Şu sıralar yaşadığım durumdur. En azından ben öyle hissediyorum. Kendime çok kıymet biçtiğimden de değil aslında bilmiyorum belki yanlış insanlardan bekliyor olabiliriz.
Bu dünyada ana baba hariç kim için ne yaparsan yap mesele her şeyin üstüne basıp çiğnemek olduktan sonra yaptıklarının zerre önemi kalmıyor.
Sonuç olarak insanı üzen bir hadise maalesef.

Bütün mesele yabancı geleneği olan bir olayı farklı isimlerle bize adapte etmeye çalışmak aslında. Bazı sitelerde karşılaştırma yapınca gerçekten önce fiyatın yükseltildiği, sonra da bu fiyat üzerinden indirim varmış gibi gösterilip bir illüzyon yapılmaya çalışıldığı belli.

Fakat bazı ürünlerde de gerçekten indirim var.
Mesela montum olmadığı için mont bakmaya çıktım bugün. 200 liralık bir bütçem vardı 300 liralık bir ürünü beğendim. Aynı ürün akşam sitede indirimle 225 liraya düştü.
Gerçi benim için fark eden bir şey olmadı.
Velhasıl her şey çok pahalı ve garibana indirim de işlemiyor.

edit: Yanlış anlaşılmaya açık bir ifade olduğundan düzeltmek istedim. Yabancı geleneğinden kastım sadece çıkış noktasıyla alakalı. Karşı değilim ama zaten meselenin oradaki gelenekle alakası yok. Uyduruk isimlerle adapte etme çabası ve olayı tamamen yanlış anlayıp vatandaş faydası değil yolma amacı güdülmesinden rahatsızım. Doğruyu ve yanlışı da iki örnekle ifade ettim.
Örnekte verdiğim indirim her üründe gerçekten uygulanmış olsa illüzyon şeklinde ifade ettiğim şey uygulanmasa, o zaman kendimizce yapmaya çalıştığımız ''efsane indirim'' meselesi gerçekleşmiş olur sanırım.

Babam çok konuşan bi insan değil, hiç öyle olmadı, şu saatten
sonra da olmaz. Ben de öyleyim, örnek almaktan değil de nasıl
yetiştiğinle alakalı sanırım.

Kendisi çok fazla sigara içer, deyim yerindeyse içmiyor yutuyor
sigarayı. Normalde yarım saat aralıkla mutlaka yakar yani.
Bugün fark ettim ki bu aralık daha da kısalmış gibi, gözüme
çarptı. Normalde suratı ne kadar asıksa iki kat daha asıktı. Sonra 3-5 saniyelik bi diyaloğa şahit oldum. Babam yine sessiz sessiz bi şey dedi anneme. Her zamanki tavrıdır, içten içe çok anlatmak
istiyor gibi de diğer yandan konuşmaya da hali yokmuş gibi. Bi arkadaşı ölmüş aylar önce. Kardeşi için de diyor ki ''bak
onu bile söylemedi''. Kendi kendime düşündüm içten içe ne kadar
kırılmış olabileceğini, ne kadar üzüldüğünü, böyle bir durumun
ne kadar üzücü olabileceğini, bi yandan kendi kendine hesaplaşmasını. Neticede haberi olsa hiç olmazsa cenazesinde bulunmak isterdi. Hayatının bi noktasında çok büyük bi kırılma yaşamış bu adam, o noktadan sonra da iyiden iyiye vazgeçmiş bazı şeylerden. ikili ilişkileri tamamen zayıf, tuhaf bi karaktere bürünmesine vesile olmuş. Kendi içinde görünen kadar görünmeyen nelerle boğuşuyor kim bilir yani.

Ama evladı olarak çok isterdim o nokta her neyse geriye dönüp onun için bazı şeyleri daha olumlu kılabilmek, bugün sahip olduğu karakteri en azından yakınlarıyla ilişkisi açısından olumlu yönde değiştirmek. Belki başımızı okşamışlığı yok, belki baba oğul gibi konuşamadık hiç, belki sarılamadık ama her ne yaparsa yapsın onun benim babam olduğu gerçeği ve bütün bunlara rağmen saygı ve gösteremesem bile sevgi duyduğum gerçeğini değiştirmiyor. Bazı şeyleri yeterince göstermese bile çocuklarının kapasitesini bildiğinden dolayı ''ben yapamıyorum ama onlar beni anlar'' kafasında olduğunu anlayabiliyorum. 63 senelik ömründe ağırlıklı olarak yanlış olan bugün sahip olduğumuz hayatı oluşturan kararları ve hareketleri olsa bile kendisini her zaman anlamaya çalışıyorum evlat olarak en azından. Umarım kalan ömrü minimum kırgınlık ve kendi adıma da onlara faydalı olabildiğim bi süreç olarak geçer. Şu saatten sonra ne kadar faydası olur bilmiyorum ama mutlu edebilmeyi çok isterim.
Yine belli etmez ama içten içe takdir eder umarım canım babam. Neyse öyle bi şeyler işte.
Bi de keşke sigarayı azaltabilsen iyi olurdu baba ya...

Ben bu çocuğun içeriklerini fena bulmuyodum. Fakat bu beyinle iyi iş çıkarmış şu ana kadar. Cidden vizyonuna sokayım güzel kardeşim.

Buna verilecek en güzel ve ironik ceza adli kontrol ve yurtdışına çıkış yasağı olur heralde.
Taksim'de video çeksin de aklı başına gelsin.

Bu seferki bizzat kendi hayatımdan ufak bir kesit olsun madem.

Yıllar önce yokluktan dolayı, ablamın harç parasını ödemek için o gün şartlarında da çok ufak bi paraya teyzeme sattığımız fındık bahçemize yevmiyeli işçi olarak fındık toplamaya gidiyoruz yarın annemle beraber.
Annem de ben de bellerimizden rahatsızız ama hayat işte. Arada bi üzülürüz ama fındık da para etmiyor zaten.

Ayrıca annemin hakkını ödeyemeyeceğim bir konu daha bu konu. Kazandığı parayı olduğu gibi bana verecek çünkü biliyorum. Bidahaki ay okul açılacak da çocuğum parasız kalmasın diye katlanıyor hepsine.
Anaların hakkı ödenmez.

Oynatmak isteyeceği oyun tipini oynayacak bir takım olmadığı halde ısrar ederek kendi kurbanı olacak.

Koskoca 4 maçta 1 tane gol atamayan takım neyin sistemini oturtmaya çalışacak? Üstelik olmayan rotasyonuyla. Hiç olmazsa hücum adına bir şeyler denemesi gerekirken, orta sahayı geçemeyen takım hala pas oyunu deniyor.

Bir an önce bir şeyler yapmak istiyorsa transfer yaptırsın bu takıma, yoksa kendi ipini kendi çekecek yönetime söz geçiremediği için.

Ben bu kadroyla idare ederim kafasında giderse ne Beşiktaş'a faydası olur ne de kendi kariyerine.
Beşiktaş mevcut kadrosuyla değil ilk 2 ilk 5'e bile giremez. Kendisi de en fazla 10.haftayı görür.

Bu sabah yaşadım ben bunu. Sebep olana bin teşekkür. Ağlayacaksa insan mutluluktan olsun hep.
Çoğu zaman atılan bir kahkahadan daha değerlidir.
Çünkü kahkaha anlık bir olay, mutluluktan ağlatan da her ne ise uzun süreli etki yapacak bir olaydır muhtemelen.
Kahkaha attığın an unutulur ama mutluluktan ağlatan an unutulmaz.

Canım devletime sövmek istemiyorum ama resmen son umudumdu bu iş. Yine birilerinin yancısı değiliz diye çıkmadı heralde. Zor durumdaysan öyle bir umut kapısına dönüyor ki böyle şeyler, üniversite sınav sonucuna bakarken aynı şeyleri hissetmemiştim yıllar önce.
Bu hale düşürenler utansın.

Öğrenci halimle borç başını almış gitmiş. Kafada bin türlü sorun var kaygı var. Gerçekten bazen böyle yaşayacağıma hiç yaşamasam dediğim oluyor. Gerçekten mutlu olamıyorum.
Resmen iş bulurum umuduyla kalkıp Ankara'ya gidecem ta Giresun'dan. Tişört, gömlek falan katlatırlar da göbek atarız diye lan hayata bak. Ama yapmıyor insan işte, bi nevi zayıflık gibi zaten.
Vallahi eminim çoğu insan da anası babası için yaşıyor benim gibi.

Kötü adam değil asla. Ama hayatımda görebileceğim en garip profil olduğuna eminim. Sıra sıra yazmaya kalksam bitmez heralde. Kendisiyle evladı olarak diyalog kurabilmek için adeta vize almak lazım. 26 yaşına geldim ve 10 saniyeden uzun süren bir konuşma yaptığımızı hatırlamıyorum maalesef.

Bunlardan birisi de benim ve ciddi şekilde bunaldım. Öğrenciyim ve okulum devam ediyor. Giresun'da yaşıyorum. Aradın da bulamadın mı diyecek olursanız merkeze çok uzağım ve yaşadığım yer çok küçük bir yer. Allah razı olsun bu seneyi buradan bir ablamın desteği sayesinde atlatabildim. Çoğu zaman yol giderimi karşılayacak durumum olmadı. Elimde küçük bi miktar param vardı onu da babama verdim. Çünkü gerçekten canım sıkılıyor, babam bunalacağına ben bunalayım. Giresun'da veya Ankara'da yardımcı olabilecek birileri varsa çok sevinirim. Ankara'da kalacak yerim var. Yol parasını bi şekilde bulup gelebilirim, yeter ki elime para geçsin. Zaten çok zor bir sene geçirdim mental yorgunluğumu anlatamıyorum. Elim geri geri gidiyor şunları yazarken ama umarım yardımı dokunacak birileri çıkar.

Bir zamanlar buraya çok daha sık uğrardım daha aktiftim. Faydalı şeyler yazmaya kalkıştığımda gördüğüm boş insan çeşitliliği beni üzdü zamanla.

Boş insanın varlığından haberdarız elbette ama o boş insan çeşitliğinin buraya sıçramış olması ''buranın da boku çıkmış'' dedirtir oldu iyice. O daha da çok üzdü sonra.
Keşke lüzumsuz insan da ne kadar lüzumsuz olduğunun farkında olsa ne güzel olurdu.

Azıcık boku çıkmış platformdur maalesef.

Olumsuz şeyler yazanların çoğu yeterli sabra sahip değil muhtemelen.
Bana göre ilişkiyi yakın ya da uzak olarak adlandırmak da doğru değil. Karşıdaki insan yeterince doğruysa zaten bir şekilde nihayete eriyor ilişki. Her ilişki doğru ve kolay olsa her ilişkinin sonu evliliğe gider doğal olarak.

Dolayısıyla mesafenin tek başına belirleyici etken olduğunu düşünmüyorum. Daha çok ilişkiye bakış açısı ve sabır belirliyor o işin seyrini. ilişkiye başlarken bazı şeyler doğru ve mantıklı gelir ve ilişkiye başlarsın, kopacağın varsa zaten o olumlu olmayan şeyler zamanla iyice gün yüzüne çıkıp ilişkiyi noktalar. Bazen iki bina ötende olur ama bir süre sonra fark edersin ki aslında kafa olarak çok uzaksın.
Bazen 1000 km ötede olur ama sen içinde yanındaymış gibi hissedersin. Yani mesafe tamamen işin bahanesi olur uzak ilişki için o noktada.

Elbette insan sevdiğini yanında ister, yan yana olduğun bir ilişkiye göre çok fazla zorluğu var. Ben 2 senedir yürütebilenlerdenim kendi adıma.
Uzun uzadıya anlatsam zorlukları sayfalar alır. Tercih edebilecek olsam tabii ki yanımda olsun isterdim.

Ama bu uzaklık ilişkiye anlam da katabiliyor bazen. Bana 2 sene içerisinde katabileceği maksimum sabrı kattı mesela en basiti.
2 senelik ilişkim içerisinde her gün görüntülü konuşmaya çalıştık bu çok önemli ve bir nebze de hafifletiyor özlem duygusunu. Ama 9 aydır da yan yana gelme şansımız olmadı imkanlarımız el vermediği için karşılıklı olarak.

Kısacası zor ama değdiğini düşündüğün sürece bir şekilde gidiyor. Kaldı ki hayatta hiçbir şeyin garantisi yokken ilişkiyi yakın ya da uzak şeklinde sınıflandırmak yapılacak son şey olmalı bu yüzden. Çünkü ilişkiyi sürdürebilmek için düşünülmesi gereken daha önemli şeyler var bence.

Malatya'nın tüm yatışlarına rağmen bugün itibariyle 1.lige düşmüş takım. Bidaha da zor çıkarlar. Vaktiyle Trabzon yatmamış olsa daha önce düşeceklerdi.

Bu arada kaynamasın. Jüriden oy alamayacağını bildiğim için Norveç'i hiç telaffuz etmemiştim ama en sevdiğim şarkıydı. Halk oylamasının birincisi de Norveç oldu. Yani eski sistem oylama yapılıyor olsa 5.olan Norveç yarışmayı kazanacaktı.

Büyük çekişmeye sahne olan oylamadan sonra yarışmayı favori olan Hollanda kazandı.

Jüri puanlamasında sürpriz bir şekilde Makedonya'nın önde götürdüğü yarışma.

Birinci yarı finali ağırlıklı olarak kötü şarkılardan oluşan yarışmadır. Burada finalist olan ülkeler ikinci yarı finalde yarışsa final göremezdi muhtemelen.
Şahsi olarak ben şans verilmeyen Belarus ve Serhat Hacıpaşalıoğlu tarafından temsil edilen San Marino'yu da finalde bekliyordum.
Serhat da gurbetçi oy potansiyeli olan ülkelerle beraber yarışmamasına rağmen finale çıkarak büyük başarı sağladı.
Zaten San Marino ikinci kez final yaptı tarihinde. Bunda en büyük etken son sırada çıkmış olması ve şarkı nakaratının akılda kalıcılığı muhtemelen.

Perşembe gecesi ikinci yarı final var ve Cumartesi de büyük final olacak. Favori hala aylardır favori gözüken Hollanda.
Ben de Hollanda'nın kazanacağını düşünüyorum. Fransa, isveç ve Avustralya da Hollanda'yı zorlayacak kazanma şansı olan ülkelerden. Bir de dikkat çeken tarzlarıyla izlanda'nın aradan sıyrılma şansı var. Onun yanında da son olarak hakikaten başarılı bir şarkıya sahip olan Azerbaycan var. Zaten çok büyük ihtimalle bu saydığım ülkelerin ilk 10'daki yerleri garanti gibi.

Şöyle leş bi şey üzerinden geyik yapan, o adamı da meydan dayağı çekmek yerine koruyanların beynini sikeyim. Gerçekten edecek kelime bulamıyorum ya.

Vallahi ben insanlıktan ümidimi kestim. itiraf mıdır bilmiyorum ama. Daha doğrusu insan görünüp insan olamayanlardan tamamen kestim.
Şöyle iyi insanız, böyle daşşaklıyız, şu kadar yardım ediyoruz, mükemmeliz diyen her insanın içi bomboş onu gördüm.

Daha önce buraya da yazmıştım burs arıyorum, maddi sıkıntılarım var belli sebeplerden ötürü de çalışamıyorum diye. Eksik olmasın birisi yardımcı oldu. Koşulsuz şartsız hem de ya. Sormadı, sorgulamadı, güvendi çünkü. Lan insan zor durumda olmasa ele muhtaç gibi davranır mı zaten? Omurgasızlık bi kere.

Bulunduğum ile bağlı bir derneğin başkanlarından, bir partinin de üyesi bir adam var. Twitter hesabını gördüm şunları yaptık şöyle yardımcı olduk, ihtiyaç sahipleri de ulaşsın demiş. Adama instagram'dan bi şekilde ulaşmayı başardım. Mesaj attım durumumu paylaştım detaylarıyla.
Ben mesaj attığımı bile unutmuşum uzun bir süre sonra da cevap verdi.
Numaranı yazar mısın halledelim demiş. Yazdım mesajı gördü, bekliyorum ne arayan var ne soran. Tekrar mesaj attım bu sefer de görüldü attı siklemedi bile.

Abicim mal varlığın şuyun buyun her şeyin olabilir çok güzel. Senin o attığın görüldü, olumlu bi şey söyledikten sonra olumsuz bi şey diyecek olsan bile cevap vermemen var ya, işte o benim umudumu sikip atıyor ya.
Ne bileyim insanlık zor değil bence. Hele ki imkanın varsa bir insanın hayatına ufacık dokunuş yapabilmek hiç zor değil.
Keşke biraz daha insan olabilseniz.