sevgisizlik

Çağımızın dermansız vebası.

Yaşamayan yoktur değil mi?
Sevgimi verdim demeyen var mıdır?
Sevgi verdim bir şey bulamadım diyen?

Üzücü.

En başta kendinize karşı sevginiz olmalıdır. O da yoksa eğer, camdan atlayabilir veya kendinizi elbet seveceğiniz o günü bekleyebilirsinizdir.

insanlar tarafından sevilmemek, sevgi eksikliği.

kötü bir durumdur anam babam. öyle bir zaman gelir ki kendinden nefret etmeye başlarsın.

ibrahim tatlıses - Sevmeyi dene dinle sözlerine odaklan.

6 yıldır sevgilim yok.cok yalnızım.yasitlarim çoluk çocuk sahibi oldu.

herkesin bir seveni vardır, sevgisizliğe şahit olmak isterseniz insan görünce kaçan sokak hayvanlarına bakın.

Sevilmeden sevmek var ya o daha beter.

Sevgisizlik görünmezlik hissi uyandırır. Kişi tek bir an olsun görünür olmak için, varlığını ortaya koymak için hırçınlaşır.
Çocukluktan eksik kalırsa ne yapılırsa yapılsın o eksik kapatılamaz. Sonrası herşey hep eksik, hep yarım.

Günümüzde ruhsal birçok problemin temel nedeni.

Ancak geçen zamandan sonra anladım. Yanlış tercihler,yanlış istekler,bir de derin insansınız yeniden sevmeniz çok çok zor...
Ama şimdi daha mutluyum hiç olmadığım kadar. Ama insanım. Duyarlıyım çok şükür.Yanlarınızda sürekli parazit insanlar olursa sizler de böyle olursunuz.Şu anda daha mutluyum.Ne sevgi duyuyorum ne de sevgi alıyorum.Yalnızlık daha fazla.Ama hiç değilse merhametsiz ve derinlik taşımayan o yapmacık kokan terbiyesiz insanların arasında değilim.Hani artık sevemediğimden hayatıma sadece şiddet girdi.Ama yine de masumum...Yani insanlar ne kadar "ihtiras"kokuyor

Ülkemizde eksikliğinin çokça çekildiğini düşündüğüm yoksunluk türü. Parasızlıktan daha beter, kişinin sevme yeteneğini kaybetmesi.

Ama tedavisi mümkün, şükür ki.

insanı asabi birine dönüştürür, belki derinden bir nefret besler birilerine.

beni üzüyor :(. 24 yasinda bile hissediliyor lan.

ailenizin değerini bilin.

insan kendini sevmeyi öğrenmeli. Kendini sevmek doğuştan gelen bir şey değil. Insan kendini analiz etmeli. Eksi ve artılarını görmeli. Artıları öne çıkarmalı eksileri kabullenmeyi öğrenmeli. Bu şekilde kendi içinde ruhsal anlamda bütünleşmeye çalışmalı. Bu kolay bir yol değil ama denemeye değer.

Kimsenin sizin ne olup ne olmadığınıza karar vermesine izin vermeyin. Kendi hakkınızda sizin ne düşündüğünüz sizin gerçek değerinizi belirler. Sonuçta hepimiz günü gelince öleceğiz ama o zaman kadar kral da sizsiniz padişah da sizsiniz.

Eğer bu zamana kadar cidden sevginin nasıl bi şey olduğunu tatmamışsanız aramayın sevgiyi.

Eğer o kendini size gösterecekse bi şekilde gelir önünüze.

bir tutamı için Karşılığında neredeyse her şey feda edilebilir. hiçbir şeyle ikame edilemeyen, yeri doldurulması imkansız yegane şeydir. Uykuları kaçırır, hayata küstürür, yaşamayı ve nefes almayı anlamsız kılar, bir ölüden farkınız yoktur aslında... ve adım adım, yavaş yavaş intihara sürükler.

insan için, hatta bırakın insanı hissedebilen her canlı için bu duygu durumunun yoksunluğu büyük bir hüzün tahribatını yaratır. sahte bir sevgiden ise, sevgisizlik hissetmek bile daha iyidir dememek lazım. yani bu durum beterin beteri var ile ifade edilecek çıkarım değil. sevgiden bahsediyoruz sonuçta. sevginin dahi sahtesi var buna itirazım yok ama, var diye de sevgisizliğe mahküm kalınmamalı. işte bu sebepten hayvanlarda, hayvan demeye utanır hale geldiğimiz masum canlılarda sevgi sahteliği diye bir şey olmuyor. lakin bu da kesin bir yargı ile hiç insan sevmeyin demek de değil. anneye sevgi , babaya sevgi, kardeşe sevgi, arkadaşa sevgi, sevgiliye sevgi vs. ayrıca size karşı olan sevgisizlik durumunda ise her zaman için kendi kendinizi eleştirmekte doğru değil. tabii alçak bir insan değilseniz eğer. çok uzattım neyse sözüm o ki, eskiden sevgiyi, çiçek böcek vs'den ibaret sanardım. oysa ki anladım ve anlamaya başladım ki maneviyatı kelimelerle anlatılmayacak kadar gereksinimli bir şeymiş.

Dünyadaki birçok kötülüğün ana kaynağı.

Şüphesiz isanın ruhunun besin kaynağı sevgidir. Sevgisiz kalan yürek; tökezlemeye, hataya düşmeye daha çok meyillidir. insan kalbinin sevebilme kapasitesini ölçmek için bir çocuğun gülümsemesine, bir çiçeğin güneş altındaki rengine, yaprağına yağmur düşen ağaca bakın. Çocuğunu öpen bir anneye, birbirine sarılan iki insana, üzerine cemre düşmüş toprağa bakın. Her şeyi sevebiliriz hem de her şeyi. Bunun bir sınırı yok. Önemli olan sevginin sonsuzluk, sevgisizliğin ise hiçlik olduğunun farkına varmak.

hırçınlaştırır.

sevgi üretiminde bulunun.

insan denilen varlığı, bir tahta parçası gibi içten çürüten durum. Sevgisiz kalan bir kişinin çöküşü, ancak düştüğünde anlaşılır.

görsel

insan dünyaya yalnız gelir, yalnız doğar. Zaman geçtikçe hamuru yoğrulur, yanlışlarla, tecrübelerle gelişir. Bazen sevgi verir ama alamaz, sever çok sever, karşıdakideki de severmiş gibi yapar, (rol) oynar. Oysa ki siz çok sevmişsinizdir. Bir gün gelir herkes etrafında toplandığında sizin farkınıza varmaz, sizi bir köşeye atar çok canınızı atar kaybetmekten korktuğunuz kişiyi işte kaybettiniz. ama bilmeniz gerekir ki; aslında kazanmışsınızdır sizin yokluğunuzu başka biriyle doldurmuş insan kaybetmiştir onu çok seven insanı kaybetmiştir. Önce canınız çok yanar, kendinizi piç gibi hissedersiniz sonra zamanla alışırsınız. fazla değer vermemeyi, kaybetmekten korkmamayı öğrendiğiniz zaman; işte o zaman sizde sevilirsiniz.

Sevgisizlik öyle bir şey ki, bunu yaşayan kişiyi hiçbir soyut zorluk yıldıramaz. Hiçbir limanın kabul etmeyeceği bir gemi batmaktan çekinmez.