sozluk kullanicisina yazar diyebilme kustahligi

sözcüklere, kaldırabileceklerinin ötesinde anlamlar yüklemek ve daha sonra da betimledikleri iddia edilen bu erişimi güç anlamların; dilbilim tabiri ile 'kaymakta' olduğunu görmek, can sıkıcı olabilir. o halde bunu yapmamak gerekir.

buraya bir şeyler yazmakta olan kişiler; edebi bir şaheser yaratma gayretinde değil de bir büyük paylaşım alanında düşün alış-verişi yapmakta olup, genellikle; yaptıkları şeyin ne olduğunun da bilincindedirler.

yazar; sözcük anlamı ile yazma faaliyetinde bulunan kişidir. sözlüğe yazmak, karşılıklı iletişim için zorunlu bir eylemse ki öyledir, buraya yazan herkes bir yazar olmak durumundadır.

aksini düşünmek, örneğin; 'okur yazar olmak' deyimini yatsımayı gerektirir. bir kişi okur olabilir ama yazar olamaz deniliyorsa bu, mecazi anlamda kabullenilebilir ama gerçek anlamının yatsınması düşünülemez.

eğer okuduğunuz şeyi okuduktan sonra aa bende böyle düşünüyorum diyorsanız o kişi katiptir, eğer hiç böyle düşünmemiştim diyorsanız o kişi yazardır derler. bazen geçerli olmuyor tabi bu düşünce.

"uludağ sözlük 10 milyon kullanıcısını katletmiştir" şeklinde bir cümleyle, küstahça kullandığım "yazar" kelimesini tüm manalarından arındırarak; ekşi sözlük nobel ödülünü bile almayı hayal ediyorum şu an.. ellerim titriyor hırstan o derece... getirin promu viskimi!

manaları, manaların kişisel yorumlarını ve kişisel yorumların getirdiği farklı bakış açılarını bilecek yaşta insanların bulunduğu ortamlarda söz konusu bile olmaması gereken başlıklardan - ifadelerden biridir.

gün ve an itibariye ekşi sözlükte , sozluk kullanicisina yazar deme kustahligi şeklinde üzerine yorumlar yapılmaya başlanmış konu.

eleştirdiği küstahlığın aslında "yazar" sıfatının kullanılmasına değil, sözlük kullanıcıları tarafından beğenilen övülen entry'lerin sahiplerine yapılan geribildirimlerin içinde geçen "yazar" sıfatına olduğu anlaşılmıştır. evet ben de bazen neye göre kime göre diye soruyorum. ama "aklın yolu bir" ile "zevkler ve renkler tartışılmaz" diye iki deyimimiz bile zıtken birbirine, herkesin beğendiği entry kendine yorumunu yapmamak da abese iştigal eder. bırakalım herkes kendine yakın hissettiği fikirleri yada kendine yakın hissettiği insanı istediği gibi bezesin.haa, bu arada kullanıcılara "yazar" mı diyor, o zaman cezalandırılacak kişi moderasyon. yazmasın o halde 1. 2. 3. nesil yazar; yazsın orada kullanıcı, user, yazmaya çalışan, deneyimleyen, yazarımsı v.b.
sahte gülücükleri ve sahte ilgileri mi eleştirdin. yanındayım.
birşeye benzemeyen entrylerin yere göğe sığdırılamadığını mı eleştirdin yine yanındayım.
ama sen sözlük kullanıcılarına "yazar" denilmesi kisvesi altında herkesi eleştirdin ve tepki aldın.
yanlış anlaşıldın. keşke o başlık daha farklı olsaydı.

(bkz: ben yazarım hammal değil)
(bkz: yazarsam günahım ne)

(bkz: yazar yerine geçebilecek sıfatlar)

ben yazarım, sen yazarsın, biz yazarız ama onlar yazar değil **.
hangi sözlük yazarı kendi çapında bir şeyler yazmaz ki zaten.varsa çıksın ortaya onlar hakkında başlık açılsın, onlara yazar diyenler küstah olsun, bu böyle gitsin.

(bkz: ad aktarmasi)

haklılık payı oldukça yüksek bir söylem.
bir insanın yazar olabilmesi için ortaya bir eser koyması gereklidir. belli bir birikimi ve yaratıcılık özellikleri olmalıdır. sözlük yazarlığı apayrı bir kategoridir. yazarlık kategorisi ile değerlendirilmesi oldukça yalnıştır. zaten çoğu sözlük bu tür bir anlam karmaşasının önüne geçmek için sözlüğe üye olan kişilere user yani kullanıcı manasına gelen payeler vermiştir. en doğru olanıda budur zaten.

rahatsız olunduğu takdirde sözlükle ilişki kesilerek uzak durulabilecek küstahlıktır..
(bkz: valla burda böyle)
(bkz: alışıcan artık yapıcak bişey yok)

okur yazar tanımının yazarlık kısmıyla iştigal edenlerdir. okur; soyut ve somut kelimeleri şekillerle algılayabilendir. yazar da bu şekilleri oluşturabilendir.
bukadar basit iki eyleme gereksiz anlamlar yükleyip, işi küstahlığa dökmek, zekaya yakışmaz...

varsa başka sorununuz çözeyim...

bildiğin arsızlıktır. kanımca kendini bilmemektir. asosyal gencin sanal ortamda o güne kadar görmemiş olduğu bir ilgiyle karşılaşınca kendini bir bok sanmmasıdır.

ben bir kullanıcı hakkına o gün yazılmış bir entryde "çok kaliteli yazar. entrylerini beğenerek takip ettiğim iyi yazar." ibaresini görüp o yazar denilen kişinin entrylerine bakınca bir avuç dolusu boktan başka bir şey görmüyor isem eğer, ters olan ben değil, benim açık sözlülüğümü sahte gülüşlere ve ilgilere alışmış olan sizlerin dürüstlüğe alerjik bünyelerinizdir. burada sizden kastım halen laf yetiştirme çabasında olan, formata uygun bir iki bilmemneyin bilmemneyi yazınca elinin kalem tuttuğunu sanan denyolardır.

(bkz: hayat kadınına orospu demek)

yaz-mak => yazar: yazan şey.

tanım: sözlükte şey edenlere yazar deme küstahlığıdır.

sezercik ve öğretmeni:

+öğretmenim bu terbiyesiz küstahlar kendilerini yazar zannediyorlar. edebiyat gibi böylesine müstesna bir hususta bile küstahlık yapabilecek kadar da arsızlar.
-kim evladım onlar?
+kim olacak öğretmenim, bu ulusözlük kullanıcıları. yazar demeye dilim varmıyor efendim, ağlıycam şimdi...nnnnküstahlaarrr....

şimdi kızlaaarr: b.s.g.
hadi erkekler: b.s.g.
bütün sözlük: bsg

ilgi çekme talebidir, işin içinden çıkamamaktır...

sözlüğe üye olunduğunda direk elbise olarak giydirilen ve zaten senin talep etmediğin sana yakıştırılan bir sıfat bu. yazar denmekle kasıt, sözlükte yazan zat-ı muhteremleri- bizleri sıfatlamaktır. kime kızdın kimi cezalandırıyosun. laz pacino bu başlığı açarken acaba birini mi kastetti de esti gürledi.

olayın bir diğer boyutu için:
(bkz: baslik tepki alinca sazan avlama ayagina yatmak)
olayın görünen yüzü:
(bkz: tahrik edici baslik acip sazan avladigini sanmak)

- ne haber lan yazar.
- terbiyesizlik yapma lan yazar mıyım ben?
- değil misin?
- olur mu öyle şey! elbette değilim,ben sözlük kullanıcıyım.
- hee! peki abi o zaman. haddim olmayarak yaptım bir terbiyesizlik.
- bir daha olmasın kıyarım bacaklarını.
- tamam abi özür dilerim, ben sadece ...
- sussss. yaptın bir kustahlık bari konuşma. hadi bakıyım ananıda al git simdi.

merak uyandıran yanlış itham. şöyle ki; hadi bu yanlışı kabullendik diyelim, adama sormazlar mı üzerinden 3* nesil geçmesine rağmen yeni mi idrak edilmiştir diye. umarım sormazlar.

' zaten hepimiz "yazar" kavramını nobel edebiyat ödülüne aday olabilecek, sanatçı, cilt cilt kitapları bulunan, edebiyata kendini adamış insan anlamında kullanıyoruz değil mi? ' küstahlığını göstermektir. can sıkıntısından saçmalamaya terfi etmiş sözlük kullanıcı sanrısıdır aynı zamanda. *

efendim hangimizin ben buraya dostoyevski'yi unutturmaya geldim, türk edebiyatı benimle anlam kazanacak,orhan pamuk gününü görecek falan gibi iddiaları vardır ki?

aramızda böyle bir ruh hastası var mı acaba?

şu var ki, aramızda hakkıyla bir şeyler yazmaya çalışan,nitekim başaran insanlar var.
edebi değerlerinin olup olmaması başka bir konudur, bu işten anlayan insanlar eleştirebilir.

kim ne derse desin onlara saygı duymak lazım ve eğer birisi onların yazdıklarını sanat diye nitelerse de onlara yazar denmesinde bir sakınca olmamalı.*

küstah demek de başka bir tartışma konusu,onun da nedeni niçini olmalı.
ama birileri iyi niyetle,hakikaten düşünerek bir şeyler yazıyorlarsa onlara küstah demenin de anlamı yoktur.

yazmak mutlak özgürlüktür. bunu bilerek, kendine felsefe yapmış insanlara küstah denemez.
denilmemelidir. içlerinden gelirse yazarlar ve yazardırlar.

kitlelere ulaşmak birilerinin kendini ''saygın bir yazar'' olarak değerlendirmesi için iyi bir sebep olabilir. fakat yazar olmak için kimse binlerce okuyucuya sahip olmakla mükellef değil ilk aşamada. bu açıdan bakarsak zaten kimse yazar olamaz. hangi yazarın ilk kitabı best seller olmuş, hangisini milyonlarca kişi okumuş.

küstah demeden evvel, değerlendirmek; değerlendirmeden önce de saygı duymak gerek.

(bkz: rast gele) *

diğer sözlük kullanıcılarına giydirmeyi amaç edinmiş, bunun üzerinden prim yapma sevdasına düşmüş, aracını yokuşa sürmeyi seven neden sonra niye son sürat gidemiyorum diyecek kadar açık yürekli, burhan plastik oyuncak sanayisinden çıkma, eklemleri fıldır fıldır oynayan oyuncaklardan tek farkı, yangın yapmadan duramaması olan, acılarla manyamış sözlükçü söylemi.