mary gauthier - Walk Through The Fire

http://www.youtube.com/wa...A&index=9&list=WL

görsel

intihar etmek. önümüzdeki kısa süreçte hayatı dibine kadar yaşayıp yapacağım eylem.

http://www.youtube.com/watch?v=5rwlxwj8rv8#start=0:00;end=7:14;autoreplay=false;showoptions=false

kapıyı çekip gitmek ve ardına bakmamak insanın kendi elinde.amacım dikkat çekmek ve insanların beni vazgeçirmeye çalışmasını beklemek değil. ütopik hayaller bile insanı içinde bulunduğu çaresizlikten çıkaramıyorsa başvurulacak en güzel yoldur sonsuz uyku. ben ki hayatın her anından zevk alan biriydim. bir dilim baklava, bitti sandığım paketten çıkan son dal, sevdiceğimin sıcak bir gülümsemesi. mutlu olma eylemini özledim. her gittiğim yerde neyin var sorusunu duymaktan sıkıldım.

her çaldığım kapı delikten bakılıp ben olduğum fark edilince üstüme kitlendi. dönüp sordum nerede hata yaptım diye. bir sürü de cevabım var kendime. ama insan hatalı olsa da affedilmeyi istiyor. çünkü ben çok kere affettim sevdiklerimi, ama hiç affedilmedim. insanlar çok bencil. bir cümleyle, ufak bir gülüşle beni hayata bağlayabilecekken bunu benden esirgiyorlar.

bir zamanlar kalp atışının ritmini ezbere bildiğin insanlar en yabancı kişi oluyor. uğruna hayatındaki herkesi karşına alıp rest çektiğin insanlar yeri geliyor ''sen benim için ne yaptın ki'' diyor. nasıl ya diyorsun. beynin almıyor, kalbin atmıyor resmen zonkluyor.

ölmek ne garip şey anne, yaşamak isterken delice.

vardır böyle insanlar. güzel bir olayın ardından ''senin yüzündeeeen'' diyerek sarılan insanlar mevcut. kavram karmaşası yaşatırlar.

dota 1 ile başlayan maceramla birlikte yaklaşık 7 yıldır oynadığım oyun. son 2 aydır rolüm mid lane solo dan trilane carry e kaydı. oyundan aldığım tat 2 katına çıktı. yıllardır yok bottle doldur, rune bak, deny yap, fb ye çabala, kuryeyle kendi herondan fazla oyna vs sinir stres olmuşum. şimdi aslanlar gibi supportlar sayesinde 30-40dk tam konsantrasyon farmın ardından oyunun gidişatını istediğim yere çekebiliyorum.

tabi her şey gibi tadında bırakmak gerekiyor ama hayatımın en zor günlerinde gerçekten kafa dağıtmama çok yardımcı olmuştur bu oyun. skype ve kafa insanlarla oynamadıkça pek zevk vermiyor ayrıca.

ya basta!

vazgeçtim artık. ciddiye alamıyorum hiçbir şeyi. herkesin derdi kendine büyük, ama bu kadarı normal değil diyorum artık.

4 yaşımda babamı kaybettim. daha doğrusu kaybetmişim. saklamışlar benden, üzülmeyeyim diye. babamla ilgili hatırladığım net hiçbir şey yok. mezarına gidince ağlayamıyorum. çünkü beni hüzünlendirecek bi anı yok. sadece insanlar babalarını anlattıkça imreniyorum o kadar. belki diyorum olsaydı daha iyi durumda oldurduk. belki de hayırlısı böyledir.

hayatta tutunacak tek dalım annem. o da gidecek sadece zamanını bekliyor. biliyorum. geçen hafta ağrıları o kadar çoğaldı ki gecenin köründe hastaneye zor yetiştirdim. kollarımda oğlum galiba ölüyorum dedi bana. allah kimseyi bu kadar çaresiz duruma düşürmesin. ne yapacağımı bilemedim. bu seferkini de atlattık. en zoruydu ama atlattık.

kız arkadaşım. el bebek gül bebek olmasa da rahat büyümüş bir insan. hayatımda yolunda olan tek şey. idi. fındık kabuğunu doldurmayacak nedenlerden bıraktı gitti. sıkılmış belli. bu kadar sorunun arasında kim sıkılıp darlanmasın ki. bişey diyemedim. hayatımda düşünmem gereken bunca şey varken nasıl oluyorda aklım sadece onu düşünüyor gerçekten anlam veremiyorum. galiba sevmek dedikleri bu oluyor. canı sağolsun, yanımda olmadan da mutlu edebiliyor beni. olsun.

ben de rahattım nispeten. liseden itibaren hem çalışıp hem okudum. hala da bi yandan çalışıp bi yandan okuyorum. şu anda çalıştığım şirketin anlaşmalı olduğu hastanede ücreetsiz check up olduk. vücudumda kanser tehdidi varmış. kanımda bilmemne oranı eksikmiymiş fazlamıymış bişeymiş. kanserden sonrasını pek duyamadım. belli bi süre sonra tekrar testler yapılacak olup olmadığım kesinleşecekek. umuyorum çıkmaz, eğer ki çıkarsa annem kaldıramaz biliyorum.

kimseden yok bi beklentim artık. kafama eseni yapma hakkını kendime tanıdım. planlarımın vadesi artık çok kısa. zaman öyle ya da böyle kısa.

sabah evden çıkıp işe giderken yanıma şarj aleti aldırmıyan telefon. %100 ile çıkıp akşam 6da eve geldiğimde %10 şarjı kalıyor bence gayet iyi. fiyat/performans açısından rakiplerinin bikaç adım önündedir. yalnız çözemediğim bir sorunu var. sonylerin hepsinde mi var bilmiyorum ama instagram, snapchat gibi programlarda whatsapp daki ifadeleri kullanamıyorum. yani öyle bir seçenek yok. liseli gibi * :D falan koymak zorunda kalıyoruz. varsa bu sorunun çözümünü bilen beri gelsin.

ayrılmak istediğini söyleyen sevgiliye sadece ''canın sağolsun'' diyebilmek. yine o üzülmesin diye kendi içini parçalamak.

türkçe anlatımını merak ettiğim maç.

hep sen mi ağladın?
hep sen mi yandın?

(bkz: oo espri)

(bkz: 17 ağustos 1999)

-buraya bir bira acil. *

sözlukteki anonim kimliği ile ego tatmini peşinde olmayan yazardır.

beni akıl almaz açmazlara sürükleyen program. facebook arkadaşlarımı bulamıyorum. facebook ile kaydol dediğimde ''ahanda bütün arkadaşların burda al bu da listesi'' dedi ama sonra yaparım diyerekten geçiştirdim, şimdi de göstermiyor. bu sorunu çözmeyi başaranların ya da çözüm yolunu bilenlerin mesajlarını bekliyorum. * *

edit : çözüldü.

güzel ülkemin çoğu üniversitesi gibi öğrenciyi saymayan bir üniversitedir. bilmedikleri bir sistemle * öğrenciye eğitim vermeye çabalarlar. koşullu derslerimin koşulunun tuttuğunu söylemeleri üzerine bütlere girmedim memleketime döndüm. diploma alma çabalarım esnasında kavga, gürültü ve verdiğim dilekçenin ardından ''kardeş koşul o değilmiş senin koşul tutmuyor ya'' diyerek uzatılan bir sene ve yatırılacak ciddi miktarda bir harç ile baş başa bıraktılar. *

öğrenciye azap olan sistem. sistemin işleyişinin bize yani öğrencilere tam anlatılmaması ve bilgi karmaşası nedeniyle okulumun tam bir (1) yıl uzamasına sebep olmuştur kendileri.

ülkenin geri kalanındaki davulculara örnek teşkil etmesi gereken davulcu.
http://alkislarlayasiyoru...cunun-ah-istanbul-calmasi

gerçekten zor ve yorucu. bütün iş arayanlara allah sabır versin.