black rose immortal

"sunbirds leave their dark recesses
shadows gild the archways
do not turn your face towards me
confronting me with my loneliness
you are in a forest unknown
the secret orchard
and your voice is vast and achromatic
but still so precious"

bu parçanın sanırım en sevilen kısmı bu bölümdür herkes gibi bende severim ancak şahsi kanaatim sonrasında gelen cazır cazır uçuşan gitar riffleri ve brütal vokal parçanın ruhunu daha iyi yansıtıyor.

opeth'in imza şarkılarındandır.

20 dakika sürmesi nedeniyle, az sevilesi çok sevilesi, inişli çıkışlı yerleri vardır. ama şüphesiz ki mükemmel bir outrosu vardır bu şarkının. bana starcraft oyunundaki zerg ırkını hatırlatır.

tek başına bir albüm niteliğindedir. dinlerken birden fazla ruh haline bürünmek mümkün.

opeth'in kusursuz eseridir.uçurur.
ama bir to bid your farewell değildir.

dünya üzerinde geçirilebilecek en muhteşem 20 dakikalardan birini yaşatabilitesi olan yaşayan, ölmeyecek, gelmiş geçmiş en muhteşem yapıttır.
resmen başyapıttır.
daha iyisi, sanırım olamaz.

20 dakika olmasına rağmen tekrar tekrar dinledikçe insanı sıkmayan bir opeth eseri. sanırsam bunun nedeni de devamlı değişen melodisi ve her parçasının kattığı ayrı duygular olsa gerek.

ölümsüz bir opeth albümü pardon şarkısı.

albüm diye bu şarkıyı koysalar satardı.

tarihte yerini almış ve asla eskimeyecek olan başyapıt.

dinlenildiği taktirde günü mahveden şarkı. aşağı yukarı şöyle bir şey:

görsel