babasız büyümek

Bir çocuğun başına gelebilecek en kötü şey
babasının varken yok olmasıdır. Ben çok
küçükken gitti babam. Tanrı onu benden daha çok
seviyormuş demek ki. Ne o bana doyabilmişti, ne
ben ona. Çok zor hatırlıyorum. O kadar küçüktüm
ki ne olduğunu bile anlamamıştım. Sevgili babam varken birden bire yok olmuştu. Ben ölüm nedir
bilmiyordum ki. O dehşet duyguyu hep içimde
hissettim ben büyürken. Şımaramadım, sebepsizce
kaprislerim olmadı hiç, hatta isyan duygularıyla
boğuştum, vurgun yarası aldım. Hep onu mu aradım yaşamım boyunca, bir baba
şefkati mi bulmak istemiştim? Beni sevecek,
şımartacak, omuzlarında gezdirecek,
şımarıklıklarımı eğer varsa kaprislerimi hoş
görecek, sırtımı büyük bir güvenle
dayayabileceğim, omzunda ağlayabileceğim bir erkek, bir baba mı olmalıydı hayatımda. Belki mutlu oldum ama yaşamımda eksik bir yanım
oldu hep. Böyle dik başlı, mağrur, ayakları sağlam
basabilen bir kişi olmam belki de babasız
büyümemden dolayıdır bilmem. Hep sorumluluk
alabilen, kendi başına bir şeyler yapabilen,
arkasındakileri düşünen, kimseden bir şey beklemeyen, kimseye eyvallah etmeyen ama hep
mesafeli ama hep duvarları olan, duvarlarını
kimselere açmayan ama o duvarları yıkıp ta içine
girebilen insanlara büyük sevgi besleyen, asla
unutmayan bir insan olmam belki de bu yüzdendir
kimbilir.

hep bir eksiklik içnide büyümektir. Bir de benim gibi babasının üzerinden tren geçmiş birisi için takıntı sebebidir. O zaman 2 yaşım varmış.

sanki birileri sana hep kötülük yapacakmış korkusuyla yaşamak ve sahipsizlik duygularının etrafını sarmasıdır.

Içinde birşeylerin hep eksik kalmasidir annende yoksa anneannenle yada babaannenle yaşamaktir ve ona bakmak zorunda olmaktir hayatla çok erken tanişmaktir.

Suskunluğu bitirebilecek her seye agresif olmaktır . Çalan her hüzünlü şarkıyı sahiplenmektir, hircin olmakla birlikte en çok merhamet eden olmaktır . Ne bileyim iste insan olmaktır ama gözleri duymayan elleri konuşmayan bir insan olmaktır !

Empati yapıldığında insanı üZen bir durum. Zor olsa gerek.

babası olupta varlığı bir boka yaramayan çocuklar, babasız büyüyen çocuklara imreniyor bazen. ben de o çocuklardanım, keşke bu kadar yaralanacağıma, babasız büyüseydim diyorum. "çünkü bazı babalar şerefsiz doğar"

yaşadığı güne kadar sevgisini pek belli etmese de biliyordum beni, bizi sevdiğini. çocukluğumun bir bölümünü kendisi ile geçirsem de pek yaşayamadım o baba-oğul ilişkisini. bazen kızardı, bazen bir tokat vururdu ama o hep beni seviyordu, biliyorum. henüz öldüğünü kabullenememişken, içinizde oluşan kimseye güvenmeme ve bir dayanağınızın olmaması hissi sizi günden güne daha çok yıpratıyor. her gün daha çok özlüyorsunuz. keşke daha çok gezseydik, daha çok beraber vakit geçirseydik diyorsunuz ama dedikleriniz bir sonuca ulaşmıyor. diyeceğim o ki; siz zamanınız varken babanızla daha çok vakit geçirin, sevginizi daha çok belli edin.

Zor zanaattir. Allah güç kuvvet nasip etsin babasız büyüyenlere. Ama bir de babası olmasına rağmen varlığını hissetmeden büyüyen çocuklar var. Büyüdü o çocuk. Ama yalnız büyüdü. Anasınıfında öğretmeni ona ve arkadaşlarına bir şey demişti. "babanız size sevgisini belli etmez ama siz uyuyunca gelir başınızı okşar."

O çocuk bazı geceler hiç uyumadı. Babası gelir de belki başını okşar, çocuk da buna şahit olur. sabaha kadar uyumadı o çocuk ve babasının hiç gelmediğini fark etti. Henüz 6 yaşındaydı. O an bir şey daha fark etti. Çocuk hiç babasının sırtına da binmemişti. onunla beraber hiç top oynamadı, filme gitmedi, bir yerde oturup yemek yemedi. 16 yaşına geldiğinde evden ayrıldı o çocuk. liseyi kendi kazandığı paralar ile bitirdi. Hiç babasından para istemedi. Hem çalıştı hem okudu. Üniversiteye gitti, başka bir şehire. Babası ile arası hala kötü. O çocuk babası gibi olmayacak.

Zenginliktir. güçlü ve sağlam temelleriniz olması için en iyisidir!

Erken yaşta olgunlaşmaktır. Hayata 3 adım önde başlamaktır.

belki de hayatınız boyunca bir yaniniz olmadan büyümektir babasizlik. onun verdiği boşluğu kimse dolduramaz hayatınız da. onu bir kez olsun görmek istersiniz annenizin sizin için sakladığı bir resmi vardir elinizde ona bakip oper belkide hissedermiscesine sarilirsiniz o resme.. bazen ona o kadar kizarsiniz ki neden yok diye ama gelse bir an görseniz içiniz gider sarilmak istersiniz... babasiz büyümek zor be. allah kimseyi anasiz/babasiz birakmasin...

uzaktan bakınca bile çok acıttığı hissedilendir. her ne kadar kişinin yanında baba ile ilgili muhabbet açmamaya çalışsanız da olmaz, açılır. belki alışkanlık yaptı artık dersiniz ama sonra gözünüze takılır bir iletisi. sen lisede tırnaklarınla sıfırdan kazın, sonra okula birinci gir, birinci bitir ama yanında hiç baban olmasın ha öyle mi? yaşayanlara sabır dilediğimdir.

Kadın olmaktır. şimdi ister istemez soracaksınız ne alaka diye, ama erkeksen de daha çocukken koca bir adam olmaktır. Çünkü babası olanların 'gölgesi yeter' dediği tabir dışarıdaki hayata karşı koca bir zırhtır. Güneş tepenize vurur. Vurdukça sertleşir, gelen darbelere alışırsın. Herşey de size mi vuruyor arkadaş diyen çıkacaktır elbet. Ama bilmelisinki hayat acımasız. Aslında insanlar onu acımasız kılan. O büyük acıyı küçükken yaşadıysan çocuk olma şansın kalmıyor. Başkaları 'baba şunu istiyorum' cümlesini kurabiliyorken, sen: 'annecim paramız yetmeyecekse bunu almayalım benim geçen seneden var' diye ihtiyaçlarını erteletirsin. Baba bir korkuluktur, kimi zaman vahşi kuşlar tepene konar çökmeni bekler, babasız büyüyorsan kendi kendinin korkuluğusundur.

Ayrıca ikide bir böyle başlıklar açıp durmayın yetimler yurduna döndü sözlük. Canım yanıyor vallahi!

biraz serkeş büyümek demektir, kızsa 'erkekleşmek' demektir. bütün sorumluluğu üstüne almak demektir. evlenirse sorun üstüne sorun yaşayacak demektir. zordur babasızlık. *

sorumsuz, evli oldugunun farkina varamamis bir babayla buyumenin de sayilabilecegi durum.

hicbir zaman babamla aramda "babaciiim-kiziiiiim" diyalogu gecmedi. zaten adami evde de görmedim. benim icin baba hep arada bir eve ugrayan, evde oldugu zamanlarda da insanin huzurunu kaciran bir tipleme olmustur. benimki kötu diye tum babalari da öyle sandim cok uzun bir sure.

kiz cocuk, erkek cocuk olmakla kiyaslama yapamam. öyle ya da böyle baba figuru eksik buyuyen bir insan var ortada. ben kiz cocuk acisindan konusabilirim sadece. bir kere bile yuzune gulumsemeyen, nasil oldugunu sormayan, her gördugunde midenin bulandigi bir insanla yasamak daha dogrusu öyle bir insani evde misafir etmek hic guzel bir sey degil. daha da acigi, eve sadece baska kadin bulamadigi zaman evli oldugu kadinla seks yapmak icin gelen bir erkek... bu da ebeveynlerimin evlilik anlayisi, yine laf söylemek bana dusmez. bir tur serbest iliski.

öyle bir sey ki babasizlik, özellikle de yasarken onsuz buyumek, insan cocuklugundan itibaren kendini yarim hissediyor. hayatta sahip oldugun tek insan annen. baba ise, yok ya. var ama yok, o kisi baba olamaz. özellikle de arkadaslarin babalarini görunce o adam baba olamaz, baba olmayi hak etmiyor.

hadi bunlari gecelim, bir sekilde buyuduk. tek faydasi insan erken olgunlasiyor, daha guclu oluyor. amina koyayim, tek faydasi bu. onun disindaki her sey sorunlu.

erkek arkadasin oluyor, ne yapacagini bilmiyorsun. bir erkekle nasil iletisim kurulur bilemiyorsun. zaten karsindaki adami da sevgili olarak degil baba gibi görmeye calisiyorsun. ona baba rolu yuklemeye calisiyorsun. erkek de senin ona nasil baktigini anlayinca terk ediyor. aynen öyle "göt" olup kaliyorsun. ama ikinizin de sucu yok. sen sadece baba boslugunu doldurmak istiyorsun. zaten dolduramiyorsun. hani yapiyorsun, bari ise yarasin degil mi? belki "tek derdin bu olsun" diyorsunuz ama öyle degil. aynaya bakiyorum, eli yuzu duzgun bir kizim ama hicbir iliskim 1 yil bile surmuyor. en uzunu 7 ay. 7 ne lan 7 ne?

Önceden olgunlaştırır. içinde ne fırtınalar kopar da diyemezsin. Gitmesin diye ağlarsın bi gün ama o gider. Saçlarını okşasın istersin okşamaz....
Sonra bi gün bi erkek arkadaşın olur . O şefkati onda ararsın bazen o senın saçlarını okşarken gözlerinden süzülür yaşlar hiç farkettirmeden silersin,onun seni anlamasını beklersin . Onu öyle bi yere koyarsın ki o canını yakınca iki kere üzülürsün ağlarsın.

Kısacası babasız büyümek çocukluğu değil geleceği de etkiler...

Daha erken olgunlastiriyor. hele birde kiz cocuguysaniz. Zor olsada alisiyor insan. O yuzden erkeklere tavsiyemdir; bir kizi terkettiginizde iki kez dusunun. Onu terkeden ilk erkek babasidir. Kale yıkıldığında, geriye kalan pek bir sey olmaz.

O öldüğünde 13 yaşıma girmeme bir hafta kalmıştı. Hic birşey yokken gitti. Gelmesini bekledim ama gelmedi. Aradan 4 sene gecti. Arada özlüyorum ama artık unuttum. Kokusunu özlediğim icin sıgara ictiğimi hatırlarım. Ama artık ictiğim sıgaranında tadı yok cünkü artık onu hatırlatmiyor. Yolda görsem tanırmıyım bilmiyorum. Inan ki sözlük bunu ağliyarak yazıyorum. Insan babasını unuturmu. Onu unutmuş olabilirim ama söyledikleri hala aklımda. Babam hep ağladığımda yanıma gelir sorardı. Morelim bozuk olduğunda hemen anlardı. Babam dan sonra hangi erkek benim derdimi sorduysa güvendim. Bi erkeğe aşık oldum. Tipsizin teki. Ama babamdan sonra güvendiğim yanında kendimi güvende hissettiğim bana sürekli derdimi soran tek erkekti. Ama onu kaybettim neden. Cünkü sarılmasını bilmiyorum. Bir erkeğe nasıl cilve yapılır bilmiyorum . Cünkü hic öğrenmedim. Işte bunu anlamadı.
Kader bu. Hayata 5:0 geride başlar bazı insanlar.

Kim demis her derdin dermani vardir diye. Yok lan inanmayin.

babalar gununde anneye hediye almaktir.

yaşıyorken sizin için ölü olması daha kötüdür sanırım.

ne kadarda babamla sorunlu olsam da kimsenin başına gelmemesini istedigim durumdur. Çok zor olsa gerek.

sırf annesinin kendi egoistlikleri ve bencillikleri yüzünden çocuğunu alıp giderek, çocuğun elinden aldığı tüm mutluluklar.

acıdır. bir de baban yanında olmasına rağmen babasız büyümek vardır o daha acı vericidir. çok istersin sarılıp babam diyebilmeyi ama olmaz işte. bazı şeyler böyle.