ölmek istemek

insanlarin artik yasamaktan vazgecme durumsalidir intiharla sonuclanmaz ama insan bu doneminde yasamak istememenin temel tohumlarini atmis bulunmaktadir.acidir piskolojik bozukluk baslangicidir.

(bkz: intihar)

insanın hayatından bezdiğinde hissettiği duygu. (bkz: intihar etmek)

hayattan vazgeçiren insanı sevindirecek ama sizi sevenleri üzecek kendinden vazgeçme durumu.

belki her insanın bir kerede olsa aklının ucundan gecirdigi eylemdir. tabi bunu daha ciddi şekilde yapanlarda yok değildirler.*

hayatın artık boğucu,çekilmez ve anlamsız olduğu anlarda insanoğlunun aklında beliren ve genellikle geçici olan düşünce.

(bkz: hesap öderken cüzdanın olmadığını fark etmek)

niye bu dünyaya geldim diye düşünmektir, sonundada intihar edilir büyük ihtimal..*

(bkz: sigara icmek)

ölüm sizi bulmadan önce, en kederli anınızda dahi ölümü istemeyiniz. (hz. muhammed)

herşey üst üste gelince bir garip insan moduna dönüşen kişilerin benimsediği durum.** kırmayın

hayat hiçbir zaman bunu istetecek kadar kötü olamaz. sadece insanlar bunu isteyecek kadar güçsüz olabilirler. hayat her zaman yaşamaya değerdir ne olursa olsun. sizin almak istemediğiniz o nefes pekçok kişinin birkaç defa daha alabilmek için tüm servetini dökebileceği çok nadide bir parçadır. kıymeti bilinmesi gereken en büyük hazinedir belki de hayat.

hayatın ne kadar kötü olabileceğini öğrenmemiş *kimselerin anlayamayacağı histir. gelir, gider. zaman zaman depreşir, depreştiği zamanlar tehlikelidir. bazen kalır, o zaman insan darmadağın bi halde kimseyle konuşmayan odasından çıkmayan birine dönüşür. daha bi sürü çeşitli ruh halleri vardır, lakin anlatmaya gerek yoktur, çünkü yaşamayan bilemezdir..

ölümle yüzleşince vazgecilen istektir. paulo coelho veronika ölmek istiyor adlı kitabında ölmek istemeyi de vazgecişi de en iyi sekilde anlatmıstır. veronikanın vazgecişinden sonraki cümleleri:

'Bana öyle bir ilaç verinki uykum gelmesin ve yaşamımın geri kalanının her anını yaşayabileyim. Çok yorgunum ama uyumak istemiyorum. Yapacağım çok şey var, hayatın sonsuza dek süreceğini sandığım günlerde hep ertelediğim şeyler bunlar, sonra, hayatın yaşanmaya değmeyeceğine başlayınca da unuttuğum.. '

zaten öleceğim ha önce ha sonra ne farkeder ki?? düşüncesini bensemiş insan evladının yapacağı doğru hadise.

(bkz: acil cikis)

sevgiliyle el ele, dudak dudaga yapildiginda huzur verebilecek eylem.

(bkz: Çimentodan biR bLoğun içine gömüLmece)
(bkz: jeux denfants)

yaşamak istememekle arasında fark vardır.

(bkz: yaşamak istemem artık aranızda)

hayatın güzelliklerini göremeyen, güçsüz insanın tercihidir. insan yaşamak ve hayatta kalmak için elinden geleni yapması gerekirken ölmeyi seçerse zayıftır.

fiziksel acılar ve hastalıklar insanı canından bezdirebildiği gibi, ruhsal acılar da insanın canını o kadar yakabilir ki, artık devam etmek istemezsiniz. Ölmek istemek, artık dayanamamaktır. Burada mantıktan çok takat ve dayanıklılık aramak gerekir. Ölmek isteyen kişi "işte ölmek lazım" ya da "hayat kötü" dediği için ölmek istemez. "artık dayanamıyorum" dediği için yok olmayı, dolayısıyla acısının da yok olmasını ister. Bazen içimizdeki acı o kadar büyüyebilir ki dünyayı yakmak isteriz. içimizde bir dünya yangını varken hayatın bizle dalga geçercesine akıp gitmesi, insanların acımıza, gözlerimize kör bakması bizi uzaklaştırdıkça uzaklaştırır ve çaresizliğe sürükler. Yaşamdan vazgeçmek, hayata küsmek,kızmak çok ağır bir yükün altında ezilen ve artık taşıyacak gücünün kalmadığını gören insanın "başka çarem kalmadı" dediği andır. işte böyle zamanlarda insan onu sevenlerin ve/veya kendi hayatının hatırına ölmemeyi seçebilir. Ne var ki çok acı çeken hastalar için, "neyse acısı dindi ya ona seviniyorum" denmesi gibi, intihar edip ölenler için de böyle bir acıdan kurtulmak için son çareye başvurduklarını bilip kendimize hatırlatmamız gerekir. evet güçsüzlüktür, ama dünyayı yerinden oynatamamak da güçsüzlüktür. Herkesin herşeye gücü yetemez. Bir afrikalı için aç kalmaya dayanmak güç gerektirebilir, ama aynı afrikalı için aşığından ayrı kalmak veya çocuğunun gözlerinin önünde ölmesi daha da güç gelebilir. insanoğlu sadece doymak, fiziksel olarak varlığını sürdürebilmek üzere yaşamaz. insanoğlunun ruhani ihtiyaçları da son derece acil ve önemlidir. Ruhani bir yoksunluk bazen fiziksel bir yoksunluğu mumla aratır. Bunu yaşamayan bilemez. Bilmek de çok marifet değildir, sadece çok kişiye özel ve katlanılması son decece zor bir mücadeledir. Tüm yaşamdan ayrılmak isteyecek kadar bezenlere güç dilemekten ve sabır dilemekten başka yapılabilecek en iyi şey onlara" saçmalama, şımarma, bak ne güzel hayat" gibi şeyler söylemektense, acılarını anlamaya çalışmak ve paylaşmaktır. Ondan sonra onlar için hayatı "güzelleştirmek" olabilir ancak yapılacak şey. En önemlisi kaybedilen, acı veren şey her neyse bu konuda yaralı insanı yalnız bırakmamaktır. Abarttığını, yanıldığını, kendi kendine boşuna işkence yaptığını söylemek acı çeken insanı son derece yalnız bırakır ve acıya daha da gömer.

(bkz: olur oyle)

gun gelir insan artik bu yasam dagdasini surduremez artik. cunku bu dunyada yapilacak hic birsey yoktur onun cin. cihanin sirri anlasilmis insanlarsa onu hep hayalkirikligina ugratmistir. hayat artik maceralar vaat eden bir sey olmaktan cıkmıs her gecen gun insan icin eziyet olmaya baslamistir. hersey yeksenak gitmektedir. bunye olmayacak hayallerin pesinden bir oraya bir buraya savrulmaktan ve hep babayi almaktan bezmistir artik. gelecekse buyuzden katran karasi ve kelek gelir kisiye... gecen hergun kisi icin hep kahirdir . o halde kisi ne ister? ölümden medet bulur. cunku mazi kayip gitmistir elinden bir daha dönmemek icin. ölüm denen o aranlıklar ülkesinde teselli bulur. gerci ölmenin bir cok yolu vardir ama adamakilli yasamanin ilac icin bir yolu yoktur. hem bitecekse var olan varolmak enbuyuk sansizliktir zati... o zaman neden yasiyoruz ki? anasini satayim hayat boktan hersey dandik ....zaten önce ekmekler bozuldu sonra da insanlar? o zaman ölelim ama marifet ölmek ve gebermek degildir ....
marifet adam gibi yasayabilmektir. marifet ici sıkıldigi icin gebermek degil bir ideal ugruna yasabilmektir. bozuldu baglar yansin sepetler.

(bkz: her doğumgünümde istiyorum)

zannımca; bir insanın dünyada en son yapmak istemesi gereken şey.