leyla ile mecnun

Deli bir Mecnun varmış; kalbi tek Leyla'sına atarmış. Peri padişahının kızı dese "seninim!"; dönüp bakmaz, eğri yola sapmazmış. Zehriyle körleşen aşık gözüyle çöller aşıp, Leyla'yı ararmış. Pek kavi kalbi, sevdiğine atarmış. Günün birinde gelen yanına, aradığı vefasız yarmış. Ne dil dökse Leyla, Mecnun duymamış, lafı da katıp karmış: Sen olsaydın benim Leyla'm, halin olurdu benden perişan. Ne saçın ağarmış, ne benzin sararmış. Ben ise; senin aşk-ı esirin oldum. Olmasa ne gam yerim yurdum. Sonra da ilahi huzurda divana durdum. BEN içimdeki gerçek SEN'in oldum. BEN SEN'i şimdi değil, ararken buldum. Dilersen sen de ara içindeki SEN'i. Bulursan anlarsın ettiğin iyiliği.

cedidacer