depresyon

Hayat zor,ekonik şartlar zor fakat sosyal medyada çok vakit geçirmenin de bu duruma hiç iyi gelmediğini düşünüyorum,fakat bu durumu yine daha insani atlatmak için küçük küçükte olsa da hayattan kopmamak şart.

Benim gibi mizacınız buna meyilli ise ayvayı yediniz demektir. Devamlı kıyısında dolaşır, arada bir dalıp çıkarsınız. Ayrıca bu ülkede kaçınılmaz olandır az düşünebilen insanlar için, tabii katmerli cahil veya banane yeaa dayı iseniz hayat size güzel.

Şuanda içinde bulunduğum durumdur, üstümde majör depresyon hali var, birkaç haftadır.

bu konu profesyonellere danışılmalıdır, herkesin durumu özeldir.

Yokluyor arada gibi çok boşsun aklından en ufak fikir geçmiyor uyuyamadım diye mala bağladın.
bir ara 30 dk da bir entry giriyordun ama beynin durmuş gibi son günlerde.

2023 ne kadar b*ktan bir yıl olsa da bırakma bence.
2022 yi aratan çok şey var...

12 temmuzdan sonra onu not almadığın için aklında tutmadığın için üzülmüşsündür son 3 gün heyecan bulamadın gülemedin.

Kendime not..

Yoklar arada.

neyse lan, kendimden sıkıldım.

Düşer misin artık yakamdan?

Sözlük yazarlarının çoğunda var olan bir hastalık.

Yokluyor arada boşluğa bırakmaya gelmiyor.

Eğer gençliğiniz bomboş geçtiyse ve bazı şeylere ulaşamayacağınız kesinse, üzgünüm, terapinin de, ilacın da faydası olmaz bitirmeye.
Öyle herkes için mutlu bir son yok. Hayat ne kadar uğraşsan da ulaşamadıklarına bazılarının sakız çiğner gibi ulaştığını örneklemesiyle güzeldir sadece.
Dünyaya fırlatılmış ve başkalarının mutluluklarını izleyerek saçma ve anlamsız, birbirine benzer günlerle dolu biçimde zamanını doldurabilirsin, unutma.
Ne o işe yaramama hissi peşini bırakır ne de yan komşun olan gevşeğin seviştiği güzel kadın evine gelir.
Bazı şeylerin çözümü yok işte. istanbul’ a günlük gitmek dünyanın parasıyken ne new york’ u, paris’ i ?
Futbol ve gol pozisyonu olarak ezdiğin takım kulübüne şansa bala gol atacak.
Gittiğin her mekanda birbirine sadık dostlar ve öpüşen sevgililer arasında siktir edilmiş biçimde yalnız oturacaksın.
Kötüler kazanacak, iyiler üzülecek.
intihar da edemediğin hayalini de gerçekleştiremediğin sıkıcı ve yorucu bir zamanı geçirmek için oyalanacaksın.
Bu aptal hayat böyle çünkü…

Günümüzün en popüler hastalığı... Artık grip, nezle gibi bir şey oldu.

Sanıldığından daha uzun ve ağır yaşanabilen rahatsızlık. Çünkü sadece sizin çaba göstermeniz yetmeyebiliyor. Bazı ödünler vermedikçe kurtulamazsınız ama herhangi biri olamıyorsunuz işte.

herkes çok şey bilir hakkında, şunu yap, bunu yap, der. ama ne hissettiğini, sana çözüm sunacağını bilmezler tavsiye verirken.
mesela kadınlar... 15 senedir itinayla siktir edildiğim için flörtün ne olduğunu unuttum. beni siktir edenlerse özgürce aşk ve cinsellik yaşıyor. yaşayamadığım şeyler aklımdan çıkmıyor, geride de dönemem. terapistler de '' 19-29 yaş arası değil, 30 yaş üstü kadınlara yönel '' tavsiyesi veriyor. denedim, yapamıyorum. 19-29 yaş arasında yaşamadıklarım varken hiçbir şey hissetmediğim kadınlarla romantik ve cinsel bağ kuramıyorum. üstelik 30 yaş üstü her kadın da sevcan yaşar ve deniz ışın gibi hem dış güzelliğe hem de entelektüel yapıya sahip değil... demek ki çözüm yok.
yani bazı sorunlar düzelmedikçe depresyon da düzelmez. geriye de gidemeyeceğine göre bazı sorunlarla yaşayıp onları bastırmanın yöntemlerini aramak zorundasın. çünkü o sorunun içe sinen bir çözümü yok, olmuyor işte.

not: ben de mutlu olmak isterim ama içime sinmeyen, zoraki bir mutluluğu istemiyorum. bu yüzden aklımın bir köşesinde intihar duruyor. keşke böyle olmasaydı ama tek sorumlusu ben değilim.

Hırka çay çikolata.

insanların hayatlarını, yaşadıkları travmaları, öfkelerini bilmeden hakkında atıp tutulmaması gereken sorun. en azından her şeyin çözümü varmış gibi tavsiye vermeyin, samimi ve inandırıcı gelmiyor. ayrıca kimse depresyona girmek istemez, çıkmak için de umut ve enerji gerekir. depresyonun bunları da götürdüğünü unutmayın. insanları tanımadan, verdikleri mücadeleyi bilmeden bildik ve sıkan öneriler sunmayın. faydası olmuyor.

Öncesinde birçok şeyin tüketmesiyle sonrada babamın vefatıyla girmiştim. Çıkabildim mi yoksa bir evresini mi yaşıyorum bilmiyorum. Ama eskiden etrafımda her şey griydi şimdi hiç renk göremiyorum.

yaklaşık kendisiyle 15 seneyi doldurduğuma göre şöyle açıklayabilirim :

Göğüsün ortasında bir boşluk hissedersin. Karadelik gibidir. Ne yaparsan doymayan hep daha fazlasını isteyen bir kara delik. Nereye gitsen seninle gelen asla peşini bırakmayan biri kara delik. ilaçlar alırsın, farklı yollara gitmeye çalışırsın, bu sefer değişicem dersin ama o kara delik hala oradadır. Hatta giderek büyür . Nefes aldırmaz olur. Kimse de görmez bu boşluğu. Sadece sen görürsün. Kime anlatsan inanmazdır da. intihar dolaşır aklının kıyılarından sadece. Ve bir de kaybettiğin zaman umudunu. işte o boşluk seni daha da çeker içine.

Manik atak geçirmemden sonra olan şey:
1 yıldır depresyondayım sözlük okulu falan boşverdim arkadaşlık sevgili gibi ilişkilerim yok. Kız arkadaşım nerdeyse olmadı bana çıkma teklifi gelen kızları saymayacağım bile, çok fazla kız arkadaşım olabilirdi ama travmalarım, sorunlar vs. Beni bu yola itti, morallerim çok bozuk. yarın bir işe gireceğim inşallah olur alacak çok şeyim var manik atağımda bütün paramı alkole yemeye içmeye harcadım. işten sonra sınava hazırlanacağım umarım her şey düşündügüm gibi gider bu döngüden kurtulurum artık. Normal bir hayat istemiyorum ama tek istediğim bir kız arkadaş ve para sorunu çekmemek hayatta başka hiçbir şey istemiyorum. Arada kesintisiz ağlama ataklarım geliyor öfke atakları yaşıyorum. Daha geçenlerde internetten oyun oynadığım bir arkadaş grubu buldum beni yılbaşı partisine şehir dışında eve davet ettiler ona bile kalkıp gidesim gelmedi. Evde bütün gün sigara içip müzik dinleyip film izliyorum. Tek isteğim bir kız arkadaş ve maddi sorun çekmemek ama ben kendi kendime her şeyi mahvettim ailem bilinçsiz hiç kimse bu çocuk ne yapıyorsun demedi. Bu yazıyı okuyup konuşmak isteyen varsa özelden yazsın durumu benim gibi vahim arkadaşlar ulaşsın.

Geçmişteki pişmanlıklarla, gelecek kaygıları tartılırken, yaşanan anın kalınlaşmasıdır.

ilaçsız da tedavi edilebilir...

https://www.aveniasamtal.se/

motivasyon eksikliğine yol açan hastalık.

Her şey var,hiç bir şey yok. Dünyanın ortasında yapayalnız.. sonrası sonsuz bir boşluk...

Enerji ve motivasyon eksikliğinin tavan yaptığı durum. Geliş şekli duygulara benziyor ve engellenemiyor. Mücadele etme yöntemlerini bilmek en iyisi. Antidepresanlar ise en son çare.

kötü bir durumdur.