sözlük yazarlarının söylemek istedikleri

içim sıkılıyor, tat alamıyorum hiçbir şeyden. ergen gibi bir şeyim ama yaş da 92. andropoz galiba.

Hayattaki en ufak şeylerden mutlu olmak da bizim elimizde,mutsuzluk kuyularına balıklama atlamak da.

Hayatımızı mutsuzluk üzerine kurduysak, hiçbir şey bizi mutlu edemez.Herşeyi eleştirmenin,hiçbir Şeyden mutlu olmamanın ve huzur bozmanın bugüne kadar kimseye fayda sağladığını görmedim.

Bundan sonra da göreceğimi sanmam..

Yetiştirmem gereken işler var ama yapmadım hafta sonu paso gezdim. Yarın bakalım ne fırça yiyeceğiz.

Sebepsizce mutluyum bugün. içim içime sığmıyor. Deli gibi bağırarak şarkı söylemek, dans etmek istiyorum ama çok yorgunum.

Üç beş metre ötede çöp kovası varken, yerlere izmariti gece sevişip keyif sigarası içen kediler mi atıyor?
Eğer kediler atmıyorsa acaba hangi hayvan atıyor?

(img:#1822898)

Eski sevgilimin milf kadınların peşinden koşup da bana silktiri çektiği bir dünya da üzülsem mi sevinsem bilememe ikilemiyle yaşamaktan yoruldum.

Çaba sarfettikçe yeterince sarf edememiş olmaktan. Ben hedefime ulaşmak için çabalarken birilerinin fiziksel ya da toplumsal durumundan önüme geçmesinden.

Sı kıl dım. Ben bunca yıl boşuna okumuş boşuna okumuşum. Boşuna çalışmışım.

Çok kıskancım. Sakin olmalıyım. Uyumalıyım.

Anlamı yok bütün zamanların
Saklanmalı bütün aynalar
Aylar da geçse anlamı yok
Yıllar da geçse anlamı yok
Hataların
Günahların
Sevapların
Belki... diye başlayan tüm cümlelerin
Anla işte hiç yok
Olmadı
Biz zamanı doğuramadık eteğimizde
Biz ellerimize konduramadık sevmeyi
Bir saç telini dahî
Usulca alamadık gözlerinizin önünden
Yazık olsun bize.

Uzun zamandır içimde sürekli büyümüş kelimeler var cümlelere dökemediğim.

Anlatacak pek kimsem yok, çünkü biliyorum bu anlattıklarımı insanlar bana karşı zaaf olarak kullanacaklar.

Bir şantiyenin şefiyim, sorumluluklarım var ve günümün çoğu şantiyemde geçiyor. Yeni insanlarla tanışabileceğim alan oldukça kısıtlı olmasına rağmen, son 1 buçuk senedir sadece aklıma gelen 15'in üzerinde kadınla bir şekilde etkileşimim ve flörtüm oldu. Ne yaşandı derseniz koca bir 0, boşa kendimi anlatıp boşa sonrasında benim için hiçbir bilgi ve anlam ifade etmeyecek insanların hayat hikayelerini dinlemekle geçti bu koca süre, onlara vakit ayırmakla, onlarla bir şeyler içmekle geçti. Son ilişkim bittiğinden beri yaşadıklarım bunlar ve artık o kadar çok bunaldım ki insanlardan(bak sadece kadınlardan değil, insanlardan, zira dengesizlik, kendini tanımamazlık ve ne istediğini bilememek herkesin ciğerine kadar işlemiş) telefonumdaki tüm sosyal medya uygulamalarını kaldırdım, yeni insanların bana ulaşabileceği tüm alanları kısıtladım. Çünkü kaldırmıyor lan kafam, vallaha.

2 kere ölümden dönmüş bir insanım ben üzerime gazete kağıdı serilmiş, bir tane eski sevgili toprağa bırakmışım, hem okuyup hem çalışmışım, annem hariç kimseden 5 kuruş maddi yardım ya da manevi destek görmemişim, bir kaç senelik bir dolu dolu yaşadığım ergenliğim haricinde herkes benden yetişkinlik beklemiş, çocuk olamamışım ben hiç, yaşlarımı yaşayamamışım. ''Buraya kadar olay buysa 30 sonrası benim götüme kaçar abi, ebemi siker hayat benim'' diyorum kendi kendime. Bu kadar bok olamaz lan hayat, bir insanın ömrü %70 mutsuzluk %30 mutluluk olur mu? 50 50 olsun ona razıyım. O %30'un içerisinde de kişisel hobilerim, annem, kıyısından köşesinden güzel şeyler yaşadığım insanlar var, başka da bir şey yok, geri kalan safi travma, ölüm ve psikolojik işkence kokuyor.

26 yaşındayım, iyi bir meslek edindim, bu yaşta arabamı aldım, üniversiteden beri yalnız yaşadım, gezdim, gördüm, sevdim, eğlendim, dibine kadar savaştım ama artık ''sikerim ananızı lan öldürmeye bile değmezsiniz siz'' moduna geçip siktir olup gitmeyi tercih eder hale geldim, müthiş bir kayıtsızlık ve beklentisizlik var üzerimde, sadece kıyısından köşesinden bir ''umut'' var.

''Lan erken yaşta bir araç sahibi olduk, education olaylarını bitirdik, aha 2 hafta sonra siktir olup askere gidiyorsun o da aradan çıkıyor, 4 sene sonra tam 30'dayken evin kredisi de bitecek ondan sonra gülecek hayat sana 20'lerinde yolduğun ömrünün kaymağını 30'dan sonra yiyeceksin kesin borca harca da girme zaten çoluk çocuk eş yok sürekli git yurt dışlarına'' diyorum, evet tek motivasyonum bu şu anda, başka da bir şey yok.

Hayat cidden zor, bekleyin Z kuşağı sizin üzerinizden daha sağlam geçecek valla, X kuşağı zaten mal oldu, Y kuşağı yarağı yedi sıra sizde.

Gönül isterdi ki bu müthiş eğlenceli gece hiç bitmesin, hep beraber
sabahlayalım ama elimde olmayan sebeplerden dolayı çıkmam gerekiyor.
Ama bunu saymam bakın, aynı ekip yarın yine toplanıyoruz. gelmezseniz çok kırılırım.

görsel

bak şimdi sen burdan kaptır dümdüzzzz siktirgittttttt.

Hayrına saçımı kurutsun biri.

Benim için yeni bir hayat başlıyor artık. Kendimi sevdiğim, kendimi önemsediğim. Bunun için ne gerekiyorsa yapacağım.

kendimi çok kandırıyorum,kendime çok yalan söylüyorum. hayatım yolunda gidiyor dediğimde bile ... götürüyordu.artık ne yapacağımı,neyi sorgulayacağımı bile bilmiyorum.sürekli tekrarlardım 'her şey çok güzel olacak' diye. bu kendime söylediğim en büyük yalan sanırım. her şeyin çok güzel olacağı falan yok. iyiye ve kötüye inanmayı bıraktığım gibi güzel ve çirkine de inanmayı bırakıyorum. olsun,varsın.vardığında bütün güzellikler sizin olsun.

Ülkenin bu hale gelmesinde emeği geçen herkesin devrini devranını skym.

Cok yorgunum. Birine cok kirginim. Boyle.

insanların dedikleri değil yaptıkları gösterir onların kim olduklarını ve kim olmak istediklerini de.

Tahammül eşiğimin üstünde oynuyorlar.

bir kaçış yakın...

Bu kaçıncı hesabım bilmiyorum sözlük.. Her seferinde sevdiğim arkadaşlarım için geri dönüp geldim. Ama artık burada bulunmak ve geri dönmek için hiç bir sebebim yok. Uludağ sözlük ciddi manada silik yedi hayatımdan..

Sevdiklerinizin kıymetini onları kaybetmeden bilin olur mu? Geride kalan çoğunluğa bol şanslar dilerim.

Bye.

Her şeyden korkarken, tamam artık böyle bomboş yaşarım ölmeyi beklerim derken birinin çıkması çok güzel değil mi? Seni hayata döndürmesi, içini..ta derinlere sakladığın duyguları titretmesi, tekrar yaşamayı sevmeni sağlaması, aldığın her nefesin bile mutluluk getiriyor olması müthiş bir şeydir diye düşünüyordum hep. Değilmiş..

Hep dert yandığım bir şey vardı benim, sevdiğim kadar sevilmemek! içimi en çok kavuran şey sadece bu. Hayatıma giren bir kaç sevgiliden hiçbiri bu mutluluğu bana yaşatmadı, bıraktım ben de. Sevmeyi bıraktım, hayatımı kimse girmesin diye sessize alıp bi kenara fırlattım. Tam kabullenmişken biri çıktı, öyle biri ki aradığım her şey var onda. Öyle biri ki, yıllarca görmesem, sesini duymasam, ismini anmasam yine de unutamayacağım. Sinirlenip bir kere vursam, kendi canımı yakmış gibi acıtır gözyaşı dökerim. Yanında iken birini özlemenin ne demek olduğunu, bakarken bile içinin gitmesi ne demekmiş onu anladım.

Aklım hep onda, kalbim aşkı ile dolup taşmaya devam ettikçe verdiği acı katlanılmaz hale geliyor. Bana yer kalmadı, beni bırakıp onu yaşıyorum. Ona bakıyorum, seviyor gibi ama bir de dönüp kendime bakıyorum, ölüyor gibiyim. O küsmesin, incinmesin, üzülmesin, düşünmesin, bıkmasın usanmasın diye umufak oldum haberi yok.

Her yere ilk bahar geldi, ben yaprak döküyorum. içimdeki güneş bir türlü yüzünü göstermiyor, hep soğuk kalbimin köşeleri. Hep korkak çarpıntılarım, sessizce atıyor onun yüzünden. Ne zaman cesaretlensem onun utangaçlığı yıkıyor tüm kalemi, savunmasız kalıyorum..gözleriyle dayanıyor kapılarıma, bakışları ile yıkıp geçiyor duramıyorum önünde. Ağzımı açıp tek kelime edemiyorum, yanıyor canım yeter diyemiyorum, ölüyorum dur artık diyemiyorum..

Bu gün de dünün aynısı, kendimi asmaya gidiyorum.

Belli periyotlarda bana whatsapp'dan ulaşan bir arkadaşım var. Bana ayrılırken küfür edip ayrılmıştı. Ben de kadınlara küfür edilmesi yakışık almaz zaten yüzüme de etmedi sms yazdı diye salon erkeği tavrından feragat etmedim. Acaba ne yapmak lazım bilmiyorum.

Ex'den next olmaz vs demiyorum. Küfür edilmez kuralını esnetsem mı acaba.

Çok yalnızım be sözlük.Dün annem,"Çok yalnız mısın,ondan mı mutsuzsun?"dedi,bir şey diyemedim,sustum.Annem bilse de yalnız olduğumu kabullenmek onu daha çok üzeceği için,belki de kendim çok üzüleceğim diye sustum,biliyorum.Biliyorum,şuan yanımda anne ve babamdan başka kimse yok,dostum diyebileceğim,güvenebileceğim tek bir kişi kaldı annemle babamın dışında,herne kadar onun hastalığı sebebiyle gezip tozan,beraber eğlencenin dibine vuran dostlar olamasak da,bir iki mesajla birbirimizi gülümsetebiliyoruz ya,onun da varlığına,nefesine şükürler olsun.Anne babam için minnettarım Allah'a,çok arkadaşlığımı maziye gömmüş olsam da,şu sıralar arkadaşım konumunda olan birine katlanmakta bile güçlük çeksem de,o tek dostum için de.Ama yalnızım ama çok yalnızım.