insanlara olan inancınızı ne zaman kaybettiniz

yıldız a ı olan inancımı "en iyi arkadasın da senden guzelmis" dedigi gun kaybettim mesela.
o benim canımdı. iki elim kanda olsa yetisirdim.
oyle cok seviyordum ki.
bi daha asla eski sevgim de saygım da olmadı.

15-20 dk olmuştur.

On seneden fazla oldu kaybedeli.

Uzun yıllar önce.

insanlara inanılıyor muydu?

cevabı '' seri katiller ve çözülmemiş suç vakalarını ayrıntılarına inerek araştırdığım ve sırf günümüzün recep ivedik şamatasına kapılmadığım için arkadaşlıktan, ideal erkek özelliklerine sahip olmadığım için aşktan ve seksten uzak tutulduğum zaman kaybettim '' olan soru.
insanlar tarih boyunca öyle iğrenç suçlar işlemiş ki hayvanları kolay kolay eleştiresim gelmiyor artık. bütün hayvanlara güvenebilirim ama aynısını bütün insanlar için ifade edemem asla.
sözde arkadaşlar ve ezberlemiş gibi hep aynı tip erkeklerle çıkıp yatan kadınlar yüzünden de hem yalnız kalmaya karar verdim hem de yalnız bırakıldım.
bugün geldiğim noktada hem öfkeli hem de farkındalık sahibiysem insanlardan yediğim kazıkların ve gördüğüm kötülüklerin bunda payı büyüktür.
mesela zevk için birini gözlerinin içine bakarak boğan, korkusuyla haz alan iğrenç insanlar var ama hayvanlar yok. hayvanlara çok aşırı yükleniyoruz gerçekten de.

aslında kaybetmedim fakat bu dünyada kötülüğünde olduğu gerçeğini artık kabullendim .

Hayvanları tanıdıkça insanlardan nefret ettiğim gün.

28 mayıs 2023 akşamı.

15 yaşımda
Amcamdan yediğim kazıktan sonra şunu öğrendim ki, aynada gördüğünden başkasına güvenmeyeceksin

tecrübe tecrübe.

babamın anama çöktüğünü gördüğümde. dünya başıma yıkıldı !..

Anne ve babama ait hissetmediğimi, beni anlayamadıklarını, onlara olan güvenimi kaybettiğimde ve beklentilerimi karşılayamadıklarında anladım.

Benim de boşlukta hissettiğim nihilist zamanlarım oldu. Artık değil... Kötü insanların bile her an pişman olup düzelebileceğini, değişim fırsatının hiç bitmediğini anladığım için insanlıktan ümidimi hiç kesmedim.

Daha iyi şartlar bulunca gözünü kırpmadan seni satarlar.
Ortamın imkanları dahilinde etrafınızda oluyor insanlar.

Üniversitedeki arkadaşlıkları tanıdığımda.

birer birer tanıdıkça, geçmişe bakınca ve okul yıllarında.

hiç inanmadım ki.

Bu tür sorularda gadre uğramışlık konumunu tahkim eden, zımnen diğerlerinin kötülüğü üzerine kendi iyiliğini inşa eden bir altyapı var.

Diğerlerine dair iddia belirli sebeplerle makul gözükse de kendine dair peşin hüküm çok şüpheli.

Kaç insanın hayal kırıklığı oldunuz, kaç insanın canını yaktınız, kaç insanın insanlara olan inancını sarstınız muhasebesini yapmadan genele şamil insan eleştirisine girmek çok hakkaniyetli olmasa gerek.

Güveni kaybetmek kötü mü bilmiyorum. Belki daha kötüsü bu duyguyu yöneterek yaşamak. Çünkü güvenme yada güvenmeme seçeneklerinden diğer yol kapalı. Güvenmeme kısmı ise salt olumsuzluk ve stratejik eylem.

lise yıllarında.

insanlar yalan söyleyince, insanoğlunun genel olarak çıkarcı olduğunu anlayınca denilebilir.

ince düşüncesizlik, saygısızlık, egoistlik, kabalığın moda olduğunu gördüğümden beri kaybettim. zaten çok ihanet edip terk ettiler. artık çoğuna güvenmiyorum, kimseyle de yakınlaşmak için uğraşmıyorum.

daha çocukluğumda kaybettim. insanlar anlayışsız oldukça insanlıktan çıkarlar. o yüzden bireyselliği ve rasyonelliği savunurum. insan kendisi için yaşamalı ve kendisi için yükselmeli. insana bağlanmanın faydası yoktur. kendini gerçekleştirmenin faydası ise büyüktür.

Hiç inanmadık ki..