bencillik

Ego içinden yükselen bir kaledir. Kendine istemektir, faydacılıktır. Büyük aştan ileri gelir, dev yıkımlar yaratır. Sapkın ruhtan doğar, çamura batırır. Toplumda vezir de eder rezil de.. Her küçük hırsın büyümesini sağlar. Böyle bir lanettir bencillik insanoğluna.

"ben" cilik olarak düşünülmesi gereken kavramdır. ne kadar inkar edilsede her insan bencildir ve hep öyle kalacaktır. ne olursa olsun ne yapılırsa yapılsın önce kişinin kendisi gelmektedir. böyle gelmiştir. böyle gidecektir. boşu boşuna "insan kendine yenik " olmuyordur.

(bkz: menfaat)

sevdiğiniz kişinin sizi sevmeyip sadece onu sevmenize izin vermesidir.*

'bencillik kötüdür','bencil insanlardan nefret ederim hiç sevmem' denildigini duymusuzdur hep. ama tüm insanların bencil oldugunu bilmeliyiz. burada bencilliğin iyi,kötü,yanlıs ya da dogru oldugunu söylemiyorum. benciliz evet..söyle ki;yakınını kaybeden* birisinin ne fısıldadığına bakarsanız sunlara benzer seyler duyarsınız 'ben simdi ne yapıcam','ben sensiz ne yaparım','beni bırakıp nasıl gittin' söyledikleri hep kendi ile ilgili esle dostla ilgili ne var?belki 'yapacagı cok sey vardı'denilir bunların yanında nadiren. benciliz ama ne kadar benciliz önemli olan dozu degil mi?

dünyaya gelirken haberimiz bile yok,belki çok istenmedik,belki kaza ile olduk,bir bencillik,bir menfaat yüzünden burada degil miyiz?

'asıl verir gibi yaparak hediyeyi kendiniz almaya calısanlardan biri misiniz?'diye sormus bize nietzsche.

hayatın en büyük öğretisi, biraz acıtır, hüzünlendirir.

insanların doğuştan değil sonradan edindiği bir kavram. hayatta herşey için aç kalmamak, duygu yoksunluğu çekmemek için, birçok şey için en önemlisi hayatta kalabilmek için olunması gerekir.

(bkz: ben merkezcilik)

ben merkezcilik, yalnızca kendini dusunmektir.
kibirdir ozu. yok saymak, yanında oturandan kendini yuksek gormektir, daha iyi oldugunu dusunmek ve kendinin her zaman en iyisine layik oldugunu sanmaktır. bunu dusunduren nedir acaba? beynin hangi bolgesi, hangi metabolizma boyle dusunur.

tek paylasabilicegi olum olanlara ne acı. paylasıcak bir sevgiye sahip olmayanlara ne kadar yazık.
insanlıgı unutturan bencillige lanet okumak lazım, sadece birey degil millet, dunya bencilliginede.

"insanlarının gozlerinin rengi farklı olsada, goz yasları aynıdır..."

(bkz: egoizm)

(bkz: empati yoksunluğu)

kurulan ben imparatorluğunda yalnız bir çocuğa dönüşmektir.

Ben My sam My da Benim. Gibi sacma loglar oluşturulabilicek bi başlık

diger bir deyisle egoizm, hatta baska bir deyisle hodbinlik.

(bkz: seovi)

Bencil olma durumu, hodbinlik, egoistlik, egoizm..

(bkz: enaniyet)

bünyesinde sencillik barındırmayan yaratık.

azı karar çoğu zarar olan insan özelliği ...

Benciller tek başınadırlar,kimseleri yoktur.

insanoğlunun içinde bulunduğu çoğu durum. hep kendini düşünmek için yaratılmış gibi davranan insanlar. sanki asla düzelemeyecek olan iç düşünceler. hep kendi iyiliği için yaşayan ve bunu kendine misyon olarak belirlemiş insan! belki de sorun bizde değil sistem de diyenleriniz olacak. bizi bencil olmaya iten şeyler. mutlaka var evet. önce kendini düşün nidaları. evet bir yere kadar doğru. ama hep kendini düşünmek göründüğü kadar iyi değil. ben butonu bile ayrı bir bencil bence. bence ile başlayıp bence ile biten cümleler de. sen butonu olsun bir de. orda senle ilgili sıkıntılara yardımcı olayım ben. olsun arkadaşım ya ben yardımı seviyorum...

(bkz: paylaşımsızcılık)

her insanın sahip olduğu ve yeri gelince allahına kadar kullandığı, muhabbeti geçtiğinde ise "ben çok vericiyimdir hiç bencil değilimdir" diye kendini kandırdığı temel dürtü..

keseri sürekli kendine doğru vurmaktır.

testere gibi olacaksın. bir oraya bir sana. bir oraya bir bu tarafa.

sadece insana dair bir özellik olmadığı olum aşamalarından öte oluşma kaynağı ve nedenselliğinin getirdiği sonuç üzerinden tanımlamaya gidilmesi gerektiği kanısına istinaden öngörülmüş açıklamalar, yapılandırılmış hissiyatın hissi belirsizliğinde anlam kazanır ki bencillik; insan yaratım sürecinin bir yansımasının kaynaklanmasından ziyade yalıtılmış biilginin muhafaza yerinin çıkış noktası anlam kazandığı oluştan daha fazla önemli değildir ve bu veri var olan hissiyatın ortaya çıkışından önce var olduğu gerçeği onun çıkarım sürecindeki realitesine bir ispat özelliği taşımaz. bencilliğin hedonist bir getiri olması onun sadece insan-hayvan kapsamında değil bütün canlı türlerinde önemli ve gerekli, olmazsa olmaz yaradılış getirisi olduğu gerçeğini doğurur. bu çerçevede bencilliği olumsuz bir olgusal tavır olarak algılamak insan fizyolojik yapısına, biyolojisine kimyasına cahillice bir reddedişinin kapılarını aralar ki bu aralama insan mükemmeliyetçiliğine örnekte oluşturur. mükemmelliyetçilikte zaten başlı başına eylemsizlikten ziyade onca tefekkür'e rağmen en nihayetinde karar verdiği eylemlerin şapşallığından ve varımsızlığından bahsetmek daha yerinde olur.

insanın her hücresine sinsice sinen bir şey. çirkin bir parazite benzer belki görüntüsü. belki sesi vardır, algı eşiğimizin üstündedir de duyamayız, ama duymama sebebimiz eşiğin altında olması değildir asla. o kadar çirkin bir şeyden o kadar naif ses çıkmaz gibi, hı? dişleri minik çark dişlileri gibi sivri ve üstelik keskindir ki bu denli kemirebilir maruz bıraktığı kişiyi. sahip olmak nasıl bir duygudur ki? sahibi olmak mı daha çok yorar maruz kalmak mı peki? sorulara gark eyleyen çirkin canavar; hiçbir zaman sevemedim seni.

kavram ilk düşünüldüğünde akla aynı şeyleri getirir. kendini düşünmek, istediğini yapmak vb.. aslında irdeleyip bakılınca her insan bencildir ve bu kötü bir şey değildir. yani aslında insanın kendisi için yaptığı şeylerdir. en basitinden yemek yemek gibi. ya da kişinin bir yakını ölünce üzülmek, ağlamak da bir bencilliktir bence. çünkü üzülen kişi orda kendini düşünür. onu bir daha göremiceği, yanında olamıcağı için. ama diğer kişi üzülür mü bilinmez. bu yüzden kanımca "ben"cil insan kötü yorumlanmamalıdır. keşke kendisini düşünen, ama kötü amaçlı düşünen kişilerin adı bencil olmasa.