seren serengil

ben, kendimi insan seven biri olarak görüyorum. insanları yetersiz, kıt, yük olarak niteleyen biri değilim.

insanların acılarına da hep çok duyarlı oldum.

herkesin acısı çok büyük eminim. acı yarıştıracak haddi kendimde bulmuyorum. yanlış olur ama yapmadan da duramıyorum.

ne var biliyor musunuz? sevilmemek, ait hissedememek, kolay tüketmek, tatmin olamamak falan bunlar gerçekten çok ağır şeyler.

ama biz çok daha kötü bir dünyada yaşıyoruz be arkadaşlar. insanlar gerçekten açken, susuzken, amcasının tecavüzüne uğramışken, çok akıllı, çalışkan bir çocuk sırf köyde fakir bir ailenin çocuğu olduğundan asla şahane bir doktor olamayacakken falan

kusura bakmayın seren hanımın dertleri benim gözümde çok da bir hacme, ufak bir kayda, anlık bir dikkate sahip olamıyor. üzgünüm.