anne sevgisi

ÖZLEMDiR ÇOĞU ZAMAN BURNUNDA TÜTEN. VAR MI EVLAT GiBiSi?

görsel

dünyadaki her şeyden farklı, bambaşka anlatılması mümkün olmayan, yeterli kelime bulunmayan sevgidir. özeldir.

hiçbir şeye değişilemeyendir. kendisi yaptığım işi hala kabullenemiyor. çok rahat bir şehirde çok rahat bir iş yapmama rağmen. geçen dedim anne ben bomba uzmanı kursuna başvuracağım diye. kadın ortalığı yıktı resmen. dedi ben seni parçalan diye yetiştirmedim. bilemiyorum nasıl kabul ettireceğim bu fikrimi ona. önümdeki en büyük engel anne sevgisi.

en saf, en temiz sevgidir.

en çıkar gözetilmeyen sevgidir.aradaki sevgi koşulsuz ve şartsızdır.buyüzdendir en doğal en samimi en içten sevgidir.

dünyada beni karşılıksız her ne yaparsam yapayım beni tüm benliğiyle sevecek kadın annemdir. bunu bütün erkeklerin bilmesi gerekir onun sevgisinde karşılık beklemek yoktur o sadece sever. işte budur anne sevgisi.

koşulsuzdur, çıkarlar ön planda olmaz. kavga ettikten bir müddet sonra "hadi gel kahve yaptım" diye karşınıza elindeki tepsiyle dikildiğinde kin gütmediğini, sizi sonsuz affedebilecek yegane varlık olduğunun bilincine varırsınız. tövbe etmenize bile gerek yoktur sizi affetmesi için. kaybettiğinizde anlarsınız ancak koşulsuz sevgisinin değerini.

anneye karşı çocuğun beslediği sevgi mi yoksa annenin çocuğuna beslediği sevgi mi kastedilmek isteniyor pek belli değil.

sebepsizce oluşan bir sevgi. oturup 'nasıl ya?' dedirten bir aşk kadar garip ve kıpır kıpır hissettiren, her türlü fedakarlığı göz kırpmadan yaptıran, bir antidepresan çeşidi. bağımlılık, bağlılık yapar. mutluluk sebebidir. huzur verir.

yerini hiç birşeyin tutmadığı sevgidir. heleki dibiniz de olup koşa koşa ona sarılmak isterken sarılamayacak kadar mesafeler olması.

şu hayatta belki de bana en tuhaf gelen olgulardan biridir anne sevgisi.
neden tuhaf? şimdi şöyle ki, annelerimizi seçemiyoruz, ama gözümüzü açar açmaz birini görüyoruz, her şeyimizle o insan ilgileniyor. yememiz, içmemiz, sağlığımız, eğitimimiz, temizliğimiz., gerektiğinde bizi şımartan, gerektiğinde gözlerini koca koca açıp bizi azarlayan, terbiye veren insan hep anne.
sonra büyüyoruz, annedeki hataları görmeye başlıyoruz, ters düşüyoruz. kavga ediyoruz, küsüyoruz, ilgisinden sıkılıyoruz. bazı düşüncelerini, bakış açılarını tasvip etmemeye başlıyoruz. hatta bazen öyle bir an geliyor ki, "bu insan benim annem olmasaydı acaba yine de sever miydim?" diye sormaya başlıyoruz kendimize, ama bu sorunun cevabı evet de olsa, hayır da olsa yine de seviyoruz annelerimizi. çünkü biliyoruz ki ,o hep vardı, hep yanımızdaydı, ve yaşadığı müddetçe de öyle olmaya devam edecek.
işte bu yüzden tuhaf, koşulsuz ve kayıtsız olarak sevdiğimiz tek insan olduğu için.

bu kutsal ve karşılıksızlık meselelerini anlamıyorum. bir kere karşılıksız ise değersizdir. bunu pek sevgili platon bey iddia ediyor en nihayetinde. hepsini geçelim, çocuk kötü bir insansa ve anne buna rağmen hala daha sevmeye devam ediyor ise bunun çocuk ile değil annenin çocuğu olması ile açıklanabilir gayet egoist bir yanı vardır. yani çocuğu sevmiyor aslında kendi çocuğunu seviyor. çocuğu olduğu için seviyor kendisini seviyor sonuçta. yani çocuğu anlamak dinlemek bilmek yok. bu kadar garip bir şey var mı yahu.

bir de tektanrılı dinlerin varoluşunun psikolojik altapısını hazırladığına dair de bir düşüncem var. anne çocuk için tüm ihtiyaçları karşılayan bir us bu durumda. ihtiyaçlarının tamamını karşıladığı için omnipotent ve ihtiyaçlarını tahmin edebildiği içinde omniscience. herşeyi biliyor ve her şeye gücü yetiyor. 2 aylık bebekken oluşan bu algı büyüdükçe bir ihtiyaca karşılık geliyor ve çocuk bu durumda bir tanrıya ihtiyaç duymaya başlıyor.

anne sevgisi kötü bişi.

esi benzeri olmayan bir sevgidir.
nerde olursaniz olun, ne yaparsaniz yapin anneniz asla sizi unutmaz, ilk hatirlayan o olur.
modern cagin fenomeni olan, artik bir cok insanin universitiyi okumasi, anne sevgisinin nasil olacagini göstermistir.
yüregi yanar, evinden el bebek göz bebek büyüttügü kizini/oglunu uzak sehirlere göndermesi. ama katlanir. hasret duysada katlanir.
amansiz bir aksamda sizi arar, aslinda günün her saati arar, derste/konferansta oldugunuz icin duymazsiniz, gördügünüzde siz onu aradaginizda, derin nefesini duyarsiniz "cok sükür duydum yavrum sesini, iyisi, hasta degilsin. buda bana yeter", dercesine bir nefes ceker. ve buda size huzur verir.
anne sevgisini tatmak cok büyük bir duygudur ve öyle iyi gelirki insana, hayatin her aninda annenizin oldugunu, sevgisinin varoldugunu bilmek cok güzel seydir. hic seveniniz olmadigindan eminseniz bile, annenizin sizi sevdiginden her daim eminsinizdir.
allah onlari basimizdan eksik etmesin, uzun hayirli, saglikli bir ömür versin. amin.

Anne sevgisini anlatmaya tarifler yetmez. Bilirim boş yere dememiş peygamber efendimiz cennet annelerin ayakları altındadır. Çile çeken, eziyetler gören yavrusu için bunlara katlananan hep annelerdir. Anneler değil midir yavrusuyla ağlayan onunla gülen onunla ağlayan hastalandığında onunla sabahlayan. Önemli olan sadece anneler gününde hatırlamak ya da bayramlarda hatırlamak değildir annelerimizi onları çok sevdiğimizi her fırsatta göstermektir. Yaşlanınca bakmak, istediklerinde yanlarında olmaktır annelerimizin. Hiç bir sevgi anne sevgisinden büyük değildir bana göre sizce bilemem tabii. insana neden sevdiğini söylemek zor gelir asıl büyüklüktür sevdiğini söylemek bir nebze olsun yalnız olmadığını göstermek bir anne 10 evlada bakabilir ama 10 çocuk annesine bakamaz derler çok doğrudur nedense yaşlandıklarında bir kenara atılır anneler ve babalar nedenini çözemedim. Neden yaparız bunu, neden utanç kaynağı olurlar onlar bizlere bakarken bir "off" bile demezken biz neden onlara of deriz kızarız üzeriz? Yeri gelir naz yaparız yeri elir tehtid ederiz şunu almazsan babama söylerim diye halbuki onlar bizi en içten duygularla severler tüm kötülüklerden korurlar hatta bizler için canlarını veririer.

gözlerine öyle bir bakar ki acı mı çekiyorsun mutlu musun şıp diye anladığını bilirsin. saftır, temizdir.
aklına her geldiğinde içinde yüreği yakan değişik bir his olur.

her mefhum gibi kaybedilince asıl değer anlaşılandır. karşılıksız sevgi denilen şey söylemesi kolay ve basit bir kalıp gibi duruyor ama derin düşünüldüğünde dünya üzerinde bir kişinin bu sevgiyi size besleyebileceğini çok iyi anlıyorsunuz.

kaybetmeden değerini önemi anlamak gibi bir şansa sahip olmak gurur verici mutluluk sebebi, nasıl insanlar ki onlar böyle sevebilmekte, ellerin yüzümden eksik olmasın anacım.

anam yine ağlattın beni, sen beni ne kadar ağlattın kız böyle, neden hiç sesin çıkmıyor?

ben başka şehre taşınacağım diye, ıspanak yerken duygulanıp ağlamaya başlayan kadının kalbindekidir.

tek gerçek sevgi.
üstelik hiçbir şey yapmadan sevilmenin de tek hali.

dünyada en önemli insana olan sevgidir.kıymetini bilmek gerekir. başka hiç bir sevgi onun yanına bile yaklaşamaz. yok sevgiliymiş yok baska bişeymiş. sevgili bulursun ama anne bulamazsın. kıymetini bilin gençler. anneler güzeldir. mis kokar.

Her şeydir anne .Saftir bir kere onun sevgisi. Sen çirkin olsan bile, şişman olsan bile vardır. Her halini sever o senin.

insanlığın yegane sevgisi, dünyanın en tatlı duygusudur.
"ana gibi yar bağdat gibi diyar olmaz" dır.
"ağlarsa anam ağlar gerisi yalan ağlar" dır.

evlat sevgisinin eş değeri. azalmayacak olan, en kutsal sevgilerden.. sevdikçe sevesiniz gelenden..