bugün

Çoğunluk tarafından anathemanın en iyi albümü olarak değerlendirilen depresif, bunaltıcı albüm.
bu tür müzikle alakası olmayan insanları,alıştırmak için dinlettiğim şarkıdır.
türkçesi;

o seni öldürüyor, sen de beni öldürüyorsun
tutunuyorum aklıma
tüm ihtiyacım kısa süreli bir çare
gel ve sakla beni bu korkunç gerçeklikten

dehşet verici anılar yağıyor üzerime
ama hala inatçı bir hafıza var,
bu soğuk, ruh hastası gözlerin ardında
şimdi öylesine farklı yürüyorum ki bu yolda
açtım aklımı ve kararttım tüm hayatımı

meleklerle dans edeceğim,
büyük yıkımı kutlamak için
ve az ötede benim ağır hasta gururum
biliyor yakında gideceğimizi
biliyor yakında gideceğimi......
başyapıt
(bkz: fantastic four)
anathema'nın regret gibi bir şarkıya sebebiyet verdiği albümü.
alternative 4 anathema^nın belki de en sessiz albümü, en sessiz ama en fazla şey anlatan.. shroud of false ile giriyor albüm, öncelikle kısa bir ziyafet.. albüme intro olsun, sözler de özet olsun.. bir an^dık, bir anlık bu dinlediğin.. bekle geliyor, umarım anlamazsın..

albümün ikinci parçası anathema^nın belki de yarattığı en güzel şey olan fragile dreams, hemen daha ikinci parçada kademe atlıyor albüm, birçoğunun önüne geçiyor.. fragile dreams aslında boşa harcanan zamanların cevabı, ama yazık değil mi zamana değil sorusu.. tamamen güven odaklı bir parça, içindeki güveni yanlış kartlara açan insanın saflığı, belki istersen biraz gözyaşı ama sonraki adıma düşmemek için uzak durmalısın diyor..

sonraki adım mı.. evet empty geliyor.. az önceki saflığı gözyaşı ile harmanlayan insanın içine düştüğü durum bu, beynen çöküş ardından da yavaş yavaş hayallere kıymak, hayalleri önce kalıba sokup sonra bu da uymadı diye bağırmak.. hiçbiri uymadı, geriye hiçbir şey kalmadı, bomboşum artık ve huzurla gidebilirim diyor..

lost control hakim şimdi albüme.. az öncekinin bir çılgınlık olduğunu anlayanın dinginleştiği, müziğin de aynen eşlik ettiği harika parça.. albüm içerisindeki bağı oluşturan, tüm adımları tutarlı yapan parça, kayboldu kontrol hiçbir şey eskisi gibi olmayacak, düştüm.. düşüyorum ve tekrar düştüm, cidden ellerimden kayıp gitti mi yoksa var mı bu yalnızlığın seçilmiş bir nedeni, ya da nedenler bekliyor mu seçilmeyi.. artık müzik de salar kendisini sona gelirken, kaybolmuşum ama nefes aynı nefes der parça, yaylar yaylar.. galiba bunlar en önemli anlar..

reconnect.. yeniden oluşma parçası, az önce umutsuzluk ve kayboluş ile elini uzatan müziği yakalayan hızlı bir vokal girişi, aslında vokal dirilişi, şimdi parçaladım kendimi.. birleştireceğim birazdan ama dönmeden geriye, bakmadan uzaklara.. bak bir aynaya yüzleş kendim dediğin benimle, daya lan bıçağı bileğine.. dene, dene de göreyim senin de empty anını, olmadı değil mi diyor parça, judgement^a selam çakan tonlarla devrediyor albümü inner silence^a..

inner silence, işte albümün koptuğu, benim anathema insanlarına neden hasta olduğum sorusuna cevabı bulduğum parça.. tamamlandı gibi her şey, şimdi albümün önceki kısmı hiç olmamış gibi, bu parça da hepsinden güçlü, dirilmiş bir adamın ölüme karşı kazandığı boşvermişlik gücü, ve ben tüm bunları anladım şimdi bana ne ifade edeceksin, tüm soruların yanıtı varken bana hangi güzellikle geleceksin, kısacası ben dirildim, sen artık yoksun.. ve böyle bir son da yok, kalp atışları onlar, yavaş yavaş duracaklar, insanoğlu bunları düşünemez.

albüme de adını veren alternative 4 sırası, birinci albüm kapandı, acılar çekildi, ipe gelindi, hesaplar soruldu, çıkarımlar yapıldı ve her şey tamamlandı.. artıları ve eksileri geride kaldı, şimdi de ikinci rüyadayız, yeni albüm başlıyor burada.. gözümü bir açtım ki ne göreyim, her şey gerçek, korkuyorum sakla beni, bu bir anda fazla geldi.. her şeyi bilmek tüm hayatımı kararttı, yalansan yalanı severim diyor, tercih bu ve bize bir şey düşmüyor.. vokal performansı cidden insanlık dışı bu parçada, ses sanki tanrı seviyesine çıkacağı regret^e hazırlık aşamasında.. uzun zamandır dinleniyor albüm, anlaşmaya çalışıyor enstrumanlar aralarında, çığlık gelecek birazdan, hazırlanıyoruz yavaşça..

regret.. ikinci albümün çığlığı, bu pişmanlıktan, içimdeki beni aşan korkudan ve sensizliğin yalnızlığından kaçışım yok, düşünüyorum kendimi çıkaramıyorum hiçbir şeyi.. ağlıyorum sessizce, bazen güç denilen gelir ele, ben, ben miyim bundan sonra, yoksa arkamda uçurum olan bir yabancı mı.. regret kendisini öyle iyi anlatan bir parça ki, konserde bile dinlerken eşlik etmek yerine gözlerini dikiyorsun kalbinin ortasına, eller boşlukta, öyle böyle değil diyorsun, geçiyor yıllar, büyütüyor pişmanlıklar, küçük bir çocuğum.. büyüyorum..

feel.. çözdüm artık bütün ipleri, ne zaman yetecek açıklamaya ne de yarını unutacak aklım var bundan sonra, tertemizim ben hiç olmadığım kadar, her şey artık daha güzel titriyor.. hissediyorum olması gereken ben^i, biraz önce koştu o yollardan geldi, kırık bir kolu var sadece, kalbi yenilemiş kendisini..

destiny.. bütün bunlar kaderdi, yazılanı oynadık, kendi hayatımda başrole seçilemedim, sendin seçilen meleğim ve evet çok kötü bir seçimdin.. der bu parça, hissettin mi, algının tam ortasında..

her seferinde yüzümde bir erkek çocuğu beliriyor bu albümü dinleyince, bunu da son^gülün kırmızısından anlıyorum..
anathema'nın tartışmasız en iyi albümüdür. ne bir shroud of false ne bir fragile dreams ne de bir lost control vardır o albümlerde. bir empty'nin tadını bulamazsınız başka şarkılarda. one last goodbye da gelse, forgotten hopes da gelse ulan feriştahı gelse çizemez karizmasını bu enfes albümün.
aynı isimli şarkıya sahip anathema albümü. şarkısı uyuşturucuya benzer, insanı bir süre düşlere sürükler.
alice in chains'in "love hate love" isimli bir şarkısı vardır. işte altenative 4 bu şarkıdan bol bol arak içerir.
şarkının sonunda içten gelen ayar bağrışmaları şarkının bir kere daha dinlenmesine sebebiyet verir.
müziği ile ayrı bir yere konulası anathema şahaseri.
aşmış anathema parçasıdır. 4:20 civarındaki vokaliyle uçurur.

it's killing you, you're killing me
i'm clinging on to my sanity
all i need is a short term remedy
come and hide me from this terrible reality

dreaded memories flood back to me
but there's still a wilful mind behind these cold
psychotic eyes
now i tread this path so differently
i've opened my mind and darkened my entire life

i'll dance with the angels to celebrate the holocaust
and far beyond my far gone pride
is knowing that we'll soon be gone
knowing that i'll soon be gone
dinleyerek intihar edilmesi muhtemel bir anathema parçasıdır. deyim yerindeyse insanın içine işler.
(bkz: alternative 3)
albümün ismi "alternative 3" adlı bir kitaptan esinlenilerek konulmuş, gayet anlamlı bir biçimde önümüze 4. ve bence şahane olan seçeneği sunmuştur.
duncan patterson'ın the brink adlı tek albümü için hayata geçirdiği projesinin adı aynı zamanda. şuradan takip edebilirsiniz ilerleyen günlerde:

http://www.alternative4.co.uk
"aşık olamıyorum yeaaa, bağlanamıyorum, elektrik alamıyorum valla bak" diyenleri bir koltuğa bağlayıp bu albümün tamamını dinleteceksin. bak sonra nasıl leyla, mecnun oluyorlar.
anathema'nın 1998'de çıkan albümü. albümde yer alan şarkılar:

Shroud of False
Fragile Dreams
Empty
Lost Control
Re-Connect
inner Silence
Alternative 4
Regret
Feel
Destiny
Günlerce uğraşmama rağmen, ''hiç değilse Anathema'nın bu albümüne benzer bi grup bulayım'' çabasıyla aramama rağmen , yanından dahil geçemeyecek grupları elde etmem sonucu , dünya üzerine böyle bir olayın bir daha düşmeyeceğini anlamama sebep olan albüm.Ve her dinlediğimde beni kahreder Anathema'nın bu düşüşünü hatırlattıkça...
bu şarkıyı dinlemeyin.
anathema nın en depresif şarkısıdır, ya da bana öyle yapıyor o belli belirsiz hali; en çok tercih etttiğim, en iyisi bence, yine dinledim, yine histeri hali..*
anathema'nın en vurucu albümüdür fikrimce, favori parçalarımı* barındırmaktadır. ve uygun zamanda dinlendiğinde insanın içine işleyen aşmış bir şarkıdır. anlamlı sözlerle ve müziğiyle yavaş yavaş hakimiyetini kurar, altı küsür dakikalık bir şarkı gibi değil de sessizce yaklaşan bir fırtına gibidir aslında.
Anathema'yı anathema yapan (birzamanlar) esaslı adam Duncan Patterson'un yine yeni grubu! bomba! depresif. kopartıcı! hastasıyız dedeee!