Çocukken yapmak istenilen kendince önemli şeylerin zaman aşımına uğraması sonucu gelinen noktadır.
Çocukken futbolcu olmayı isterdim. Şimdilerde aklımın ucundan geçmiyor.
birer birer yıkıldılar.
404 file not found.
hayal olup da gerçekleşen bir şey yok.. hem üzerinden zaman geçtikçe hayaller unutuluyor..
(bkz: nerdeeeee)
yok abi öyle şeyler. bazıları adı üstünde "çocukluk" hayalleriydi, bazıları da gerçekleşebilecek şeylerdi ama, yandı gitti hepsi. insan yaşadıkça tanıyor hayatı.
üniversite tamam, iş tamam, bir tek eş eksik. arada da ufak tefek şeyler yok olmadı değil..
çocukluk hayallerinden eser kalmadı da şimdilerde tek hayalim tekrardan çocuk olmak.
Olmadı hiçbiri. Ama unuttum ben onları. Şimdi ki gerçekler güzel.
hâlâ birer hayal onlar...
pek iplenmediler.
gerçekleştiler, gerçekleşmeye de devam ediyorlar çok şükür.
deniz subayı olmak olsa da az farkla şükür gerçekleşmiş durumda. Bir de şu olgunluk rover hayali gündeme gelse...
kimsesiz kalıp sokaklarda bir berdüş gibi dolanmayı hayal etmiştim. hala geç değil ama bunu yapmakta kolay değil.
Doktor olacaktım, olmadı
polis de olabilirdim o da olmadı,
çok yıldızlı asker olmayı da istedim (babanem engel oldu)
hala üniversitedeyim ama çalışıyorum ne uzuyor ne kısalıyor.
daha realist bir forma bürünmüş şekilde, ana fikirlerini korumaktalar. aferin bana.
Domino taşları gibi teker teker yıkıldılar.
halaa gerçekleşmiş değiller, ama kendime onları gerçekleştirmeden büyümiyceem demiştim, hatta kendi kendimle günlüğümde anlaşma yazıp imzalamıştım. Galiba hep çocuk kalacağım bu yüzden, fakeet benim umudum vaaar, benim umuduuum...
in progress...
hala hayal olarak kalmaları.
tır soförü olmak isterdim. elektrik mühendisi olacağım.
aradaki farka bakar mısın..
sabrederken çatlamazsam gerçekleşecek. ailecek bekliyoruz.
çocukluk hayallerim şimdi 'nasip, kısmet, tecelli annem..' şeklinde anadolu ağzı yaptırıyorlar bana.
hala hayal.
Ağzına sıçtılar.
uzay, uçak ve türevleri ile ilgili hayaller kurardım çocukken, yaş 21 oldu daha uçağa binemedim amk.