bugün

Bir bina bilmez ki ev olmayı.
Kapı zili.

ikinizde evdeyken, zil çalınca "ulan kim bu acabağ" düşüncesi efsane.
biri de çıkıp kadın dememiş. beyler kadın yoksa o evin içinde maalesef ev değildir o.

allahım çok yalnıızım.
(bkz: tapu)
Huzurdur.
Ne eşyadır ne de kişilerdir.

Evin, pansiyon değil, barınak değil, ev olmasını sağlayan tek unsur, o kapıdan mutlulukla, özlemle girilmesidir.
Nokta!
huzurdur. huzur anlayışı kişiden kişiye değişebilir ama. benim evde ki huzur anlayışım budur. (#38426440)
dış duvarları..

kabıı olmayan ev olur mu lan?

çadırda bile var öyle hesap edin yani..
4 duvardır.
Evi ev yapan anne ve babadır. Sonra eşyalar gelir. Eşya olarak perde bence.
Bir kadın. Bu anne ya da eş, sevgili , kızkardeş olabilir.
yatak ve nevresim olsun da gerisi tın.. Zaten çalışma temposundan bi yatmaya zaman ayırabiliyoruz.
Çok acıktığında eve girdiğinde o kavrulmuş yemek kokusu missssss o dur bana göre evi ev yapan.
-Ortak odası
-Mutfağı
-Ortak aynası

Evdeki muhabbeti arttıran şeylerdir, olmazlarsa otel olur.
anne, baba.
Bilmiyorum da aile galiba. Bu kadar rahat olup yine bu kadar rahatsız olduğum zamanları hiç hatırlamıyorum. Akşam geliyorsun boş sabah çıkıyorsun boş. Arada kendi kendine konuşup delirdim mi lan diye iç geçiriyorsun.
Hiç alçak gönüllü olamayacağım, ben.
Kapıyı açınca gelen mis gibi yemek kokusu..
2 senedir hasret kaldım bu duruma...
Teknik açıdan bakarsak; perde, halı, televizyon.

Romantik açıdan bakarsak; kadın (anne, eş, sevgili), çocuk/kardeş, baba.
kesinlikle açık mutfaktır.

kış akşamları camları buhar olmayan eve, ev demem ben şahsen. öyle olsa restorana giderim.
içinde sevdiğiniz, eğlenebileceğiniz bir insan olması. Yoksa hep sadece kalınacak bir yermiş gibi geliyor.
Ah canım kahve makinesi.
kapiyi caldiginda bekletmeden acan insan.
Aidiyet hissi. Bir de yatağım yastığım ve yorganım.
Kanepe halı ve televizyondur.
evrimsel süreç doğrultusunda bakarsak evi yani yuvayı yuva yapan dişidir.