sessiz sesleniş

Ramazan Ecevit şiiridir:

Vaktim kalmadı bu şehirde seni sevmeye
Kıvırcık saçların, ela bakışlarınla
Yüreğimi coşturan bir güzelliksin sen ya
Benim vaktim kalmadı bu şehirde seni sevmeye,
Güzelliğini seyretmeye

Ne çok isterdim
Elini tutunca kızaran yanağını öpmeyi
Bir de, bir eylül isterdim ki
Yağmuru bol olsun
Her güzelliği bir yana
O eylülün yağmurlarında
Islanan saçlarını koklamak yeterdi

Şimdi bu duygularım
Sonsuzlukta son bulacak
Bir özlemi büyütüyor içimde
Gidiyorum
Ne cesaretim
Ne kıyabildiğim var seni sevmeye

Vaktim kalmadı bu şehirde seni sevmeye
Ve gitmek şimdi
Akla hayalini kazıyıp
Yüreğe sevdanı gömüp, gitmek senden
Izdırapların en büyüğü

Dur de bana, dur de ne olur
Eğer ki zaman engel olur
Sökerim çarklarını yerinde sayar.