james hetfield repci olmus

metallica'yla ufku açılmış gençlerde derin çöküşler yaratmış olaydır. buradan james abimize seslenmek istiyorum. bir hayranın serzenişidir.

sevgili james abi;

ortaokulumuzu bitirirken bizi metal müziğin kralıyla ve ortamlarda hoplayıp zıplamanın karizmatik yollarıyla tanıştırdın. şeytan gibi bakmayı, hayvanlar gibi yeeeeeeeah demeyi, snaaake diye bağırmayı senden öğrendik. yani anlıyacağın liseye bomba gibi metalci karizmasıyla girmemizin sebebi sendin. senin sözlerinle ingilizce sınavlarında bile karizma yaptık. boyunla posunla bize önder ve örnek bir abi oldun.

en güzel özelliğin de ota boka kıvrılıp dansetmemendi. biz ağır entel metalciler de öyle kırılmayı oynamayı sevmediğimiz için kendimize seni örnek aldık. st anger'ı bile sevimli bulduk. larsın davullarının götümüze girmesine rağmen senin siyah beren hoşumuza gitti. şu son albümünüz de st anger'dan daha çok hoşumuza gitti ama...

the day that never comes'ın, yani çıkış klibinizin, 3.37 saniyesinde yaptığın hareketin iğrençliği beni bir nebze de olsa senden soğumaya yaklaştırdı. aynen bir nihat doğan gibi şarkı da 'take back... ' tarzı bir söz geçerken elinle 'take' hareketi yaptın. almak eylemini gösterdin ellerinle. aynen nihat doğanın 'bitanesinden ... ' derken eliyle 'bir' işareti yapması gibi. ...

doymadın iki üç saniye sonra da elinle böyle iğrenç bi hareket yaptın. evet abi direk, repçilerin dandiridundik el hareketini yaptın abi... (abi bunu anlatmaya dilim varmıyo. ayrıca entrynin gizemini korumak için de anlatmıyor olabilirim. merak eden gerçek hayranların bakar)

entrymi bitirirken lars'a küfürlerimi robert'la kirk'e selamlarımı sana da ince sitemimle başarılarının devamı dileklerimi iletiyorum.

(bkz: yazar burada rap in ebesine sesleniyor)** **