askerlikte son hafta

bütün hafta gülümseyerek geçireceğiniz, vatani görevinizin son haftasıdır. hem mutlusunuzdur evinize döndüğünüz için hem de bir hüzün çöker içinize aylardır yemek, sigara paylaştığınız arkadaşlarınızdan ayrıldığınız için.

göreceli olmakla birlikte benim bulunduğum birlikte* terhise 2 gün kala kamuflaj, bot, g3 piyade tüfeği gibi üzerinize zimmetli malzemelerin teslimi yapılıyordu. son iki gününüzde sivil olarak alayın içinde gezebildiğiniz, sizi tebrik eden silah arkadaşlarınızla vedalaştığınız, komutanlarınızın karşısında biraz daha rahat hareket ettiğiniz, nöbetten düştüğünüz için daha çok sohbet edebildiğiniz bir dönem. tek dezavantajı yapacak bir şey olmadığı için zamanın daha yavaş geçiyormuş gibi gelmesi.

en çok o botlardan kurtulduğuma sevinmiştim. bir de imzalı terhis belgesini elime aldığımda.*

geçmek bilmeyen en uzun yedi gün.

(bkz: şafak olmuş cart curt)

bir de şunlar vardı,

(bkz: şafak demiş comolokko),

yemekhane önünde sırta bindirip, memleketi ve askerlik yaptığı yerler söylenerek yapılan "şafak" muhabbetleri...

atıyorum, memleket istanbul, askerlik yapılan yer izmir, şafak 001 yani şafak doğan güneş.

"-istanbul'dan kalktı tren, izmir'de yaptı fren, tertibimin şafağı doğan güneş, parmaklamayan götveren." ... sonrası malum. koşturmacalar.

kep fırlatma merasimleri sonra, o kepimi kışla içinde vurulmadık yer bırakmamıştım. hehe. askerlik macerası başladığında çok duyarsınız. "askerin kepi=götü" kepine sahip çıkacaksın! zamanla, lise yıllarında öğrenmiş olduğun avagadro sayısı kadar hükmü olmadığını anlıyorsun. hurafe. vesvese. şehir efsanesi.

şafak 99 krizi var. su'dan nefret ettiren. ona girmek dahi istemiyorum.

edit: *

nizamiyeden çıkılacak anın hayaliyle keyifli geçer.

askerde izin falan kullanacak varsa onun için dürrük gibi geçecektir. ha sosyopat ve saykotik iseniz sorun değil tabi. ben çok az kişi ile muhattap olmuştum sanırım herkes o hepimiz aynı gemideyik qanqa modunu bırakıp aynı üni de yurttan son kez çıkılan an veya mezun olunurkenki psikolojiye bürünüyor. bazıları komutanlarla vedalaşıyordu falan. biz üç poşet orda burda dolandık geçti gitti. otobüs şansa nizamiyenin önünden geçiyordu sabahın sikinde yazıcı daha uyanmadan gittik bekleştik idari binada. 5 dakika sürmeyen bir işlemdi ama paket paket sigara gittiydi stresten. sonra da nizamiye çıkışında otobüs bekledik ve otobüse binilince herkes yine yabancılaştı birden.

ben operasyondaydım askerlikte son haftada. teskereye 2 gün kala piyadeye destek getiren helikopterle beraber geri döndük. birliğe uğramadığım için bir sürü eşyam orada kaldı. cebimdeki para ile kıytırık bi pantolon ve tişört alıp öyle yola çıkmıştım.

tanım; teskere zamanına 7 gün ve az kalması olayıdır.

1 dakika 10 dakika gibi geçer...