bugün

kısa zamanda öleceksem ve kurtulma şansım yoksa, tüm bankalardan çekebildiğim maksimum krediyi çeker ( hepsi hayat sigortası çakıyor o kredilerle birlikte arkamda kalanlara sıkıntı kalmıyor bu sayede) aldığım para ile gezmek, görmek istediğim ülkelere giderdim...sonuçta ne zaman öleceğini bilince hayatın pek de bir anlamı kalmıyor...
Allah rahmet eylesin derdim bana sıra gelene kadar vefat ederim

Ya da Twitter da hashtag açarım senarist e para yardımı vs.
yakınlarımı arar veda ederdim eğer kanserim son seviye ise öleceğim kesinse tedaviyi red ederim.
Her gün bayılana kadar otuz bir çekerdim, sürekli yer, içer hoşuma gitmeyen kişileri evire çevire döverdim.
metamfetamin. iyi para var diyorlar. şakadır .
Senede milyonlarca kişi kanserden ölürken sesi çıkmayan sıkı tedbirler alamayan küresel sistemin grip için bu kadar önlem alınmasını sorgulamayan insalara ah ederek son günümü beklerdim.
ne kanseri olduğumu da sorardım, bin türlü çeşidi var bunun.
kafama sıkardım.

zira arabanın önüne atmak vb. gibi ölümlerde masum şoför de suçlanabilir.

eğer ki ileri evresindeysem ve tedavi mümkün değilse sıkardım kafama. daha fazla acı çekerek ölmenin bir manası yok.

yapmak istediğim ama yapamadığım hiç bir şeyi de yapmazdım. çünkü bir şeyler veya birileri her neyse benden bunu istemiyorlar.
şoku atlatmak için psikolojik destek alır ve yenmek için mücadeleye başlardım.
kanser neyse de kolonoskopi sıkıntı.
(bkz: learning how to cook meth)
-üçüncü evrede kanser metastaz yapmış olma ihtimali yüksek.
Bana söylendi ablamın testleri sonrasında hiç dolandırmadan yüzüme söyledi doktor ..
Hani iplerle hareket ettirilen kukla olduğunuzu ve bir makasın bir anda bütün iplerinizi kestiğini düşünmeye çalışın yaşadığınız şey ilk anda üç aşağı beş yukarı bu. ..
Icmedigim halde bir sigara yakardim herhalde amk. Kimseye de soylemezdim kendi kendime hayatimi son anima kadar yasardim.
Anneme gider sarılırım, gerisi önemli değil.
Bu sayfada yazılanları daha önce kanser teşhisi konmuş ve hastalığı yenmiş biri olaraktan okuyunca cidden çok farklı oluyor. 13-15 yaş kategorisine ait "face'de paylaşırdım, ne kadar heyecanlı" geyikleri, "zaten hepimiz kanseriz" felsefecileri, "yakardım bi sigara, kanser mi dokunacak bana" diyen pehlivanları içeren bi başlık olmuş. Peki ben naptım ilk öğrendiğimde... Hiçbir şey. Evet hiçbir şey yapmadım. Yapamıyosun ki. "Kansersin" lafından sonra doktor konuşmasına devam ediyor fakat o andan itibaren bir şey duymuyosun ; doktorun ağzı açılıp-kapanıyor; kelimeler çıkıyor ama orada sen duyamıyosun. O kilit kelimeden sonra kifayetsiz kalıyor peşinden gelenler.
yeni kanserimin şerefine parti verirdim herhalde.
napayım oğlum gidip tedavi olurdum.
daha pozitif olurdum tüm olayları akışına bırakırdım ve hayatı daha çok 25. saatten yaşardım.
sevinirdim belki anam gitti kanserden bende peşinden bu dünya da buluşamadık öbür dünyada belki buluşurum düşüncesi ile.
Adını marla koyardım.
Kesinlikle filmlerin, tahlillerin karıştırıldığını iddia edip en az iki üç kez daha kesin sonuç alınmasını isterdim. Sonra birkaç kez ayılır bayılırdım herhalde.

Kabullenmek çok zor. Buradakilere bakıyorum da sanki nezle olduklarını öğrenmişler gibi bir rahatlık, bir hoşluk. Siz ciddi misiniz?
Altıma sıçardım. Aha linkteki ben.

https://youtu.be/A_T-mTbMNcM
Oturur hayatimda ki herkese mektup yazar ve mektuplari en yakin arkadasima verir ve eger bana bise olursa sahiplerine ulastirmasini solerdim. Bunu hep dusunurum. Eger basima bisey gelirse insanlar hakkinda soleyemediklerimi solemeden olmek istemiyorum. Buna ilkokul hocam dahi dahil.
Soda şişesine oturup ölmeyi beklerdim.
Gayet normal karşılarım yaklaşık 10 yıldır annemin kanser hastalığı mevcut ve biz durumu fazlasıyla kanıksadık bundandır ki kendi başıma gelmesi şimdiki halimden çok farklı olmaz. Elbette farklı olur ama dünyalar başıma yıkılmaz.
yutkunurdum.
Gündemdeki Haberler
güncel Önemli Başlıklar