Hiç tatmadığım durumdur. Babam genelde bu işi anneme bırakırdı. Annemde bu fırsatı hiç kaçırmazdı. Bazı babalar pskilojik olarak yıpratmayı daha iyi beceriyor. Dünyanın en şanssız başlangıcıdır böyle bir ailede doğmak.
her erkek çocuk/genç hayatında en az bir kere baba dayağı yemiştir dayak olmasa da hiç yoksa sağlam bir tokat yemiştir.
(bkz: 2 aralık 2017 beşiktaş galatasaray maçı)
Dayağın her türlüsü engellenmeli. Şiddet, şiddete hak doğurur.
Zamanında çok yedim hemde babam subay olduğundan palaskayla yemişliğim de var. Ama o dayaklar bazı konularda en iyi hayat tecrübesinden bile etkili oldu.
hiç yemedim. kötü sözünüde duymadım. "saygın ve saygıdeğer bir insandır" teşekkür ederim .
Bazen işe yarıyor. Bak adam oldum ellerine sağlık babam.
Herkese yaramaz.
anne dayağından iyidir.

terlikler hangi cepheden geliyor diye bakarken suratına yemiş biri.
baba oğul ilişkisinin tuzu biberidir. ama baba kız ilişkisinde zehir olabilir. bir baba asla kızına el kaldırmamalıdır. allah uzun ömürler versin çok dayağını yedim babamın ama asla içimde ona karşı bir kırgınlık olmadı.
Hiç yemediğim dayaktır. babam bana çok düşkün olduğundan yalnızca azarını işitmişimdir. yediğim tek dayak (bkz: anne terliği)
Kaç yaşinda olursan ol hep hatırlanacak dayak .
Aklı başa getiren yegane şey.

Devamlılığı sağlamalı.
her varlık kendisinin gücünü diger varlıklara gösterme çabası içindedir. bunun içindir ki koca karısını karısı çocuklarını döver.
gerekli olandır, yemeyenler gelip sözlükte trollük yapıyor sonra.

(bkz: hbbia)

bu yaştan sonra pek ümit yok ama baba dayağının çok kerameti varmış diyorlar belki işe yarar.
dayakların en kutsalı olup karşılık veremeden yenen darbeler beyine giden kılcal damarlardaki tıkanıkları açar, insanın ufkunu genişletir.
lafıyla dövmesinden iyidir en azından fiziksel acı geçiyor.
hayatta olsaydı da eşek sudan gelene kadar dövseydi derdirtendir.
Hayata farklı bir bakış açısı kazandıran dayaktır , ve bir zaman geldimide ne kadar haklı bir dayağın olduğunu farkettiğiniz olaydır .

Edit:Tabi ki nedenine göre .
can yakan ama 18. yaş ve sonrasında tebessüm ettiren, babayı daha çok sevdiren 2 fiske dokunmadır.
dayak yemedim ama keşke dövseydi de böyle yapmasaydı dediğim anlarımda oldu.
ne kadar iyilik amaçlı olsada, hissedilen farklıdır.
püf dedik diye atılanları da vardır. her ramazan öncesi dayak yemek favorimdir. her ne haltsa püfü her zaman diyorum ama illa ramazan öncesi olacak. 20 yaşına geldik hala ramazan öncesi püf dayağı yiyorum. *şeytan dürtmesi allahından bul dedikten sonrada mutlaka babamın başına kötü bişey gelmesi olayı da var tabi. her ramazan öncesi kendi kendini cezalandırıyo babam. allah koruyor efenim beni .*
aslı "dayak" değildir. yaptığınızın yanlış olduğunu anlamanıza, pişman olmanıza yetecek tek bir tokattır. dayağa dönüştüğünde bu dersi çıkaramazsınız, hedefin işlediğiniz kabahat değil, siz olduğunu düşünürsünüz. fikriniz "babam haklı"dan "babam beni sevmiyor"a dönüşür.

bir tokatla iki tokat arasında fark vardır. her ikisini de yiyen bilir. tek bir tokatla kendime gelmişliğim vardır, hiç dayak yemedim. teşekkürler baba...
(bkz: http://hayatadokun.net/ai...dengesinde-yitik-zamanlar)