boyhood

Çekimlerine 2002'de başlanıp, 2014'de bitirilen 12 yıllık richard linklater filmi görsel
165 dakikalık dram türünde olan bu yapımın 170 ödülü/206 adaylığı ve bir oscar'ı bulunuyor. patricia aruquette anne rolü ile, en iyi yardımcı kadın oyuncu dalında oscar kazandı. Filmin bütçesi 4 milyon, gişesi 25 milyondur. Esas rollerde ellar coltrane, ethan hawke, lorelei linklater* ve patricia aruquette yer alıyor.

12 yılda çekilmesi dahil hiçbir olayı olmayan film. tamamen zaman kaybı. hiçbir şey anlatmadı. ne bir aşk ne bir entrika ne bir aksiyon ne de bir dram. benim 5-18 yaş aralığımı filme aktarsalar yemin ederim daha ilgi çekici. bu kadar düz bir hayat mı olur? tam olay anlatılması gereken yaşlarda birkaç yıl skip yapılıp ileri sarıldı. çocuğun farklı yaşlardaki gereksiz muhabbetleri anlatıldı.

ileri sara sara izlememe rağmen sıkıntıdan patladım. aralarda bir şey kaçırdım mı diye yorumları okudum yok hiçbir şey kaçırmamışım.

Sıkıcı bir film. Sinemart anlamında da bir şey katmıyor. Tek güzel yanı oyuncuların gerçekten o anki hallerine tanık olmak.

ilginç bir film.

gercek karakter ve gercek zaman kavramini 13 koca yila sigdirmis film. biz de hala yalcin cakir'in programlarinda paintten yaslandirma teknigini kullanalim.

aldığı puanlarda 12 senenin hatrı büyük bence.

--spoiler--

genel olarak mason üzerine yoğunlaşmış ve ondaki değişimler anlatılıyor. ama bu değişimlere etki eden şeyler gözden kaçmış sanırım. beş yaşında anne baba ayrılıyor. anne bunun üstüne iki evlilik yapıyor. bunlardan kötü şekilde boşanıyor. üstelik kaç kere de taşınıyorlar. öz babası ile nadir görüşüyor. yani aile diye bişey görmedi bu çocuk. tüm bunlara rağmen nasıl bu kadar efendi, tertemiz, cool kalabiliyor nasıl dağıtmıyor. bizde anne baba ayrılınca çocuk nasıl etkileniyor nasıl dağılıyor hepimiz görüyoruz.

aklıma takılan başka bir nokta ise anne babanın ayrılması. bir yandan çocuklarıyla gayet iyi ilgilenen, çok güzel vakit geçiren ve çocukları tarafından sevilen bir baba. diğer yandan çocukları için her şeyi yapmaya hazır olan bir anne. sebebi neydi ki? anlayamadım.

--spoiler--

Geç olsada izlediğim. Harika bir filmdi. Filmde kendinizinde içinde bulunduğu bir parça çıkarmak mümkün.

--spoiler--
Kusurlarından ders çıkarmış ve çocuklarına çok davranan ilgili iyi karakterli bir baba profili gördüm filmde, hayalim böyle bir baba olabilmek.
--spoiler--

Keşke biraz daha uzun olsaydı dediğim film. Güzel tespitler var ancak ben mason ın evlenmesini ya da işte çocuğu olmasını da görmek isterdim. Burdan yetkililere sesleniyorum: bi 12 yıl daha devam filmini çekin lütfen.

12 yılda çekilmesi dışında pek bir numarasının olmadığı söylenen film.

şimdiden gözümde 2010'ların kült filmi olmuş zamana yayılmış çekiminin yanı sıra hoş sahneler ve oyunculuk içeren umarım en iyi film oscar ödülü alacak olan richard linklater filmi.

başrolün yaşı, cinsiyeti ve hayatında geçirdiği çoğu evreyi, olayı yaşamış olduğum için filmin yeri ben de bir başkadır diyebilirim.

başucu filmi oldu benim için.

--spoiler--

Mason: Dad, there's no real magic in the world, right?
Dad: What do you mean?
Mason: You know, like elves and stuff. People just made that up.
Dad: Oh, I don't know. I mean, what makes you think that elves are any more magical than something like a whale? Yoy know what I mean? What if I told you a story about how underneath the ocean, there was this giant sea mammal that used sonar and sang songs and it was so big that its heart was the size of a car and you could crawl through the arteries? I mean, you'd think that was pretty magical, right?

--spoiler--

yaptığım hesaplamalara göre hayatının 12 yıllık dilimini izlediğimiz eleman 95 doğumlu. yani benlen yaşıt. dolayısıyla filmi gerçek kesiti izlercesine kendi hayatımdan kesitler görerek izledim. hele çocukla aynı karakter özelliklerine sahip olmam, aynı tarz giyinmemiz aynı saç stilleri filmi benim için iyice gerçekçi kıldı. filmdeki diyaloglar inanılmaz tanıdıktı. her ne kadar hayat hikayelerimiz tamamen farklı olsa da geri kalan her şey aynıydı. bu açıdan cidden çok gerçekçi.

filmde en zevk aldığım bölümler çocukluk yıllarıydı. çocukların o kendi aralarındaki iletişimleri, babalarıyla yaptıkları etkinlikler sanki haddinden fazla gerçekçiydi hatta filmin gidişatını şuraya biraz yazsam bunların kurgu olmadığını düşünebilirsiniz. he tabi bu bence mükemmel bir şey.

film yaklaşık 4 saat sürüyor. fakat her şey; şiddet de, cinsellik de, mizah da, hüzün de izleyiciyi sıkmayacak şekilde kurgulanmış. bir saniye bile sıkılmadım izlerken. bunun dışında tahminimce bu filmin atılan sahnelerinden 3-4 tane daha film çıkar. çünkü çekimleri bu kadar uzun süren bir filmin sıkıcı olmaması hiçbir gereksiz ayrıntıya yer verilmemesiyle mümkün olabilir.

son olarak oscar'a aday gösterilmesini doğru buluyorum. sonuçta tamamen özgün bir yapım fakat film gerçekçilik üzerine kurulmuş ve hikaye sıradan sayılabilecek bir hayatı anlatıyor. bu yüzden de üst düzey oyunculuklar, senaryoda ters köşeler, yok. olmamalı da zaten. yani film cahili, ortalama zevkleri olan haddini bilmez bir mahmut olarak bu filmin fazlaca ödül almasını beklememekteyim.

Ethan Hawke abimiz süpriz yapmazsa tabi.

"so what?" filmi. Vallahi ben sonunu getiremedim, getirebilene helâl olsun.

erkek bir çocuğun 5 yaşından 18 yaşına kadar ki hayat serüvenini anlatan oscar adayı film.

--spoiler--
filmin bir olaydan çok durum anlatacağı daha ilk sahneden belliydi, bundan emindim fakat bu kadar durağan olabileceğini düşünmemiştim. inanılmaz büyük bir emek var filmde, yıllara göre ufak tefek detaylar fakat anlatmaya çalıştığı bir alt metin kesinlikle yok ya da ben fazla düz izledim filmi anlayamadım. oscar'ı hak etmediğini düşünüyorum. oscar adayı olan diğer filmler içinde oscar'ı hak eden film kesinlikle bu değil. filmin orjinalliği çok üst seviyede olmasına rağmen, konuların sıradanlığı filmi yerle bir etmiş. çok klasik yanlış eş seçimleri yapan bir anne, filmin başlarında işsiz ve sonradan kendisini yeni ailesine adamış bir baba, sürekli alkol alıp çocuklara salça olan üvey babalar... bilmiyorum, bu film açmadı beni. yine tekrar ediyorum yapılan işe saygım sonsuz, gerçekten büyük bir emek var ama 1 yıl boyunca fotoğrafını çekip kolaj yapan youtube videolarından daha fazlasını görmek isterdim filmde. 165 dakikalık sürede birkaç güzel diyalog dışında over-rated olduğunu düşünüyorum ne yazık ki.
--spoiler--

bu filmin hikayesini duymuştum, oyuncular 2001'den beri bir araya geliyormuş, bir çocuğun 12 senesi anlatılacakmış falan. çocuk aklımla filmin 12 sene süreceğini düşünmüştüm, nasıl aktaracaklar diye merak etmiştim, türkçe dublajlı da olsa izleyebildim ve bir insanın çocukluktan ergenliğe geçişinin nasıl güzel aktarılabileceğini gördüm, filmde çok güzel detaylar var, yılları çocukların giydiklerinden, oynadıklarından, konuştuklarından anlıyorsunuz, kızın mason'dan daha önce gelişmesi * v.b, çok eğlenceli, sürükleyici ve düşündürücü bir film.

Oscar'ı alacak denilen keçiboynuzu gibi film. Linklater zaten Oscar alsın diye çekmiş 12 sene beklemiş gibi duruyor.
Film güzel mi derseniz 3 saate yakın süresinde tamam 2 çocuğun (temelde oğlanın) ve çocuk gibi ebeveynlerinin büyümesini izliyorsunuz. Sonunda "so what?" diyenler de çıkabilir, para vererek izleyenler küfür edebilir.

Filmin konsepti ilginç tamam ama fazlaca bir mesaj içermiyor gibi geldi bana, tek algılanan: Genç anne babalar ilk yıllarında tecrübesiz davranıyor, çocuklarıyla birlikte büyüdükçe hayatı daha bir tanıyorlar sorumluluk sahibi oluyorlar!

şimdiden söylim; bu yıl en iyi film oscarını bu film alacak.

aslında fazla bir numarası olmayan film. bu kadar adaylığı 13 yıllık emek sonucu ortaya çıkmış olmasıdır.

ayrıca baba da gram değişmemiş.

ha kaldı ki dediğim gibi 13 yılın hatırına oscarı kazanacağını düşünüyorum.

87 nci akademi ödüllerinde 6 farklı dalda oscar'a aday gösterilmiş film.

aday gösterildiği dallar:

en iyi film, (Richard Linklater - Cathleen Sutherland)
en iyi yardımcı erkek oyuncu, (ethan hawke)
en iyi yardımcı kadın oyuncu, (Patricia Arquette)
en iyi yönetmen, (Richard Linklater)
en iyi görüntü yönetmeni, (Richard Linklater)
en iyi kurgu. (Sandra Adair)

beni tamamiyle hayal kırıklığına ugratan film puanini hic haketmiyor 7 puan bile zor alır. popüler kültürün ürünü olmuş soundtracklerle süsleme girişimi faydali olmuş heralde.elestirmenler neyine paun verdiyse artık.izleyenler sonunu yarım bitince heralde vay be adam festival filmi yapmış diye verdi puani heralde. --spoiler-- mason un yeni tanıştığı kizlarla pat diye felsefi muabbetlere girmesi.kitap okumayan felsefeden anlamayan birinin felsefe yapma girişimleri sacmaydi.anne psikoloji okuyordu ama kızı çöpü dokmedi diye narsist dedi halbuki bencilce davranmisti neresi narsistlikse artık psikolojiden bi bok anlamadiginin kanitiydi.babasinin kizina iliskide korun demesi falan zaten amerikada liselerde ogretiyorlar bunları sanki bilmeyecek kadar cahil.cok vasat bir filmdi kisacasi--spoiler--

erkek çocuğu için büyüme sancılarını, ergenliği değişik bir şekilde zamansal(eş zamanlı) düzlemde ele alan 2014 yapımı hoş film. film 2 saat 40 dakika sürmesine rağmen fazla sıkmadı bunda giren çıkan çokça güzel kızların* etkisi olabilir. filmi izlerken iki kardeşin yerine ne güzel büyük oyuncu bulmuşlar çok benziyor derken filmin çekiminin çocukların büyümelerini beklemesiyle 12 sene sürdüğünü öğrendim.

12 senelik çekimin filme önemli bir özgünlük kattığını söylemem lazım büyümek, ergenlik tadında biyografik filmler sevenler için birebir imdb puanı 8.4 ile biraz fazla yüksek olsa da vasat bir izlence değil.

film hakkında hoş bir yazı: http://cirkinyazidefteri....-varolmann-dayanlmaz.html

film çocuğun büyümesinin hem aile hem çocuk içi ne denli sancılı olduğunu başarılı bir şekilde aktarıyor diyebilirim.

--spoiler--

mason'ın annesi ne felakat koca seçimleri yaptı 2. ile 3. tamamen rezaletti.

babanın texas'da obama afişleri dağıttırması ve tipik teksaslı komşunun tepkisi komikti.

annenin meksikalı tesisatçıya "zekisin okula gitmelisin" tavsiyesine uyan tesisatçının okuyup restoran sahibi olması ve anneye teşekkür etmesin tebessüme yol açtı.

harry potter ve sihir ayrıntılarının 90 larda doğmuş kuşağın önemli ilgisi olarak es geçilmemesi iyi olmuş.

--spoiler--

en cezbedici yanı 12 yıllık uğraşı . oyuncuların yıllar içindeki değişimlerini görürken insan zamanın ne kadar çabuk geçtiğini anlıyor.eğer 12 yılda çekilmemiş olsaydı , aynı kişinin değişimini görmüyor olsaydık film bu kadar konuşulmazdı diye düşünüyorum ama yine de sade ve hoş bir film. benim için 10/7

filmin 12 yıllık bir zaman diliminde - oyuncu kadrosunun yönetmenin isteği üzerine belirli aralıklarla toplanarak - çekilmesinin film için gerçekçi bi seviyede emek harcandığının göstergesi olması gerektiğini düşünen film severler olarak filme ön yargılı bi bakış açısıyla yaklaşacağımız doğrudur.

bir çocuğun ergenlik döneminde yaşadığı ailevi ve bireysel sorunlarının anlatıldığı filmde gerekli duygusal vurgulamaların izleyiciyi tatmin etmesi gerekenden daha düşük bi seviyede olduğunu üzülerek gözlemiyoruz.

film bir bakımdan da bi insanın ergenlik dönemi belgeseli olarak da nitelendirebiliriz. buna rağmen ana karakterin yaşının ilerlemesini çok keskin bi şekilde atlayarak geçmenin " eee hani nerede yaşadığı bu olayda ki buhranı ? " sorusunu akla getiriyor. yinede özgün bir sanat olan sinemanın bir bakıma da anlatmak istediğini anlatmak istediği gibi anlatmak olduğunu da unutmamak gerekiyor.

her şeye rağmen kesinlikle orta halli denilmeyecek bi film olduğunu fakat önerilecek filmler kategorisine de giremeyeceğini vurgulamakta fayda var gibi gözüküyor.
filme, yazan ve yöneten kişi olan richard linklater' ın gözünden baktığımız zaman telafisi olamayacak bi çekim sıralaması izlediğinden dolayı senaryoyu geliştirmekte ve kuvvetlendirmekte sıkıntı yaşadığını da düşünmeliyiz fikrimce.

"12 senelik bir emekten sonra çok daha iyi bi şeyler ortaya çıkabilirdi." diyorum.

2014 filmlerinden izlediğimin en iyisiydi. Hayatın ta kendisini anlatan ve bunu bi çok yönden yapan bir film. Hollywood tadı yok yani doğal ve akıcı size fikir enjekte etmiyor veya sizi taraf tutmaya zorlamıyor. bunların hepsi bir araya gelince aldığı imdb puanını hakediyor.

Drama filmlerinde Master yapmış biri olarak bu film nasıl bir dram filmi ve bu ibdm puanını nasıl aldı sorusunu aklıma getirdi. Hiç hoşuma gitmedi olmamış film. Olay Bütünlüğü yok uykum geldi izlerken konu ne drama acıtasyon nerede hiç bir bok almadım filmden.

hani film izlerken dersiniz ya bir oyuncu için, bu çocuk* küçüklükteki haline hiç benzemiyor, bu adamın çocuğu olamaz ki hiç benzemiyorlar. kastı iyi yapamamışlar. sonraki/yaşlı halini daha benzer tipte biri oynayabilseydi daha iyi olurdu vs. ya da boşverip hikayeye ve kurguya odaklanıp bunu gözardı edersiniz. bu durum bu filmde yok işte. sizin de hiç aklınızdan geçmiş miydi bilmem; ''bir karakterin gerçek fiziksel ve ruhsal gelişimini mümkün olduğunca eş zamanlı olarak bir filmde veya dizide görmek nasıl olurdu?'' türünden bir soru. bu film bu tarz soruların cevabı olmuş gibi. ana karakterlerin 10 yıl boyunca yaşadığı değişimlere tanıklık ediyorsunuz. çekim süresine bakılınca sabır ürünü olduğunu düşünebiliriz.

bunun dışında farklı bir numarası yok aslında. sıradan insanlar ve sıradan hayatlar... fakat olayların işlenişi, akışı ve oyuncu performansları başarılı ki 3 saate yakın süresine rağmen sıkmadan izletiyor kendisini. ha bir de şu var: bu film tam da bu zamanların. yani modern zaman insanının draması. 20, 30 yıl sonra izlemek daha farklı şeyler hissettirebilir..

http://www.imdb.com/title/tt1065073/?ref_=nv_sr_1