sözlük yazarlarının itirafları

kader bile barışmamızı istemiyor be bunu anladım 2 kere mesaj attım ikisi de gitmedi.

insan bazen keşke der en son sevgilinize verdiğiniz emeği harcadığınız zamanı ilk sevgilinize harcayabilseydim diye.

Sildim gitti..

Sarhoşkeninsanın herşeyi yazası geliyor.

çok fazla değer vermekte benim zaafım.

sıkıldım epeyce. beni buradan alın.

iş arkadaşlarımın hepsinin amina koyim. Hepsinden nefret ediyorum.

Sözlükte kitap tanıtımı tadında entry görmek hoş olmuyor.

Dün bir iki eksik şeye veya hayvan gibi yorulmama rağmen beni mutlu kılan bir gündü. Güzeldi. Farklıydı.

Yanlış anladığım bir nokta bile lehimeymiş meğer.

Allah'ım sen bozma. Her şeyin hayırlısı.
Amin.

insanları aramayı sormayı aranınca konuşmayı hepten bıraktım. Bı iki yakın arkadaş dışında kimseyi aramıyorum. Onlar da şahsi algılayıp tek tek siliyorlar. Haklılar aslında bende sevmediğim seyi yapıyorum ama ses etmiyorum. Kafamda yer kalmadı az bi durmak istiyorum ama Finalde kimse kalmayacak sanırsam.

Yaprak dokuyorum a dostlar.

Kahpe ev arkadaşlarım yatay geçişle üniversite değiştirecekler bu dönem, tek kaldım lan. Ahagaga.

gokyuzu delindi sanki saganak kere saganak yagmur yagıyor ve ben uyuyamıyorum halbu ki uykusuzum. delircem.

Geçen sene bu zamanlar ne yaptığımı hatırlamaya çalışıyorum.

Ana hatlarıyla hatırlıyorum ama detayları gözümün önüne getirdikçe parçalar un gibi dağılıyor.Ben hatırlamak için zorladıkça her şey daha hızlı dağılıyor.

Hatirlayamadikça sinirleniyorum,sinirlendikçe uyuyamıyorum.

Ben yanlız yazar değilim. Aynı zamanda okuryazarım.

https://www.youtube.com/watch?v=XLJdngGoe0w

Böyle bir türkü beni düşündürüyor ve yazmaya itiyor. Kaç yaşına geldim hala para biriktirmeye çalışıyorum. Eski sevgililere sitem edebilme hakkını artık kendimde görmüyorum. Sanırım biraz bıkkınlık var. insanın hayatında bazen bir şeyler değişir bu değişimleri bende yaşıyorum zaman zaman neden hiç bir zaman yeteri kadar iyi olmuyor. Mutluyum lan diyerek devam edeceğim bir düzene ne zaman kavuşacağım.

Artık mutlu olmalıyım, olmalıyım ki eski defterler kapansın. Başkalarının mutluluklarına iç geçirmek bitsin. Hayata geç kalmışlık hissi üzerimden kalksın.

Bunların yanında bu kadar mutsuz insan varken niye ben? Niye ben mutlu olayım niye bir mucize olsun ve benim başıma gelsin? Beni özel yapan ne? Hiç bir şey. Üzülüyorum, zira beni kendime bile özel gelmiyorum.

Hayatımın içine eden insanlar mutlu olun umrumda değil, ama bende mutlu olayım ne olur.

Sabah uyandım camdan bir baktım bir de ne göreyim her yer kar olmuş ve yağmaya devam ediyor. Ne güzel bize de iş yoktur derken şantiye ofisinde kendimi otururken buldum. Allahtan bu soğukta çalışma yapılmıyor.

asla tv karşısında elimde kumandayla muyumam.

komşunun çocuğuyla kavga ettim
misafir odasında topu ben oynadım
oyuncakları ben dağıttım
naaapcan
evlatlıktanmı reddedicen.

gördüğüm bir ergen meselesi. sıkıntı yok o ben deilim.

Seven insan asla gitmez, gitse de sizi yarıyolda bırakmaz hadi bıraktı diyelim bir şekilde dönüş yolu arar ve sizinle olmak için elinden geleni yapar ve mutlu son...
Düşünmesi kolay, eyleme geçirmesi zor olan bir hayatım var. Erteleme hastalığına tutulmuşum öyle uyuşuk öyle ağır hareketlerim var. Buna literatürde depresyon mu deniyor ne deniyorsa yürürüp gideyim, buralar ağlama duvarı değil, değil mi?

insan bundan sonraki hayatını çöpe atar mı? Gelecek için bir şey yapmaz mı? Hiç mi bir şey yapmaz ya lanet olsun. Herşey bitti diyorum, bit-tiii... Sürekli geçmişle yaşayıp ahlanıp vahlanmayı bırakmam lazım biliyorum lakin ya beynimin içindeki ses? "Dayanamıyorum, dayanamıyorsun" diye bangır bangır bağırırken sahte kahkahalar mutluluk gözyaşları dökmemi bekliyorlar.

Da-ya-na-mı-yo-rum!
Hayır, hayır dayanamadığımı sanıyorum ama bir umudum var ki anca söylenip duruyorum.

Yıllardır yaşadığım izole dünyamdan çıkınca hayatın gerçeklerini kaldırmakta çok zorlandım. Belki de hala zorlanıyorum.

Hadi çıkalım da bi yemek yiyelim diyebileceğim kimsem yok..

Bu çok acı..

2 sene once, carsi esnaflarindan birinde satis elemani olarak calisiyorum. calismak ki oyle bi calismak sabah 9 aksam 9 ayaktayim. sigorta desen yok, asgari ucretin ancak yarisini kazaniyorum. ama nasil mutluyum,tum yorgunluga ragmen isimi seviyorum,sabah ise gidiyorum diye mutlu uyaniyorum. hic unutmam bi aksam dedim ki babama, “ her sabah ayni saatte otobuse bindigim icin asagi yukari ayni insanlarla denk geliyorum ama bir gun bile bu insanlarin yuzu gulmuyor. neden kimse mutlu degil ki? ben onlar gibi olmam,mutlaka kendime ufacik da olsa gulumsemek icin bir neden yaratirim.”

gelelim bugune. bulundugum sirkette agustostan beri calisiyorum ve o islerin oyle olmadigi,en az o insanlar kadar mutsuz oldugum az once dank etti kafama.
bir sekilde sisteme dahil olmusum ve farkina varmadan kendimi mutsuz ettigim gibi bu kotu enerjiyi cevreme de bulastiriyorum.
bi bakmisim aileme,dostuma ve hatta 1000 km otedeki sevgilime bile is yuzunden dert yaniyorum..

tamam mutluluk bulasicidir belki,ama mutsuzluk denilen sey dev bi karadelik gibi. ne ara kapildin ne oldu nasil oldu anlamiyorsun.

çok özledim şuan karşıma çıksan kokunu içime çeke çeke baynunda sarmaş dolaş ağlarım. ama yapmamam gerek.

Aylardır ugrastıgımız nafaka davasında hakim hic beklemedigimiz kadar yüksek bir miktarda karar kıldı ve kararın ardından bikac ay süren birsürü islemlerden sonra hafta sonu yatması gereken para tam da hiç paramın kalmadıgı bugün yattı.

Hic beklemiyordum cok sevindim hemen annemi aradım. O da sevindi "şimdi deli olmuştur" dedi. Buna daha çok sevindim.

Sonra garip bi hüzün çöktü. Keske bu paranın onda birini verseydi ama kendisi verseydi elleriyle ellerime.

bu gun bir arkadasımın ricası uzerine icra isiyle ilgili bir meselesini gorusmek icin alacaklı vekiliyle gorustum. arkadasımın motosikleti baglanmıs ve aradan 1.5 yıl gectikten sonra yedemin ucreti olarak 3.500 lira talep edilmis. bende bu rakam cok yuksek gunlugu ne kadardan baz aldınız dedim 5 lira dedi. hesap ediyorum 3.000 lira tutuyor. yediemin deposundan gelen alacaga esas belgeyi gorebilir miyim dedim arandı tarandı burda yok dedi. ben nasıl olmaz odeme emrinde bir evraktan bahsetmissiniz icra mudurlugune vermis olmalıydınız dedim bu sefer kucuk bir panik yasadı anladım ki belge falan yok ortada. icra mudurlugune gittik dilekce verdik dosya suretini aldık ki aynen dusundugum gibi var dedikleri belgeyi icra mudurlugune ibraz bile etmemisler ve icra muduru bu halde takibi kabul etmis olacak is degil. tabi itiraz ettik takibin ve odeme emrinin iptalini istedik. benim canımı sıkan sey ise su; bu ulkenin hukuk fakulteleri gercekten bu sekilde mi hukukcu yetistirmeye basladılar? bunu bilen bir goz incelerse farkeder sıkıntı cıkar diye hic mi dusunmuyorlar ve o icra muduru nasıl oluyorda re'sen gozetmesi gereken hukuki bir zorunlulugu yok sayabiliyor?

insanlar Beni yanlış anlıyorlar madem, daha da çok yanlış anlasınlar diye uğraşırım ben de. sevginin yanında Derin bir nefret duygusu besliyorum insanlığa. Tanıdığım her insanın bana bir zararı dokunuyor. Kötülükleri, olumsuzlukları içine çeken bir vakum gibiyim. Her insandan bulur çıkarırım o yönleri ve emerim. Benim kadar sevap işleyen yoktur şu siktiğimin dünyasında, eminim. Ama yaşanılan hiçbir şeyin boşuna olmadığını düşünüp teselli buluyorum. sana her katılan her tecrübe zerresi ile yeni sen şekillenir. Kötü de olsa her lahzanın bir fonksiyonu vardır.

Her anımın Can havliyle geçtiği de yalan değil. Köpekbalığına yakalanmamak için olanca gücüyle kulaç atan bir sörfçü nasıl o an hem dünyanın en aciz hem de en güçlü insanı ise benim de her anım böyle. Tanrının her lanet anında çaba göstermek zorundayım. Bu anlara hükmetmediğim takdirde bana acı veriyorlar.