misafirperverlik

misafirseverlik. misafirine özel bir ilgi gösterme, elinden gelen en iyi şekilde ağırlama davranışı.

yeni yazarlara hoşgeldin demek tir aynı zamanda.

bu iğrenç bir şey. zul resmen amınakoyiim.

şimdi tanıdığın ama öyle çok da samimi olmadığın insanlara karşı yapılıyor bu. yoksa naber la yarram dediğin adam eve geldiğinde siklemezsin ki. ben siklemem. siz de siklemeyin.

tanıdık ama hiç samimi olunmayan insanlara misafirperverlik sergileyeceğim diye yapmış olmak için yapılan muhabbetler, tebessümün biraz üst seviyesindeki sırıtış sürekli, hareketlerine dikkat etmeler. evime naber lan yarram dediğim adamlardan başka kimse gelmesin.

galatasaray taraftarnın henüz keşfedemediği olgu.

Türklerde olan bir şey ama nerde o eski komşuluklar.

eve ilk kez gelen misafir teyzenin durup dururken mutfakta yanaklarınızdan öpüverdiğinde "başardım" dediğiniz olay.

(bkz: insanlığın hep sende kalması)

artık maalesef ki sahip olmadığımız şeydir. ben küçükken, bir kapı çalsa bir misafir gelse deli gibi heyecanlanırdım, hatta arkasından ağlardık ablamla bizde kalın ne olur gitmeyin diye, annem babam şaşırdı ne hazırlayacağını, hala bize gelen biri olsa yatağımı veririm, önce onun rahatını düşünürüm , en füzel yemeklerle, gücümüzün yettiğince ağırlamaya çalışırız, ancak gözlemlediğim kadarıyla, artık biri size gelecekse evde yokuz, müsait değiliz, ya da evdeyiz ama bir kahvelik vaktimiz var diyen insanlar görüyorum, ben zaten o tarz insanlara konuk olmam, ama çevremdeki insanların da yaşadıklarından bahsediyorum, hani artık öyle ağırlamalar, değer vermeler kalmamış, bitse de gitsek, kalksa da gitse diye bakışlar görüyorum, ya da ben ben gideyim ama benim evime gelmesinler benim çayım şekerim yerinde dursun mantığı, kimse ekmeğini aşını paylaşmakla birşey kaybetmez, aksine misafir nasibi ile gelir derdi babacım. bazı insanlar evine gelen misafirle bir lokma ekmeğinin azaldığını düşünüyor, ama yanılıyor. insan biraz sohbet etse, dertleşse rahatlamaz mı.

anadolu insanının güzel hasletlerinden biridir.

21. yüzyıl için en bi boktan türk geleneğidir..

Buradaki yazarlarımızın çoğunda bulunan özelliktir. Hepsine teşekkürler ederim.

zannedersem hala devam eden türk geleneklerinden birisidir.
Özellikle yabancıya karşı

türkiye'de aslında değeri değerli olan bir kavramdı. yine öyle ama unutuyoruz galiba. mesela size misafir gelen birisi veya birileri olduğunda, sen misafir misin geç , al, kendin evinmiş gibi rahat ol denir. ya da bazen işçimen bir misafir geldiğinde, sen misafirsin otur lütfen denir. bütün bunlar kibarlıktan iyi niyettendir. şimdi de öyle belki ama samimiyet azaldı. dostluklar azaldı, yardımseverlik azaldı. biz büyüdük ve kirleniyor dünya. hep eskiye özlem duymaktan sıkıldım artık. bende mi, bizde mi, yoksa yaşam da mı kusur var bilemedim. neyse.

Bü ülke insanının en bilinen özelliklerinden biridir.

Çok severim. birileri gelsin yemek yapalım, tatlı ikram edelim, çay kahve verelim, balkonda muhabbet edelim, akşam çıkıp yediklerimizi eritmek için bi tur yürüyüş yapıp tekrar eve gelelim, yatıya kalmaları için ısrar edelim falan.

Korona yüzünden bunlar neredeyse yok oldu, gerçi sebep sadece korona değil insanların samimiyeti bu hastalıktan önce de körelmişti o da gelince bahane oldu.

Bunlar hep geçmişe olan özlemin nedenleri işte.

Hiç bende olmayan şey. Misafiri de sevmem misafir olmayı da. Kendimi bu yüzden çok ayıplardım eskiden. Ama artık bu halime bir bahane buldum. Okuduğum bir kitaptan sonra kendime bu teşhisi koydum. işime de gelmiş olabilir bilmiyorum. Aşırı hassas kişilik. Açıkçası rutinimin dışındaki her şey beni çok huzursuz ediyor. Bırak sevmediğim insanları, çok sevdiğim arkadaşlarım veya Ailem bile misafir olarak bana geldiğinde ne zaman gideceklerini bilmek istiyorum. Bilmem gerekiyor. Diğer türlü misafir ağırlamak benim için bir işkenceye dönüyor. Hele hele Sevmediğim biri misafir olarak geliyorsa bir hafta öncesinden psikolojik olarak bir çöküş yaşıyorum. Başka türlüsünü bilmiyorum da beceremiyorum da.