(bkz: 3 idiots)

şahsıma kuru iftira atan yazar. yazıklar olsun. rockçı serpil öğrencimdi, kabul. ama ben değilim.

eskaza karşıma çık sen benim de, o saçlarını bi' yolayım.

terbiyesiz.

edit: saçlarını kestirmiş olman, bana engel değil.

ne kadar kizsam da, kussem de kendi kendime canimdan ote canim olan yazar. ugruna, yoluna omrumu serebilirim gozumu kirpmadan. oyle deli gibi seviyorum.

"eski rockerlardan kim kaldı be cancağzım?" diye serzenişte bulunduğum yazar.

izmir'e gelip, bana ulaşmamış, bir hafta kendi kendine takılmış yazardır.

(bkz: #22896849) son cümlesine ithafen, kendisine şu güzide eseri armağan etmek istiyorum.

http://www.youtube.com/watch?v=eMgTCjwznes *

güven murat akpınar'ın yüzü suyu hürmetine, bakacağım dizidir. izleyeceğim değil, bakacağım.

mart başı gibi istanbul'da olma durumumdan mütevellit; izmir'in yanında istanbul'da da karşı atak yapabileceğim zirvedir efenim. büyük zirve olmazsa, mini zirve var istanbul'a gittiğimde. obi'm, moonlight sonata ve bendeniz. moon'un bira sözü varmış.

ayrıca lasvegascığım; izmir'e geldiğinde ona buna soracağına, bana en azından sözlükten haber vereydin böyle olmazdı diye çemkirmeyi de borç bilirim.

hadi geçenkine denk geldik de, bu sefer denk gelemeyeceğiz, üzülüyorum zirvesi.

oldu mu şindi?!

karşı atak olarak izmir'de zirve mi düzenlesem acebaaa.

geçmek bilmeyen kuru öksürüğe de iyi gelen eylem.

bana dedi; birak bu obi'yi dedi, ben seni cok mutlu ederim dedi, yatlarim, katlarim var dedi, elini sicak sudan soguk suya komam dedi. sanirim, bana yuruyor. kafayi bu ara ezgilerle bozmus yazar. bin kere dedim benim adim ezgi degil diye. evet.

kendisini tanımadığım zamanlara ve önyargılarıma üzüldüğüm yazar.

var olasıca!

sevgilisi hediye istememiş olabilen erkek de olabilir bu kişi. sevgiyi tek güne sığdırma mantığı zaten saçma. somut hediye de gereksiz. ama insan kendini özel hissetmek istiyor bu tip günlerde, bunun için bir söz bile yeterli olabilirken, bunu esirgiyorsa da yapacak bi' şey yok pek tabii.

torpilli yazar, kardeş kişisi. hoş geldin cancağzım. koştur bakalım sözlükte.

kendimi bildim bileli; işi gücü ne kadar başarılı olursam olayım beni eleştiren, takdir etmeyen, "başaramaz bu" diyen bir babaya sahibim. onu çok seviyorum, o ayrı, ama bu onun en berbat ve en can yakıcı huyu. üstelik insan içinde söyler, yüzüme de değil.

bundan kelli; yıllardır insanların "yapamaz" dediği şeyleri, kafama koyduysam yaptım. hep başarılı olmak için uğraştım. yardım almadım, yardım istemedim. tekil amaçlarım, tekil çabalarım, tekil başarılarım vardı. şimdi istediğim şeyleri başarmak tekil değil, çift. biri daha var; canımdan çok sevdiğim, benimle gurur duysun hep istediğim ve onun için bi' şeyler yapmaya çabaladığım.

bir iş durumunda başarısız oldum ve bunu kendime yediremiyorum. gururuma dokunuyor, o işi almayı hak ettiğime emin olduğum ve alamadığım için. kolay hezimete uğramazken ve çabalamayı bırakmazken, hezimete uğramış gibi hissediyorum. ilk defa gücüm yokmuş gibi hissediyorum ve asıl bunu hiç yediremiyorum.

şöyle bi' silkelenip, kendime gelmem ve başarmam gerek.

kendisi için istanbul'da başvurmadığım ilaç firması kalmayan yazar. bavulum hala hazır duruyor. her an kaçabilirim kendisine yani.

kavusmamiza saatler kalan yazar. tum haklarini devraldim, tum haklarimi devrettim. onun yeri benim yanim, biline!

izleyenin hayatında iz bırakan yegane filmlerden.

ölünceye kadar izlenmesi salık verile!

en sevilene duyulan duygu.*
bir ölçütü yok. "bir an", "bir asır" geçer.
istediğin kadar ağla, dövün. kısaltamazsın süresini.
acı içine işler, işler, işler.
kanıksarım sanırsın da, hep taze kalır.
"allah ölüm acısı vermesin" denir ya hep.
beklediğin her saniye sen ölürsün aslında.
gitmek mi zor, kalmak mı? paradoksu da çok aşikardır.
kalmak zordur!
kalan bekler.
kalan sabreder.
kalan umut eder.
kalan zaman sayar.
giden, gelmek için çabalasa da,
hiçbir zaman kalan kadar aciz olamaz.
o'nun elindedir zaman mefhumu çünkü.
o son verir özleme.
şehirler yıkılsın dersin de yerinde kalır.
bilmez ki, zaten tepesine yıkılır bekleyenin o şehir.
nefes almak acı,
beklemek acı,
geçen ama geçmek bilmeyen zaman;
acı!

en çok özlenene.

hicbir kimse daha yoktur ki;

Gozumu bu kadar kor,
Kulagimi sagir,
Dilimi lal eylesin...

Ve hicbir kimse daha yoktur ki;

Beni bu kadar cok sevsin,
Canimi bu kadar yaksin,
Bu kadar cok seveyim,
Canina bu kadar yanayim...

Ardindan 40 mum, 40 agit yaktim.
40 dilek diledim, 40 umudum var.

Goruyor musun?

anca kendi nick altına yazan yazar. fakeimdir, silin. evet.

not: küsdüm çünkü.