dizini yaralayıp ovuştura ovuştura eve gittikten sonra birde evde annesinden dayak yemiş nesildir ayrıca.
havası biraz inmiş topun üzerinden salak gibi geçmeye çalışırken yaşadığım olaydır. o an ne düşünüyordum bilmiyorum. macera yaşamak istedim galiba çocuk aklımla. çok acı çekmiştim. duran arabalara çarparak düşmüşlüğüm de vardır. bisiklete bindiğim zaman yürüyen felaket gibiydim.
Şimdi çocukların da bisiklete bindiği, düştüğü, yazın sokaktan eve girmedikleri düşünülürse (benim yaşadığım yerde mi var bir böylesi çocuklar bilemiyorum. Yazın gürültülerinden durulmuyor evde.) onların da içinde bulunduğu efsane nesildir.
(bkz: bisikletten düşüp karizmayı çizdiren nesil)
elleri bırakayım derken direksiyonun yan dönmesi neticesinde 10 metre sürüklenen nesildir. kolları sıyrıklarla, dizleri yara berelerle doludur.
Evet evet düş düş bıkmayan nesildir . Kaç yara alsana kaç kol kırılsada bu sevda bitmez .

Hatta :

--spoiler--
Bisikleti motosiklete bağlayıp gezmiştik , ha sonuç mu ? çene altına 6 dikiş .
--spoiler--
sırf bisikletten düştüğü için sürekli biyerleri kanayan ve hala bisiklete binmekten korkmayan ve usanmayan nesildir.
3 yaz üst üste sol kolun üstüne düşüp bütün yazı bandaja sarılı geçiren nesildir.
bisikletle birlikte ısırgan otlarının içine dalarak combo yapmış gerizekalıları da içinde barındırır.

kaşınıyordum, kaşındım.
bisiklet ile iliskili olarak vucudumda yer alan 37 dikis ile benim de icinde yer aldigim efsanevi olusum.
küçük, pembe beyaz lastikli bisikletleri görmüş nesildaştır.
dizlerinde yaraları hala mevcuttur. bisiklet altında sürünmüşlerdir.
bisiklet sürmeye 4 tekerlekle başlayan, sonra 3 e düşen, sonrada dengesini kaybedip yerlere düşen nesildir.
takım taklavat ne varsa alıp götürmüştür.
x yapmış efsane nesil maratonu başlıyor.
gün geçmiyorki benzer başlıklar açılmasın.
öğrenmek için mecbursun.
dizlerinde bu yüzden yara izleri olan efsanelerdir.
dikenlerin ustune yuvarlanip bir hafta vucudumdaki dikenleri temizlemek icin ugrasmisligim vardir. ben de bu nesile dahilim.
bisiklet eşittir kaza demekti benim için.
o bisikleti ellerimi bırakıp süreceğim diye az mı düştüm? hey gidi çocukluk.
dizlerimde hala izlerini taşıdığım hede. güzel özlenen günlerdi.
dizlerinden yara eksik olmayan, şortları paramparça olan nesildir.
hayatın tadına varan son nesildir. henüz trolller işgal etmemiştir dünyayı, recep diyince akla mahalledeki bakkalın oğlu gelir.
küçüktüm yokuş aşağı giderken hızımı alamadım arkadan araba geliyo diye yolun sağına yanaştım bu sefer de öndeki arabaya çarpmayım diye kendimi bisikletten attım.
bütün yazı dizlerinde kabuk bağlamış yaralarla ve o kabukları soymakla geçiren, aynı zamanda su çiçeği yaralarını soymada dünya markası olmuş kuşaktır.