baba

piç rıza'lı filmlerde bazen sadri alışık'ın bazen de necdet tosun'un oynadığı tipleme.

(#911802)

durup dururken serçe parmağımı eline alıp stiletto bıçak sivriliği ve inceliğindeki tırnağımı "şuna baaak olmayacakmış da olmuş, ne tatlı muçmuçmuç" diye seven deli insan.

edit: bir yazarın açık oylaması sonucu bu entrym iki yıl sonra tekrar karşıma çıktı. artık serçe parmağımı öpen kimse yok. seni çok seviyorum, seni çok özledim baba.

ne yaparsa yapsın, sevgidir,masumiyettir,merhamettir. kıymetini bilin.

Gece gece Beni korkutmaktan zevk alan kişilik. Aklımı aldı yine. Birine bir şey yazıyordum unutturdu... Bir de gelmiş 'kulağın azıcık bizde olsun' diyor. Baba evin içinde hayalet gibi geziyorsun kulağım sende olsa ne olmasa ne?

çok özlenendir. her hatırlandığında iki göğsün ortasında bıçak saplanıyormuş hissi uyandırır.

hiçbir konuda anlaşamadığım. aramızdaki bizi bağlayan tek şey maddiyattı. kendi ayaklarım üzerinde durmaya başlayınca, mezara girmeden ölmüş oldu benim için.

allah yokluğunu göstermesin kimseye. siz de çocuklarınıza "baba" yüzünüzü göstermekten çekinmeyin. biraz farklı olacak diğer yazılanlardan. kendi babanıza değil, çocuklarınızın babasına bir şeyler söylemek istiyorum.

öğreten bir baba olmak lazım gelir. tırnaklarını keserken ağzının kapalı olmasını gerektiğini anlatacağınız çocuğa, büyüdüğünde insanların kalbinin oyuncak olmadığını, kolayca kırılmaması gerektiğini de öğretmelisiniz. hayat boyu öğretmelisiniz.

seven bir baba olmak gerekir. her hatasında çöreklenmemeli çocuğa. hata yaparsa dağ gibi bir babasının olduğunu bilmeli. ama hatayı adet haline de getirmemeli. şımarık olmamalı. hayat boyu sevmelisiniz onu.

eğitmek de lazım tabi. terbiyeli, zarif, nazik, doğru bir çocuk olması için eğitmeli. ancak çocukların bir köpek olmadığını da unutmamalı. eğitmeli, onu kuvvetli, kudretli, asil bir birey yapana kadar ter dökmeli. hayat boyu eğitilmemeli ama. bir gün sizi geçeceği günü sabırla beklemeli, o gün geldiğinde gururla bakmalı o kocaman insana.

vakit ayıran bir baba olmak da şart tabi. ahh istanbul'da yaşayanlara üzülüyorum. o koca şehrin stresi, o bitmez trafik, dev sofradaki iş telaşesi. yorgun argın eve gelip uyumadan bir kaç saati kendime ayırayım der insan. hakkıdır. ama baba dememeli. babanın hakkı değildir. hayat boyu vakit ayırmalı baba. çünkü gençken vakit ayırmayan baba, yaşlandığında çocuğunun bu kez kendisine vakit ayırmadığını görecektir.

güven vermeli baba. çocuğunu övmeli ama fazlaya da kaçmamalı. bir gün babam, önemli bir iş yaptıktan sonra herkesin övgüsünü alırken, "çok da zeki değilsin. çalışmazsan düşersin" demişti. yıllar geçti, hala unutmadım. o an çok kızmıştım, hiç unutmadım. ama çalışmayı da hiç unutmadım o yüzden.

allah yokluklarını göstermesin. siz de çocuklarınıza varken yokluğu tattırmayın.

benim babam hiç iyi bir baba olmadı ama muhakkak iyi bir insandır. bana hiç o yüzünü göstermedi, gerçi ben babamı çok da görmedim... hiç babacım diye seslenemedim.

ne kadar kötülük yapmış olursa olsun hiç hitap etmek nasip olmasa da " o benim canım babam".

Çok tuhaf.. anne bir insanın hayatındaki en önemli insandır bana kalırsa fakat hayatınızda sizi seven onca insan ve anneniz varken, babanızın gerçek bi baba olmaması sizin hayatınızdan bir sürü şey çalıyor, birçok eksiklik yaratabiliyor. Biz farkında olmasak bile gerçekten baba kavramı çok önemli bir şey hayatımızda ve bazılarımız bu şanssızlığın içinde doğuyor.

Hayatta sahip olunan en değerli iki figürden en önemli olanı. Anne mi baba mı diye dünyanın en saçma kıyasını yapmayacağım elbet. Neden mi en önemli olanı diyorum? Bugüne dek anne babası ayrı( velayet annede) veya babası ölmüş yani baba figüründen yoksun büyümüş kimi tanıdıysam çok ama çok sorunlu idiler. Korkak, pasif, çekingen, dengesiz. Normal, sağlıklı bir babasız insan tanımadım. Babasız büyüyen çocuklar sorunlu bireyler haline geliyorlar kardeşim. Sadece fiziken büyüyorlar. Kadın sevgisi, şefkati vs eyvallah ama Sorumluluk duygusu, cesaret, rasyonellik gibi erkek özelliklerinden yoksun büyüyen özellikle erkek çocukları büyük sıkıntı yaşıyorlar. Kızlar yine toplum içinde bir biçimde durumu kurtarıyor onlar için aktiflik bir mecburiyet değil zira ama pasif bir erkek toplumdan dışlanmaya mahkum. Çünkü erkek pasif olmamalı. Tıpkı herkesle yatağa giren bir kızın dışlanmaya mahkum oluşu gibi. Feministler kurnazlık yaparak herkesle yatağa girip bir de üstüne saygı görmeyi talep ediyorlar ya o yüzden kılız işte onlara. Neyse o başka entrynin konusu. Yani demem o ki, baba önemlidir. Hayattayken kıymetini bilin.

tanrı gibidir. hep başka işlerle ilgilenir.

Artık Bir önemi kalmasada babam a isyan ediyorum derinlere dalınca. Hiç affetmiycem bu yüzden onu.bilmeden yaptığı birşey farkındayım ama sırf kendi rahat olsun diye nasıl yetişdirdi bizi. Abilerim ablalarım hepsi aynı benim gibi. Bir demir yumruk gibi başımızdaydı hep. Evde olmayınca evin havası nasılda hissedilir bir şekilde değişirdi olumlu olarak. Olmaz olsun öyle baba. Bir insan düşünün ki her aklına yatan düşünceyi doğru bilsin. Hiç sorgulamadan kendine alsın. Ve bunları zorla sorgulatmadan çocuklarına öğretsin. Aslında büyük bir baskı altında olmamıza rağmen bu durumda kalmamız bile mucize.hepimiz tımarhanelik olabilirmişiz aslında. Belkide hep geleceğin umudu bu halde tuttu bizi.babamızın hepimizde bıraktığı karanlık izin farkında olmadan umutla büyüdük. Ne birbirimize yakınlaşabildik nede birbirimizden uzaklaşabildik. Sırf kardeşlerin nasıl olması gerektiğini öğrendiysek öyle davrandık birbirimize. Hiç bir duygu vermeden almadan. Şimdi bakıyorum ve anlamlandırabiliyorum bütün bunları. Keşke cesaret edip daha önce aklıma gelen düşünceleri yapsaymışım. öğretilen yalan yanlış doğrular peşinde 10 yıl boyunca umursuzca yaşamak. Hepsinin farkına vardıktan sonrada boşa geçen yıllaramı üzüleyim yoksa boşa geçen yılları telafi etmenin ne kadar güç olduğuna mı yanayım bilemiyorum.

ben hayatımda boyle rezil bir adam görmedim; babam oldugu için ondan mi utanayim yoksa kızı olduğum için kendimden mi bilmiyorum.

tanım: kimi aileler için omur torpusu bir aile bireyidir.

kullandigimi hic hatirlayamadigim kelime.

Her kızın ilk ideali derler.

Kiminin hayatının idolü, kiminin hayatında değiştiremediği kötü bir gerçek. Ben çok severim.

doğduğundan itibaren yanında olan, koruyan, kollayan, her düştüğünde kaldıracak biri olması güveniyle yetişen çocukla; hiç babası olmamış ya da olsa da babalık görevini yerine getirmemiş ortamda büyüyen çocuk arasında yüzlerce farkı tek bakışta görebilirsiniz.

sevilen çocuk kendinden emin olur öncelikle. ufak engellerden sonra çabucak pes etmez, kendine lanet etmez. arkasında o güveni hissedememiş çocuk ise hemen başkalarının kendisi hakkında ne söylediğini düşünüp ufak bir hatada geri çekilmekle meşgul olur.

umarım her çocuk doğumundan itibaren sevgiyi tadar. sevilen insanların olduğu bir ülkede; aşağılık kompleksleriyle dolu, yağmurdan nem kapan, köksüz bir egoya sahip yetişkinler var olamaz çünkü.

görsel

Ağlak ve güçsüz olmamın sebebi olan kişi.
Yine de şu ana kadar benim için ufak da olsa dua ettiyse kendisine teşekkür ederim.

gölgesi yeter...

kızların büyüdüklerinde bir benzeriyle evlenmekten korktukları erkek karakter.

Benim babam yazmadı ama bunu yazanın harika bir baba olduğu kesin.

görsel

keske benim ömrümden 30 sene alıp ona verselerdi.

dunyada beni sevdigine kesin inandigim iki kisiden biri.

1.gemi veya iskelede halatin yakildigi yuvarlak ba$li iri demir veya beton dikme
2. silah kacakciligi veya uyu$turucu madde ticareti yapan cetenin başı..