bugün

pizzadan baska bisey yemezdim ve surekli kafam guzel olurdu.
rabbimizden geldik rabbimize döneceğiz der, dalgama bakarım.
hayat devam ederdi. sağlık bakanlığı ne kadar daha yaşayacağımızı söylesede devam ederdi.
Hemen bi sigara yakardım sonra da hayatın geri kalanının tadını çıkarmaya bakardım.

baktım ilaç milaç diyorlar; kullanmazdım.

acı çekmeye başlayacağım zaman da sıkar kafama giderdim amk en temizi.
neden hep kötü şeyler beni başıma geliyor diye düşünür lanetli olduğuma inanır kötü biri olduğumu ve bunu hakettiğimi düşünerek depresyona girerdim.
harbiden kansermiymişim emin misin? derdim. hiç mi kalmamış der gibi.
Şimdi bu riski hiç duymayanlar kıçlarından bişeyler sallıyor da o iş öyle olmuyor aga.

Bi kere kabullenemiyorsun yok ya değilimdir başka bir doktora gideyim falan diyorsun ama bi yandan da hastalığı araştırıyorsun. Allah kimseye vermesin. Eğer size kanser riski var derlerse bir kaç farklı doktora görünün.
hahahah ulan inşallah olmayın da yazdıklarınızı okudukça gülüyorum ha.

inşallah olmayın tabi * .
http://www.viralnova.com/wifes-cancer/

(bkz: kanserli eşinin fotoğraflarını çeken adam)
Oturur ağlardım kabullenmek istemesemde kabullenmeye calisir sevdiklerime sarılırdım sıkı sıkı napabilirim başka.
sistematik olarak hepimiz zaten kanseriz. sadece hücrelerdei anormal büyüme ve çoğalmanın vücut immun tarafından kontrol edilmesi sonucu ortaya ölümcül boyutunun çıkmadığıdır. o yüzden şuan ne yapıcaksanız ilk yaptığınız o olucaktır.
Ağlardım.

Cidden ağlardım yani.
crystal meth.
insanlara söyleyemediklerimi söylerdim. sevdiğim ama söyleyemeye cesaretim olmayan kişiye onu ne kadar sevdiğimi, yıllardır arkadaşım olan fakat şu anda küs olduğum arkadaşıma içimden geçenleri, içime attığım ne varsa anlatırdım.
sonunda başardınız diye çevremde kanser olmama neden olduğunu düşündüklerime telefon açıp tebrik ederdim.
tedavi olurdum galiba, ama ilkel bi tedavi yontemi secerdim lokman hekimden bitkisel otlarla falan.
eski sevgilime "ölüorm blio msn.. nse bşvsne .s" diye mesaj atardım.
Kimseye çaktırmadan sürem doluncaya kadar yaşamaya devam ederdim...son günlerimde herkesin bana acıyarak, dikkat ederek ya da özel davranarak geçirmelerini istemezdim...
5 dk lık şokun ardından kanserin ileri derecede olduğunu ve fazla ömrümüzün kalmadığını varsayarsak, teşhisi koyan doktora hasta kaydına geçmemesi için rüşvet verir.Hasta olduğumu kimseye söylemez, gidip en iyi hayat sigortasından yaptırıp, çekilebilen en yüksek miktarda kredi çekerim. Ele geçen para ile ölmeden önce yapılmak istenen her şey yapılır ve ele ayağa düşecek duruma gelindiği safhada en acısız ve en güzel şekilde intihar ederek mutlu ölürdüm.
Tedavi olurdum.
biraz düşünürdüm. ne olabilir ki? ne kadar ömrüm var doktor? 6 ay mı, 1 sene mi? ne fark eder ki. Ha 2015'te ki 6 ay sonra ha, 2075. Elbet bir zamanın 6 ay sonrası öleceğiz. Ama üzülürdüm be. Belki evlenecektim. Çocuklarım olacaktı, onların çocukları. Baba olacaktım, dede olacaktım belki. Güzel olurdu.
Ağlamazdım ben. Kendim için ağlaamazdım en azından. Beni gerçekten, en saf duygularla seven bir iki insan için ağlardım belki.
Şu zamana kadar yapamadıklarımı düşünürdüm bir süre. Sonra zamanım el verdiğince yapamadığım ne varsa onlarla uğraşırdım. Evde sigara içmekle başlardım mesela. Bak bu aklıma geldi direkt.
bir sigara yakar keyfime bakardım.
şimdi onlar düşünsün diyerek silah ve mermi depolamaya giderdim.
he seyi yapardim kimse beni durduramazdi.