çocuk sahibi olmak istemeyen insanlar

çocuk yetiştirmek zor iş. annelik /babalık istenince bırakılabilecek bir şey değil. işinize ya da sevgilinize benzemez. istifası, emekliliği yoktur. işte bazı insanlar bunu bilir ve çocuk sorumluluğunun altına girmez. bu davranış olgunluk ve farkındalık ister. bazısı ise bu insanların tam aksine bodoslama anne/ baba olur ve genellikle de çocuğuna gerekli ilgiyi, sevgiyi veremez olan günahsız çocuklara olur.

bu yüzden, bu insanlar saygıyı hakediyor.

eski ailelerde futbol takımı kuracak kadar çocuğa rastlayabilirsiniz.
zamanla bu sayı beşe, ikiye, bire inmiştir.
gençlik, çocuk kelimesini duyduğu anda kaçıyor.

t: git gide çoğalan insanlardır.

henüz bu sorumlulugu alacak kadar olgunlaşmadıgını duşunen insanlar olabilir.

Çocuk sahibi olmanın koca bir ömür taşınması gereken bir sorumluluk olduğunu bilen ve bu konuda kendisine güvenmeyen insanlardır.

O insanlardan biriyim. Kadere inanırım ama körü körüne değil. Çocuk yapıp, rızkını allah verir demek dünyanin en saçma şeyi.

Hamilelik süreci güzel, tamam.
Bebek olunca sevmesi oynaması güzel, tamam.
Ama sağlıklı bir toplum içinde o çocuğu büyütmek büyük iş. Deyim yerindeyse, bende o göt yok.

sorumluluğu kaldırabileceğini düşünmeyen insanlardır. çocuk bu, sığır değil ki, sal ovaya otlasın.

Bilmiyorum aslinda, isterim de istemem de. Çok buyuk bir sorumluluk ve olduktan sonra hayatiniz bir daha eskisi gibi olmuyor, Tabii gozlemlediğim kadariyla. Sevimliler hoş da zor.

Anlam veremediğim insan gurubu lakin bunu yargılamam.

condom kullanın.
görsel

yapmasınlar o zaman, analiz kasılacak nesi var bunun.

bu kirli dünyaya bir can getirmek istemiyorlardır. işsizlik, açlık, savaşlar, tecavüzler, cinayetler, katliamlar hofff yazarken kendimi imha edesim geliyor vallahi. kısaca niye doğurayım kardeşim. çocuğum yıllar sonra karşıma geçip beni niye doğurdun ki anne derse. yaşamaktan nefret ederse ya. bir sorumluluğu geçtim bunun sosyal boyutları gerçekten insanı ebeveyn olmaktan alıkoyuyor. ben bin bir özenle çocuğumu büyütüp bir yaşa getireyim, şehit olsun. ya da ben büyütüp besleyeyim kansızın biri eve gelirken çevirip tecavüz etsin ve öldürsün. bu yüzden bu boktan dünyaya çocuk getiremem.

Istemeyen insanlar neden çocuk sahibi olsun ki zaten? Çocuk yapmak deney değil. Iyice düşünüp taşınıp, emin olup öyle yapmalısınız.

Bakmayın siz eskiden erkekler sırf kisir demesinler diye bile çocuk yapıyordu. Şimdi insanlar akıllanmaya başladı. Anne/ baba olamayacağının bilincinde olan insanlar tabiki çocuk yapmasın.

Benimdir.
Bunun sorumluluğu kaldırabileceğimin üstünde. Kaldı ki, anksiyetem, beni kontrol manyağı yaptı. Çocuğum olursa falan, okula bile gönderemem sanırım. Hayat bana zaten zor, küçük bir çocuğa da zorlaştırmaya gerek yok.

şu noktaya kadar saygı duyulabilir ancak, cümlenin devamında bizim 2 köpeğimiz 3 kedimiz var zaten diyorsa gram saygı hak etmiyordur. yani ebeveyn olmayı çocuk bakabilmeyi evde hayvan beslemekle bir gören; bir varlığın karnını doyurmak ihtiyaçlarını gidermek olarak değerlendiren cahil pisliğin tekidir.

Bu devirde yerinde olacak davranıştır. Mutsuz olmasını istemiyorum.

2019 Türkiye’sinde yaşıyorsa hak verdiğim insandır. Ekonomisi neredeyse bitmiş, eğitim sistemi, fırsat eşitliği olmayan, yeteri kadar parası olanın cinayet işleyip ceza almadığı bir adalete sahip olan, her gün terör belasıyla uğraşan, siyasi fikrini benimsemediği insanlar tarafından vatan hainliğiyle suçlanan aynı sorunları çocuğunun da yaşamamasını isteyen biri olabilir. Keşke ülke güllük gülistanlık olsa da herkes bakabileceği kadar çocuk yapsa.