panikatak

nefes aldırtmayan hastalık.

Insanin agzina sican hastalik, bu gece derin kalp carpintisiyla ozel hastaneye gittim, hicbir sey cikmadi tabiki, doktor kas agrisi olavilir diyip. Gonderdi (sağ goguste devam eden bir agri var) tansiyonumu olcturdugumde yuksek cikiyor, yatmaya calisiyorum uykuda olursem ne olucak hissi geliyor, krizi simdilik atlattim galiba, bu konuda bilgisi olan yazarlardan destek bekliyorum, krizler devam ediyormus. hic.de oyle tassak gecilen bir olay degilmis, insan 3.5 atiyor

Bu zevki tatmamis olanlar icin anlatayim, ruyanizda karabasan gelir, ciglik atarsiniz kimse sizi duymaz daha cok bagirsanizda sesiniz cikmaz, panik atak da ayni durum bilinc halinde gerceklesiyor, oluyorum diyorsunuz ama olumun verdigi rahatligim esamesi okunmuyor, olme zamanini bekliyen mahkumlar gibisiniz. Dostayevski'nin idam edilisini beklerken, kralin onu affetmesi nasil bir duygu silsilesi yasatiyorsa,.panik atak sonrasi tum bunlarin eksiksiz aynisi yasanir.

depersonalizasyon ve somatizasyonla beraber geliyorsa allah YARDIMCINIZ olsun.

soruları olan varsa buyursun, yardımcı olmaya çalışacagım hastalıktır. master yapılmıştır.

En kötü duyguların hastalığıdır benim için. Dünya başınıza yıkılsa bu kadar çaresiz ve korku dolu hissedemezsiniz. Doktorun önerdiği nefes egzersizini denerken bile öyle "kolay mı kaçmak?" dercesine sizi sarabilir. Nefes alamazsınız ve öleceğinizi/delireceğinizi düşünmekten başka bir şey yapamazsınız. Geçti geçecek derken 2. kriz muhtemelen kapıdadır. Bazen o kadar uzun sürer ki ölmekten korkmayı bırakıp ölsem de kurtulsam dedirtir. Bu kadar kötümser olmayı da panik atak geçirerek öğrendim.

patiayak diye okdudum. ahh sirius.

ara sıra yoklayan lanet.

allah düşmanımın başına vermesin dediğim psikolojik hastalık. çok fazla zorlukları vardır. o hastalığı yaşayamayan kimse derdini anlamaz, ailen bile. çok sosyal bir adamken bir anda kendini her şeyden soyutlamana, çevrenden uzaklaşmaya, dışarıya çıkmamaya iter seni. otobüse binemezsin, sinemaya gidemezsin, antideprasan'ın en yakın arkadaşın olur.

şöyleki;

2 ay öncesine kadar eve girmeyen bir adamdım. arkadaş çevrem aşırı geniş ve gayet sosyaldim. bir anda bi nöbet geçirdim, doktora götürdüler bi bokun yok dedi. bir kaç kere tekrarladı hepte kalabalık yerlerde. daha önce antideprasan kullanıyodum ama keyfi gibi bişeydi yani bırakırdım istediğim zaman. kalabalıkta daralmaya başladım, dışarı az çıkmaya başladım. bu cumartesi evde öyle bi nöbet geçirdimki aha dedim kesin ölüyorum. ambulans geldi acile kaldırdılar 8 saat boyunca tahlil yaptılar yine bi sikin yok dediler. 3 gün önce psikiyatr a gittim antideprasanımı değiştirdi. panik bozukluk var sende dedi.

babam bile anlamıyor halimden. git bir iş bul çalış geçer diyor. lan zaten rahat rahat dışarı çıkabilsem hastalığım geçmiş olacak ama anlamıyor seni hiç kimse. baban bile.

allah kimsenin başına vermesin şahsen çok çeken biri olarak her an krize girebilme ihtimaliniz yüksektir. özellikle türkiye gibi atraksiyonu bol olan ülkemizde daima doktorun vermiş olduğu ilacı yanınızda taşımanızı öneririm...

galiba bu illet bana da musallat oldu. kalp çarpıntısıyla birlikte başlayan nefes alma zorluğu ve ufak çaplı bir depresyon ve mutsuzluk. lanet olsun zaten takıntı hastalığım var bir de bu çıkmasın başıma amk.

arada kendini bana hatırlatan hastalık.

1 sene tedaviyle yendiğim hastalık. bazen gün içinde diğer insanlar gibi geriliyorum ve ''gelse de bi rahatlasam'' diyorum.
fakat sadece ilaç tedavisi yeterli olmayabilir. eğer sizi destekleyen ve durumunuzdan anlayan aileniz veya mücadeleci bir ruhunuz yoksa psikoterapi sizin için ideal olur.

bende p.atağın yanında anksiyete bozukluğu ve depresyon başgösterdi. uykudan dehşet içinde uyanmalar, derealizasyon vs.ler, hissizlikler, hayatı sürekli imdb 9.9 gerilim filminin içinde yaşamak... ''ya şizofrensem, ya aslında rüyadaysam...'' gibi saçma düşünceler vardı sürekli.

2 doktora gittim. ve onların verdiği yanlış ilaçlardan dolayı daha kötü oldum. ama yakınımın önerdiği doktor bana çok güven verdi. ilacını da aksatmadan kullandım. bu arada yanflüt kursuna gittim, bütün gün babamın işyerinde takıldım, okul işlerimi de hallettim. geçti mi? hayır. çünkü sorunun kaynağı dışarıda değil içinde. ne zaman kendi içimdeki sorunu düzelttim, o zaman iyileştim.

olaylar veya durumlarda duygu yoktur. onları sevinçli ya da korkutucu yapan bizleriz. panik ataklı birisi araba kornasını duyunca korkudan sıçrar, kimi vurdumduymazlar da yanında bomba patlasa çay içmeye devam ederler.

ve ne yazık ki günümüzde insanların çoğu bence bu hastalıktan muzdarip.

çok basit bir şeydir.kalp krizinde, beyin kanamasında semptomları ve dehşeti bir kez yaşarsınız.panik atakta bu semptomları ve dehşeti her gün aynı dozda yaşarsınız. kesinlikle sizi sıkan ortamlardan uzak durmalı, kafanızı birşeylerle öeşgul etmelisiniz tek tedavisi budur.ya da sizi kalp krizinizle başbaşa bırakalım sizin bileceğiniz iş.

Yaşadığım en kötü hastalık. Keşke başım ağrısa karnım ağrısa iki burnum tıkalı olsa ama bu nalet şey olmasa. iki yıldır anksiyetem var fakat ilaç tedavisi görmedim gormeyincede böyle kendi ağzıma şeettim işte. ilk atağımı sınavda yaşadım geçen hafta daha doğrusu ilki tam atak değildi kontrol edemedigim aşırı heyecan ve yerinden çıkmak için uğraşan kalbimin kontrolden çıkması şeklindeydi. Neyse sınav bitince atlattım(!) ama sonra hep beklenti anksiyetesi oluştu ya tekrar aynı şey olursa şeklinde. Aradan üç gün geçtikten sonra ders dinlerken birden kalbim değişik atar gibi oldu akabinde resmen başımdan aşağı kaynar sular döküldü deyimini bizzat yaşadım hemen olduğum yerden kalkma ihtiyacı duydum sınıftan zor bela çıktım kendimi dışarı attım yine deli gibi atan kalbim titreyen vücudum vs vs. Gerçekten kalple ilgili sorunum olsa yürüyemem falan ama ben tam tersi deliler gibi koşma ihtiyacı duyuyorum. Hatta yerimde duramiyorum çünkü durdukça beynim hemen deli gibi atan kalbime odaklanıyor çildiracak gibi oluyorum. Neyse bu ataktan sonra mecburen eve gelmek zorunda kaldım evde yine beklenti şeysi devam etti elim ayağım buz kesti içim hopur hopur titredi canım hiç konuşmak istemedi falan şok bir haber almışım sanki. Neyse bunun üzerindende iki gün geçti yani bugün alışveriş merkezine gittim aslında gitmek zorunda kaldım. Önce böyle bayilacakmis hissi geldi o avmdeki sesler kalabalıklar aşırı rahatsız etti tansiyonum düşer gibi oldu dedim heralde acıktım kan şekerim falan düştü yemek yiyim geçer. Gittim oturdum bir kofteciye köfte söyledim bu arada ilginç bir heyecan geldi yine dedim takma hiç yeri zamanı değil derken tabak bitmeden kalbim lup etti gibi oldu allah dedim gidiyorum yine başımdan aşağı kaynar sular döküldü ellerim titremeye başladı içimdeki adrenalin patlamasini hissediyorum resmen. Yine her atakta olduğu gibi olduğum yerden kalktım hemen dışarı çıkmak istedim ama hesabı ödemeden çıkamayacagimi biliyorum kasayla masa arasında birseyler unuttu numarasıyla birkaç kez gittim geldim sakinlesmeye çalıştım sonra hızlıca hesabı ödeyip kendimi dışarı attım tabaginda yarısı kaldı içim gitti köftelere. Dışarıda yürüdüm yürüdüm azda olsa sakinlestim bugünkü atagida böylece geçirdik. Şu anda hala geçmeyen bir heyecan ve huzursuzluk var allah sonumu hayır etsin. Hala aslında benim kalbimde sorun var diye vesvese yapasim var ama bu iğrenç şeyin beni hep kapalı alanda ve kalabalikta yakalamasida tesadüf olamaz heralde. Yarın okula giderken geçen sene tasikardi şikayetiyle gidip EKG eko sonucunda psikolojik teşhisi konup verilen pembe hapcik dideralden alicam mecbur bir sene aradan sonra. Işte böyle bu illet öldürmüyor surunduruyor resmen. Sürün babam sürün mutluluk haram bana.

sahip olduğum hastalık. yapacak bir şey yok. arada tutuyor sonra geçiyor.

acaba nasıl kurtulurum diye merak ettigim hastalık. kalbim yerinden cıkacak gibi oluyor an itibariyle.

Panik ataklı kişiler genellikle hiç geçmeyeceğini düşünürler. Panik atak yüzünden derealizasyon kazandıysanız ve uzun süreliyse panik ataklar yanında hiç bi şeydir.

Sabaha sag cikayim diye dua edilen lanet geceler geldi aklima.

(bkz: burhan altıntop)

Selectra ile 10 gündür yaşamadığım şey. Antidepresan kullanmaya pek sıcak bakmayan biriydim fakat bunu ancak yaşayan bilir. Çok şükür ki derdi veren allah dermanini da verdi. Inşallah böyle devam eder.

Nedense bende başlaması özellikle topluluk içindeysem ağlama krizleriyle gelen rahatsızlık.
Bi psikiyatr bana el atmalı bence, yaşadığı yerde psikiyatri olmaz mı bir insanın. Koymamamışlar.

Gerçek olmadığını ve geçeceğini düşünmeliyiz.
işe yaramasa da illa ki geçiyor.

Beyler dün gece erken yatayım dedim telefonla takıldım vs neyse telefonu masaya bıraktım,Yatmak için kafayı yastığa gömdüm aradan ne kadar zaman geçti bilmiyorum böyle bir kalbim hızlı çarpıyormuş gibi hissettim. Daha önce aynı şekilde çarpıntım olmuş ve doktor tarafından kalp ritim bozukluğu tehşişi konmuştu,Lan dedim kendi kendime herhalde yine çarpıntı oluyor baktım kalbime fln normal atıyor gayet sonra sabaha kadar ne yaptıysam uyuyamadım acaba diyorum panik atak mı geçirdim farkında olmadan bu panik atak problemi yaşayan yazarlardan yorumlarını bekliyorum herkese geçmiş olsun.

Gelip geçici bir şey olduğunu unutmayın, eğer gerçekten panik atak geçirdiğinizi düşünüyorsanız psikiyatra başvurun. Sandığınız gibi yüksek meblağlar tutmuyor. Teşhis konursa antidepresan tedavisi başlatırlar. Öyle sık sık psikiyatra gitmek gibi bir şey söz konusu değil. Pozitif düşünün, spor yapın, sağlıklı beslenin. Bir çok insan hayatının bir döneminde panik atak geçiriyor ve bu süreçten güçlenerek çıkıyor.

Gereksiz çalışan parasempatik sinir sistemi yüzünden oluşur.

Uzun süredir doğru düzgün yaşamadığım rahatsızlık. Yalnız geçen gece bir ara oldu.
Ve çok fazla depresif moda geçer isem; bir an önce gelsin de kurtulayım şundan diyorum.

Panik atakla yaşamak zordur. Hem de çok. Bu yüzden dalga geçmek, yaşayanlardan dinlemek ve gerçekten geldiğinde daha rahat olacağınızı bilmeniz gerek. Gelip geçecek ve belli süre gelmeyecek. Gelsin o yüzden. Güçlüyüz, gelsin de şöyle bir hareket çekelim şuna.