bugün

Şu korona bitsin de kalabalığa razıyım yeter ki bir an önce şu illetten kurtulup eskisi gibi yaşayalım istiyorum.
Cok tembelim ya. Bu tembellik yatmaktan baska bir sey degil. Ne kalkip ders calisiyorum ne de ise yarar bir seyler yapiyorum. bu hafta ingilizce sinav var ona bile calismiyorum. Pdfler duruyor acip hemen kapatiyorum. Yeminle her gunum ayni o kadar daraldim ki. Çok da canim sıkılıyor. Kalktim bi az once resim cizeyim dedim istedigim gibi olmayinca kalktim biraktim. Modum dusukken daha da dustu bu durumdan. Bunlar da yetmiyormus gibi kendimi yemege veriyorum. En azindan onu yaparken kafam dagiliyor rahatliyorum ama aldigim kilolardan sinirim bozuluyor. Resmen ayi gibi oldum. Mom jeanim skinny jean oldu resmen. Kafami duvarlara vurmak istiyorum. Bu entry de cok karisik oldu. Tum aklimdan gecenleri birden yaziverdim.
Yolda annemle bana yol soran uzun boylu, hafif kumral, takim elbiseli bey, Lutfen bana ulaş. (bkz: swh)
En iyisi uyumak.
sadece sunu soyleyecegim insanlar cok kotu, o kadar dna’larina islemis ki bu durum yaptiklari seylerin kotu oldugunun farkinda bile degiller. hayata pozitif bakmaya calistigim her an bunu farkediyorum ve cok üzülüyorum.
Yazıp yazıp sildiklerim, dökülen saçlarım, beyazlayan birkaç saç telim, verdiğim onca kilo, gozlerimin ferinin kaçması bunlar ve birçoğu harici iyiyim
3 yastık olmadan rahat yatamıyorum.
insan kendini o kadar güzel kandırıyor ki.
Bunu da Hayat, sinirinin en yoğun olduğu ve sadece ince bezlerle üstünü kapatıp eski sandığın taze yarana minicik bir fiske vurunca anlıyorsun.
Kumdan kaleye tekme atmış bir çocuk gibi seviniyor sonra. Yüzünde yapılanı bozmanın verdiği mutluluk, şiddet, belki biraz delilikle yıkılan kaleye bakıyor arkasına dönüp. Nefes nefese ve yüzü kızarmış. Ayağına yapışan üzüntülü kum tanelerine aldırmadan başka bir kumdan kaleye doğru koşuyor.
Kahkahalar atarak, başka amacı olmadan.
Sense yaparken ne kadar güçlü oldu diye güvendiğin kalenin çarpık yıkıntısına bakıp hayatın önüne geleni tekmeleyen bacağına yapışan, bir daha hiç gelmeyecek olan sana ait kum tanelerinin gitmesine üzülüyorsun.
Sonra giden kum tanelerinin ardından iyi ki gittiler kalem onlarsız daha güçlü oldu diye kendini buna inandırıyorsun.
insan kendini o kadar güzel kandırıyor ki.
Tekrar baştan başlıyorsun kaleye, yıkıldığını unutmuş gibi davranıyorsun. Üstünden yırttığın ince kumaşlarla kaleyi kaplamaya çalışıp bak daha güçlü oldu diyorsun.
insan kendini o kadar kolay kandırıyor ki.
Bazen hakkımda yazılan olumsuz yazılar denk geliyor ve içimden "sizler tarafından beğenilmemek benim için onurdur orosbu çocukları" diyorum. Herkes tarafından beğeniliyorsanız o malum kişi de siz oluyorsunuz.
Sıfırdım. Geldin, bir olacağım saydım. Bir değerimin olacağını ama sende bir eksiklik bırakıp gittin.
Kurdu kuzuya boğduran liyakatsız orosbu evlatlarını başımıza getiren bu düzen elbet döner o zaman sülalenizi sikeceğiz.
iyi ki doğmuşum, iyi ki yaşıyorum, iyi ki kendinle aşk yaşıyorum, iyi ki bir adamla oral seks yapmışım, iyi ki erkeğin ve boşalabiliyorum, iyi ki korona yokken gezmişim, iyi ki bilgileniyorum, iyi ki uludağ sözlük var, iyi ki şu anda çocuk değilim.
koğuşdaşım kürt baran acaba napıyordur şu an?
ne zokuk yer la burası ?

ismail bile aylardır uğramıyor

sebebi belli

heriflerin başka derdi yok

a g m.

128 milyar nerede ?

biri açıklasın ?????????
iki gündür deyim yerindeyse ölüyorum. Hiç bu kadar ağrım sızım olmamıştı. Ciddi ciddi ilgi istediğim nadir anlardayım. En yakınlarım bile yorum yok iyi misin nasıl olsun demedi. Ben ağrımdan hüngür hüngür yalnız ağladım. Biraz daha ağlamaya gidiyorum.
Eski günlüklerimi okudum. Çok üzülüp acı çekip atlatmış ve bidaha bu hataya asla düşmeyeceğim demişim. iki defa daha aynı hataya düştüm.
Sözlük eğlenceli olur sanmıştım ama olmadı. Kimse yazmıyor okumuyor oylamiyor. Galiba sadece cinsellik vs gibi şeyler peşinde insanlar. Zaman kaybı boş. Dışardan okumak daha güzel. Hadi bana eyvallah.
Herkes herşeyi biliyor ne söyleyeyim kafanıza göre devam..
olm ikiyüzlü insanlardan nefret ediyorum. adam telefon açıyor bana onu aldım şunu aldım oraya tatile gittik bak şu nasıl güzel demi diye anlattıkça anlatıyor basıyor havayı. buraya kadar sorun yok. aslında var ama yok. birine hava atmak seni büyütüyor mu sonuçta amk. neyse yine de sorun yok dedik eyvallah ben de her cümlede oo iyiymiş, hadi iyisin sevindim senin adına tarzında cümleler kuruyorum. sonra bu arkadaşa hadi haftasonu gidelim takılalım diyince bizim acun ılıcalı bir anda üniversite 2. sınıf edasıyla param yok diyor. e şimdi ben bu adama ne diyeyim ki. paran olduğunu biliyorum, onun bunun havasını atıyorsun be d*alyarak tutarlı olsana.
lafa gelince ben parayı saçıyorum, para benim için amaç değil araç diyosun. 10 dakika sonra bir sürü borç var kredi kartlarını patlattım vs vs. yersen.
Aşı karşıtlığı nedir lan manyak mısınız! Vurdurun gitsin. Aşı çok güzel, gelsene...
cok zaman gecti, cok yol yurudum, cok sey degisti, cok insan geldi gecti, kimisi kaldi, kimisi gitti, kimisini ben kovaladim. hep yolun bitmesini bekledim istemsizce ama bitmiyor. yol hep var. ama geriye donup bakinca da, cok uzaklastigimi sandigim yerden bir iki adim anca ilerlemisim. onca sey ruya miydi? hic biri yasanmadi mi? yoksa cok cabuk mu unuttum? degisime mi direndim? basladigim yere neden hala bu kadar yakinim? uzaklasmaya calistigim sey, degismesi mumkun olmayan benligim mi? gecmiste ne olmus olsaydi, yol bitmis gibi hissederdim? ya da yolda oldugumu unuturdum? beni su an bulundugum noktaya getiren seyler, neleri kacirmama sebep oldu? ne soylemek istedigimi bilmiyorum ama icimi kusmak icin yaziyorum bunlari. kustugum icin cok anlamli seyler degil, anlamli olsa zaten kusmama gerek kalmaz icimde cozerdim belki de. farazi kayra'nin tortu sarkisindan bir alintiyla bitirmek istiyorum satirlarimi.
senden isterim çok basit bir tahmin,
sence ben bu hale nasıl geldim?
söyle ama öyle bir defayla almaz aklım,
az biraz kafam kalın ve az biraz da yalnızım
Düğün hazırlığını kayınvalidemin eline vermiyecektik. Üç kızdan sonra bir oğlu olunca kadın her adeti, hatta unutulmuş gelenekleri de üstümüzde deniyor. Son günlerde duyduğum tek söz " deniz ne yapacağız şimdi, ne olacak? " ne bileyim ben ne yapacağız, ne olacak. Sanki daha önce evlenmişim gibi, anneciğine sorsana!!! kim bizi nereye sürüklüyorsa oraya gidiyoruz şimdilik.
Arkadaşlar sizinle başımdan geçen bir olayı paylaşmak istiyorum. Cidden şaşkınım ve kimseyle paylasamiyorum.

Geçen hafta bana görücü gelmişti ve anlatılan kadarıyla aileyi erkeği makul gördüğümden ikinci görüşme için olabilir dedim.
Neyse gün geldi oğlanla görüştük ettik oğlanın her şeyi iyi hoş ama tipi olarak kriterlerimin çok altında buldum. Neyse fazla çaktırmadım normal olarak bir kaç soru sordum. Somurtarak veya kötü hissettirerek kimsenin kırılmasını istemedim. Neyse sonra biz beklemeye başladık arayacaklar diye. Arayınca şehir dışında yaşadığı için olumsuz diye söyleriz dedik. Ama o kadar emindim ki arayacaklarindan çünkü oğlan bana karşı çok yakın davrandı ikna etmeye çalışıyor gibiydi. Beni beğendiğini düşünmüştüm. Daha sonra bir baktim arayan soran yok. Kendimden şüphe etmeye başladım. Şu saate kadar herhangi bir geri dönüş olmadı. Ne düşünmem lazım bilemedim. Triplere girecem *
yemiş makarnayı, gözlemeyi, bazlamayı amına koyım 10 bardak da çay vurmuş üstüne. süslü köseoğlu sucuğu gibi anasını sikiyim. tuvalete omzuna bağlamış reno 12 aynası geri geri giriyo, tuvalete de sıçamıyo götü alafranga tuvaleti almıyo, ananın leşini sikiyim.
Bugün keyifsizdim. Yine Değersizlik, yetersizlik ve eksiklik gibi bunalımlı şeylere direndim. Bu olay nasıl patlak verdi neden durup dururken böyle hissettim bilmiyorum. Saptadığım bazı nedenler var tabi. Bana sunulan imkan ve fedakarlıkları düzgün değerlendirmeme, kendini sevmeme gibi ama bu çok radikal bir duygu değişimi. Son 2.5 senedir fena ağlak haldeyim. Ondan önce pek üzülen, ağlayan türden duygusal biri değildim. Nasıl düzgün çalışıyormuş aklım şaşırıyorum.

Kendi kendimi iyileştiririm sandım. Anlamsız ağlaklığın ve düşüncelerimin farkındaydım. nedensiz bir bunalım kaynağı olandan daha acı. Bir neden olsa üzerine düşünüp çözüm üreteceğim ama ortada bir neden yok. Her neyse baktım ben kendimle baş edemiyorum psikiyatriste gittim depresyon teşhisi kondu. 1 haftadır antidepresanları içiyorum. içtiğim ilaçı majör depresyon teşhisi konulanlar alıyormuş diye okudum. ilaç herkeste farklı zamanlarda etki gösteriyor ben henüz bir fark göremedim.

insan kendinden yorulur mu. Bıktım kendimden bıktım.