babaya ayar vermek

ilkokul öğretmeni sayesinde istemeden yaptığım eylem. benim virgülün önemini henüz kavramadığım bu yıllarda öğretmenimiz bir ev ödevi verdi. bu ödeve göre herkes babasına diyecekti ki;

oku da adam ol baban gibi eşşek olma !

babam hocan doğru söylemiş deyip üzülmüştü. yıllar sonra anlamıştım lafın derinliğini. şimdi ilkokul hocamı görüp de bir iki ayar versem diyorum, 17 yıldır zaman zaman aklıma gelen o andan dolayı. fırsat eşitsizliğini babam mı yarattı sanki ha, mahmut çobanbeyli *

verdiğin ayarın büyüklüğüyle haftalığının büyüklüğünün ters orantılı olarak değişmesine yol açacak eylem.

+ gözlüğümü getir kamuran..
- e gözünde ya baba gözlük görmüyo musun
+ tamam aq anladık o zaman git bi su getir...

(bkz: babadan ayar yemek)

ayarın kralı geri döner insana. Her yiğit yapamaz...

eğer babanın ters anında verildiyse ve siz küçükseniz tokat kaçınılmazdır.

terbiyesizliktir.

verilen ayar karşılığında;

(bkz: babayı almak)

kızımın bugün bana verdiği ayardır. *
görsel

küçükken başıma gelmiş hadisedir. zira, ergendik o zamanlar deyip geçiştirilmek istesem de bazen kendime de hak verdiğim olmuştur.

aramızdaki diyalogda tam olarak şöyleydi yanlış hatırlamıyorsam,

uhrevi hayatin dunyevi yolcusu: baba, neden kuşları sevmek isterken onlar bize hep zarar vermek istiyor. yani balkonumuzda yumurtladıkları halde, neden ekmek yedikleri kapıya işeme ihtiyacı duyuyorlar?
baba: kızım senin bunları bilmen lazım ama, eşşek kadar oldun hala benden mi bekliyorsun bazı şeyleri, kendin de düşünüp anlayabilmen lazım.
uhrevi hayatin dunyevi yolcusu: babacım eğer sayısalcı olsaydım, emin ol bu konuda bir yorum geliştirebilirdim aklımda. ama ne yaparsın ben eşit ağırlık öğrencisiyim, okur-yazarım ama asla deney ve gözlem gibi saçma sapan olgularla uğraşmam.

hele baba da bir sayısal bölüm mezunuysa, o anlık olarak çok bilmişlik taslayıp laf soktuğunuzu sanabilirsiniz.

fakat dediğim gibi, büyüdükçe pişman olmak istemeyeceğiniz şeyleri söylemek için de bin kere düşünüp bir kere laf üretmeli.

(bkz: bu da böyle bir anımdı)

baba ölünce pişman olunabilecek harekettir.