istanbulda ev almak

zor iştir. az biraz nezih iyi bir semtte en az 250 bin tl yi gözden çıkarmanız gerekir. sırf bu yüzden insanlar belki de ömürlerinin sonuna kadar kredi ödemektedir. (bkz: sosyal devlet)

değil az biraz nezih semtte,

bağcılarda bile ev alsanız 250-300 den aşağı kurtulamayacağınız eylemdir.

boş verin lan,

ev almayın komşu alın,

hem yumuşak hem hesaplı.

kuzenimin eşiyle kalkıştıgı eylem. 350 bin ödeyecekler ömürlerinin önemli bir kısmı borç ödemekle geçecek falan.
350 bine buralarda 2 buçuk tane ev eder yeaa düşüncesi uyandırır.

zenginlik alametidir.

tuzla civarında 1 milyon tl civarında bir fiyat vermeyi göze almaktır. evet.

nedense bana enayilik gibi gelmiştir hep. iki yuz binden aşağı cidden yok, bu iki yüz binler de kimsenin beş sene öncesine kadar takmadığı, denizi toprakla doldurulan yer olarak bakılan esenyurtta dandik bir mahallede falan anca ya da yirmi otuz yıllık ilk depremde canınızı alacak harabeler. 17 ağustos gibi bir deprem daha olursa zaten bu zengin kesim kalır istanbul'da sadece sanırım. yıkılan evlerin yerine de avm otel falan yaparlar, bizim mahallede şahsen boş alan kalmadı, on yıldır yıkım kağıdı gönderiyorlar gerçi ama uğraşmamak için depremi bekliyorlarsa demek ki. azıcık verecekleri paradan da yırtarlar.

Krediye uygun ve Krediye uygun olmayan olarak ikiye ayrılan eylem.