çocuk sahibi olmak istemeyen insanlar

eninde sonunda pişman olacak insanlardır. belli bir yaştan sonra insanı kronik bunalıma sokar.

5 yıl sonra gelen edit: çocuklardan nefret ederim lan ben.

henüz bu sorumlulugu alacak kadar olgunlaşmadıgını duşunen insanlar olabilir.

çocukları sevmeyen insanlardır. neden evlendiklerini anlayamıyorum.

çok samimi olunmayacak insandır.

sorumluluğu kaldırabileceğini düşünmeyen insanlardır. çocuk bu, sığır değil ki, sal ovaya otlasın.

çocuğa geçerli yaşam standartlarını sağlayamayacağını bilen aklı başında insandır. sırf can sıkıntısından çocuk sahibi olup mutsuz insan yetiştiren ailelerden daha mantıklıdır.

saygi duymak lazim gelen insandir, herkes cocuk yetistiremez ve birbirini tanimadan iliski oturmadan ya da yurumeyen evliliklerde dunyaya gelen cocuklara yaziktir.

(bkz: MEDENi modern VE ÖZGÜR iNSAN)

ulan varya, şu dünyada daha ayar olduğum bi tip daha yok!

çocukları çok sevmesine rağmen doğumdan ve hamilelikten çok korkan kadın ve eşidir.

insanın doğasına aykırıdır sanki biraz.

(bkz: bebekhakli com) bu siteye girmek yeterlidir.

malın mülkün garantisi olduğunu düşünüp "hayat koşullarımı maksimuma çekmeden olmaz "diyen insanlardır.

ya da,

"bu kirli dünyaya çocuk getiremem" deyip iyi birisi olduğunu düşünen,

veya bu dünyanın iyi insanlara ve onların çocuklarına ihtiyaç duyduğunu umursamayan bencil insanlar tabi.

Dünyayı gezememiştir.

Bu gün geçtikçe yozlaşan dünyaya günahsız kimseye zararı dokunmayan bir canlı getirmek istemediklerinden.

(bkz: almayanverici)

benimdir efendim. insanoğlu bu amına koyduğum dünyasında virüs gibi. zaten dünyayı yiyip bitirirken bir de benim ürememin ve çoğalmamın ne gibi bi anlamı olabilir ?

çocuk isteyip de başaramayanların üzüntülerini görseler, mutlaka isteyecek insanlardır. her şeye rağmen istemiyorlarsa yapacak bir şey yoktur. lakin, allah her isteyene hayırlı ve sağlıklı çocuklar nasip etsin.

: jet hızıyla eksilenmiş lan * ama beddua etmeyeceğim. çocuk konusunda beddua etmem. hayırlısı olsun.
: ulan amk ergenleri hala eksiliyor. allah isteyene nasip etsin diyorum. bunun nesi kötü?

benim efendim. dünyanın hali zaten ortada. benim halim dünyadan beter. ne gerek var çocuğa bu eziyeti çektirmeye. günah lan günah.

bu kirli dünyaya bir can getirmek istemiyorlardır. işsizlik, açlık, savaşlar, tecavüzler, cinayetler, katliamlar hofff yazarken kendimi imha edesim geliyor vallahi. kısaca niye doğurayım kardeşim. çocuğum yıllar sonra karşıma geçip beni niye doğurdun ki anne derse. yaşamaktan nefret ederse ya. bir sorumluluğu geçtim bunun sosyal boyutları gerçekten insanı ebeveyn olmaktan alıkoyuyor. ben bin bir özenle çocuğumu büyütüp bir yaşa getireyim, şehit olsun. ya da ben büyütüp besleyeyim kansızın biri eve gelirken çevirip tecavüz etsin ve öldürsün. bu yüzden bu boktan dünyaya çocuk getiremem.

Bu lanet dünyaya masum bir can getirmek ve yaşamak zorunda bırakmak...

öyle sosyal mesaj falan vermeyeceğim arkadaşlar. kim büyütecek kim besleyecek, kim hasta olunca ilgilenecek, kim bütün mal varlığını eğitimiine harcayacak falan, üşeniyorum amk. çocuk yapmamamın sebebi şu sikik dünya değil tamaamen benim.

Çocuğun allahtan gelen en büyük lütuf olduğunun farkında olmamaktan kaynaklanır.
Çocuk geleceğe dair bir umuttur oysa ki...
Bu kirli dünyada temiz varlıklar olarak cocuklarimi yetiştirmek en büyük Arzum.
Bunun için de elimden geleni yapıyorum.
Tabiki kıyıya vurmuş Suriyeli minikleri görünce mesela, ilk olarak kendi çocuğum geliyor aklıma.
Ben allaha şükür bu yaşıma kadar yokluk, sıkıntı görmeden yaşadım. iyi kötü her ihtiyacım karşılandı. Allah'a çok şükür. Bu yaştan sonra sahip olduklarımı yitirirsem kendimi değil, tabiki cocuklarimi düşünürüm. Düşünüyorum da... yarın öbür gün ne yasayacagkmizi bilmiyoruz. temennim çocuklarım ve bütün çocuklar güzel bir dünyada yaşasın ama Gel gör ki hayat bu dünyadan ibaret de değil...

benimdir.
(bkz: bu kirli dünyaya çocuk getirmek istemiyorum) *

Ozellikle kariyerist bazi kadinlarda var. Kocasini ikna edip cocuk olayina hic girmeden is aleminde iyice erkekleserek igrenc karakterlere donusme egilimleri yuksektir.

Aile ile ilgili bir durum olabilir.

Ben istemiyorum. Bak ergen falan da değilim. 26 yaşındayım. Belli bir yaşım var. Şu ana kadar hiçbir erkek ilgimi çekmedi. Hiçbir zaman ne evlenmeyi düşündüm ne de aileyi. Hele hele bir çocuk edinmeyi. Çoğu insan sırf bencilliği için çocuk sahibi olmak istiyor. ileride yalnız kalmamak içinmiş, malını bırakmak içinmiş, evliliğin devamı içinmiş falan filan... kimse düşünmüyor bu çocuğun hali ne olacak? Ben bu çocuğu doğru dürüst bir hayat sağlayabilecek miyim? Ben anne/baba olabilecek biri miyim?
Ben yapamam. Bir kere ben anne olacak meziyete sahip değilim. Bunu biliyorum. Kafam eser oraya giderim, kafam eser eve gitmem. Zaten meslek gereği oradan oraya gezen biriyim. Bu çocuğun hayatı nasıl olacak 1 yıl bir şehirde 2 yıl başka şehirde? Evden kaçta çıkacağım belli değil akşama gelecek miyim belli değil bu çocuk nasıl yaşar? Benim karakterimde bir insan nasıl anne olur. Sinirli, mükemmeliyetçi, nerede ne diyeceğini bilmeyen, dünyadaki hiçbir şeyi gram umursamayan biri bir çocuğun sorumluluğunu nasıl alacak? Her gün yemek hazırlayacak, konuşacak, sevgi gösterecek. Ben sevgi ne onu bilmem lan. Sonra bakalım bu çocuğun babası iyi biri olabilecek mi? Ya babasız büyürse ne yapacak bu çocuk ben o vebali nasıl alacağım? Ya da bana bir bok oldu annesiz olacak bunu yaşatmaya ne hakkım var? Ulan siz kolay sanıyorsunuz. Sanıyorsunuz "çocuk olsun allah rızkını verir". O iş öyle değil. 10 çocuk yapıp boktan hayat vermek değil. Ben yapamam arkadaşım.
ben daha kendi evimi temizlemiyorum, yemek yapmıyorum dışardan yiyorum. Otel gibi kullanıyorum. Kendime bakamıyorum ben. Kendi sorumluluğumu alamıyorum. Bir çocuk edinip hayatı o masuma dar mı edeyim. Benim hayatım o kadar doğru ve düzenli değil. istemiyorum.