unutmak ama affetmemek

Elinin ayağının bağlandığı, gücünün yetmediği, kolunun uzanmadığı zamanlarda sessizce atılan çığlıklarla beraber çaresiz kabulleniştir.

çok büyük bir hatadır.
sırtınızda taşıdığınız kin küfesidir.
unutabildiğini affedebilmelidir insan.
karşısındaki için değil, en çok kendisi için...

affetmemek unutamamaktan kaynaklanır. değer verdiğiniz insana kırgın olursunuz. unutuğunuz kişi sizi kıramaz ki!

affedilmeyen kişi unutulmamıştır. paradokstur.

fakat sözkonusu olan affetmek ama unutmamak ise, zaman zaman yararı görülen bir alışkanlıktır.

kişi, kendisine yapılan hata için dilenen özrü kabul eder ama hatayı yapan şahsın, hiç yapmayan birine göre daha fazla risk taşıdığının da farkında olur.

kindar insanların yapacağıdır ayrıca bilinç altındaki problemlerden ve sanrılardan meydana gelir.

çok canı yanan, büyük hayal kırıklığına uğrayan kişinin yaptığıdır. yapmak istediğidir desek daha doğru. affetmemeyi başarır ama unutmayı zannetmiyorum.

Kendi içinde affederek unutulması gereken durumdur. Yoksa eşeledikçe ortaya çıkacak olan acı unutmayı da engeller.
Edit: Affetmek daima bir yük altından kalkmak gibidir.