşüncesiyle kumandaya sarıldığınızda süheyl-behzat uygur kardeşlerin "şahane pazar" adlı yüzyıllarca süren, tanımlaması imkansız programıyla karşılaşıp daha da daraldığınız gündür.

(bkz: eskiden öyle miydi)
(bkz: parliament sinema klübü)
haftanın hem en güzel hem de en kötü günüdür. tatildir ama ertesi gün iş , okul , ...vs vardır ve de bunun için hazırlık yapılmalıdır. genel olarak bacakların uzatılarak televizyon karşısında mayışılmasıyla son bulan gündür. herşeye rağmen en güzeldir , adı bile yeter.
pazartesi sendromunun habercisidir. tarafimca çok dışlanir kendileri, hiç sevmem.
cumartesiyle pazartesi arasına sıkışmış karaktersiz vesıkıcı gündür. geziniz sıkılınız.
Gel vatandaş gellllllll domatesin iyisi burdaa
ablaaaa bakmadan geçmeeee şu güzelliğeee bak beee

gibi konuşmaların olduğu semtlerde kurulan tezgahları bulunan yerlerdir.
(bkz: pazmaz) *
öğrencilik hayatında pek sevilmez bugün nedense sıkıcı bunaltıcı gelir hep, geçse de bitse yeni hafta başlasa dersiniz ya da cumartesi hiç bitmesin de pazar olmasın diye düşünürsünüz. ama öğrencilik hayatı bitip de bir baltaya sap olup iş hayatına atıldığınızda inanılmaz çekici gelir , dört gözle beklersiniz tüm hafta boyunca hele bir de haftadaki tek tatil gününüz ise...
dışarıya stres atmak amacıyla çıkan şahıs için haftanın en yorucu günüdür. sokaklar tıka basa dolmuştur ve adım atacak yer yoktur. o kalabalık arasında adım atmaya çalışmak dahi beyni yormaya yetmektedir.
haftanın en sıkıcı günüdür.
garip bir sıkıcılığının olmasının yanı sıra bir de çamaşır yıkayarak tam pazar günü havasına girip iyice kendime işgence ettiğim en antipatik iki günden birisi.bir diğeri (bkz: çarşamba)
edirne'deki pazar yerinden:

helma ... ytl

iki adım ötede

avuç ... ytl
dipteyim sondayım depresyondayım adlı şarkının anlam ve öneminin vücud bulduğu günün adıdır.
nazım hikmetin bir şiiridir.
pazar denilince aklıma her zaman küçüklüğümün depresyon etkisi kırmızı koltuk programı gelir.

pazar günleri bazı zamanlar unuturdum pazar olduğunu. tv de zap yaparken bu program çıkardı. zaten hiç bir şey anlamazdım o yaşta. o günün pazar olduğunu hatırlar üzerime gereksiz bir sıkıntı çökerdi. *
ho$ bir nazım hikmet şiiri.

bugun pazar,
bugun beni ilk defa guneşe cıkardilar.
ben ömrümde ilk defa;
gökyüzünün bu kadar benden uzak,
bu kadar mavi,
bu kadar derin,
olduguna şaşarak,
kımıldamadan durdum..

sonra saygı ile toprağa oturdum.
dayadım sırtımı beyaz duvara.
o anda ne düşmek dalgalara,
o anda ne hürriyet ne karım...

toprak, güneş ve ben ;
bahtiyarım...
kasvetli olanları için şarkısı da vardır; (bkz: gloomy sunday)