bugün

Biraz moralim bozuk. Yalnızım...
Beni kötü bir insan olmaya zorluyorsunuz. Yapmayın, lütfen yapmayın. Şu saçmasapan dünyada kaç günlük ömrüm varsa onu iyi bi insan olarak bitirmek ve öyle hatırlanmak istiyorum. Gelmeyin üzerime.
Ölecek gibi hissediyorum. (Panik atağım var)
gevşemiş haldir. Hafta sonuna varmanın rahatlamasıyla terasta kraliçe (bkz: cassiopeia) takımyıldızına nazır biramı yudumluyorum.
Nedensizce flu.
görsel
şu sıralar duygusal boşlutayım ne mutlu olabiliyorum ne mutsuz arafta kalmış gibiyim daralıyorum sadece.
çok gergin ve sinirliyim bazı özel meselelerden.
Ruh hali başlığını görür görmez ruh halsizliği tanımını keşfettiren bir ruh hali. Karışık oldu ama öyle birşey.
çok sıcak afedersin götümden ter akıyor .
ruhum kalmadı duygusuz gibiyim son zamalarda hiçbir şey hissetmiyorum duygusal olarak ölü gibiyim.

beni ruhumu sonunda öldürdu insanlar insanliktan çıktım.
gerginim de biraz;

(img:#2059448)
görsel
Hüüü acıyorum kendime. (bkz: swh)
görsel
görsel
(Olmadı)
fotoğraf atıp içinizi kaldırmak istemem ama tam olarak böyleyim.
https://galeri.uludagsozluk.com/r/1883164/
https://youtu.be/VW8Q4k6WCnI
ne mutlu olabiliyorum ne mutsuz ruh gibi geziyorum ortada.
turkish girl tryin her best.
sinirli ve agresifim bu gece biraz da stresli patlamaya hazır bomba gibiyim.
bir şeyler yazmak için bile yorgun. Çıkış kapısı önünde dursa bile açamayacak kadar yorgun.
Hayatımdan,kendim dahil herkesten ve her şeyden nefret ediyorum.işin kötüsü;bunu haykıra haykıra söylemek istiyorum.içimdeki cayır cayır yanan öfkenin alevleri beni boğacakmış gibi hissediyorum,odamın dışına adım attigim an içimden gelen,söylemek istediğim tek şey nefret ettiğim.Bunu yapmayacağımı,susacağımı biliyorum.Az önce öyle yaptım çünkü; ama ona bir andan fazla da uzun bakmadım.Bakmak istemedim,görmezden geldim.Sahiden görmezden geldim,ona bir saniyeden uzun bile bakmadım,sanki orada oturmuyormuş gibi.Orada oturduğu için memnunum;çünkü bir saat önce sadece bir an için kendine zarar vereceğini sanmıştım.Hoş;zaten yeterince vermişti de.Orada oturduğu için memnunum ama şunu sorgulamadan edemiyorum.Orada oturan kişide benim sevdiğim,güvendiğim insandan ne kaldı?Bana olan sevgisi mi?Evet ama o sevgi daha tahammülsüz ve daha düşüncesiz artık;buna sevgi denir mi?Her şeyi halleder,her şeyi başarır,her şeye dayanır;o dağ gibi benim arkamda düşüncesi ne âlemde peki?Onun için düşünüyordum bunları.Bugünü,bugün kendini düşürdüğü;iki senedir kendini düşürdüğü hali düşününce ne komik geliyor bu düşünce kulağa.Bu düşünceden geriye ne kaldı?Ona olan güvenimden ve saygımdan ne kaldı?Sanırım en önemli soru bu.Yok.Artık hiçbir şey yok.O eski güvenimden ve maalesef saygımdan eser yok ona.Bu cevap içimi acıtıyor.Verilen bu iki buçuk senenin nasıl da değmediğini görüyorum.ileride onu nasıl anlatacağımı hep düşünüyordum.Yanıtlarım hep hazırdı,o benim için dünyanın en güçlü insanıydı,tek gerçekten güvendiğim insandı.Saygı duyulmayı sonuna kadar hak eden ve hayatı boyunca mücadale vermiş en yakınımdı.Ama sanki o son iki buçuk yılda her şeyi mahvetti.En yakınım mı hala?Belki ama çok fazla yakınım olmayışından o,yoksa olmazdı artık.Ona onun iyiliği için söylemek istediklerimi dinlemeye tahammül edemeyen,her geçen gün daha çok gözüne battığım bir insan.Eskisi gibi her şeyini benimle paylaşmayan,hatta özellikle saklamaya çalışan ve ben ona yardım etmeye çalışırken beni onu düşünmemekle suçlayan bir insan nasıl en yakınım olur?Kızacak,duymak istemeyecek diye içimden gelenleri söyleyemediğim veya söyleyince azar işittiğim bir insan nasıl en yakınım olur?En yakını bırak;belki artık yakınım bile değildir.Dünyanın en güçlü insanı mı peki?Hayır.Tartışmasız bir şekilde;hayır.Eskiden onu çok güçlü sanıyordum;belki bir zamanlar öyleydi ama şimdi sadece güçlü durmaktan yorulmuş,o kadar yorulmuş ki beni bile düşünmüyor.Gerçekten güvendiğim tek insan mı peki?Dediğim gibi,ona karşı güven duygum bu iki yılda parça parça dağılarak karıştı havaya,benden gitti.Hayata,kendime ve onun dışındaki kimseye güvenmiyordum;artık ona da güvenmiyorum.Yani artık güvendiğim,gerçekten güvendigim hiçbir şey,hiç kimse yok.Belki bencilce ama en çok üzüldüğüm şey bu;belki de.Zaten hayatımda oldukça az yer kaplayan güven duygusunun artık tamamıyla benden gitmesi.Saygı duyulmayı sonuna kadar hak eden bir insan?Bugün değildi.Bugün saygısızlığın son seviyelerine indi belki de;bugün hiç değildi.Bugünü,bu geceyi,o anları zihnimden silebilecek miyim?Yoksa yıllar sonra onu anlatmak istediğimde bugün de aklıma gelecek,bu iki buçuk yıl da aklıma gelecek ve tüm övgü dolu;güzel cümlelerimi boğazıma oturtacak mı?En çok korktuğum şey bu.Çünkü sen bunu hak etmedin.Sen bunu hak etmedin.Her şeye rağmen hala benim tarafımdan güzel bahsedilmeyi hak ediyorsun.Çünkü üzerimdeki emeğinin boyutu anlatılamayacak kadar büyük.Ama ben bunu yapabilecek miyim?Kendime güvenemiyorum;affet beni,kendime güvenemiyorum.Bu iki yıl boyunca kendini gözümde bu kadar aşağı çekmek de senin tercihindi;içimdeki güveni ve saygıyı emmek de.Yine de sana kıyamıyorum;kıyamıyorum ama unutamıyorum da.Keşke unutabilseydim bu iki buçuk seneyi;gözümdeki o güçlü,kararlı,lafının arkasında duran,dağ yıkılsa yıkilmayacak,mücadeleci imajın gitmeseydi asla benden.Bana olan sevginden;benim senin için öncelik sıralamamdan asla şüphe etmek zorunda bırakmasaydın beni.Bir parçacık düşünceli olsaydın,sadece biraz beni düşünseydin,kızmadan sinirlenmeden dediklerime kulak kabartsaydın.Beni hayatından,hislerinden,duygularından,dertlerinden uzaklaştırmak için çabalamasaydın.O kadar çok keşke var ki dilimde.Orada oturduğun için memnunum ama keşke oturan sen,eski sana daha çok benzeseydi.Ne tuhaf; benim yazdığım iki ay önceki son entry de senin içinmiş ve orada senin için ne kadar üzgün olduğumdan,mutlu olmanı ne kadar çok istediğimden bahsetmişim.Onlar doğruydu,hepsi doğruydu,hala doğru ama bunlar da doğru,bu yazdıklarım da doğru.Bu yüzden ne sırt çevirebileceğim sana ne de bir daha iki buçuk yıl önceki o gözle;O güvenli,o minnettar ve saygılı gözle bakabileceğim sana.Araf.Bir ömür boyu.
Kardeş tek kelime okumadım ama bi derdin var heralde belli. Neyse allah yardımcın olsun.
görsel
görsel