psikolojinizi nasıl destekliyorsunuz

sorun çıkaran insanlardan uzak durarak.

olumlu düşünerek, panik yaşamayarak, her şeyin olabileceğini düşünüp paniklenmeyerek, paniklendiğim zaman sorunum varsa onu çözerek. bir de dua ederek, şükrederek.

müzik dinleyerek veya film izleyerek.

psikolog tedavileri ile.

arkadaşlarla zaman gerçirmek ve tek başıma kaldığımda olumlama yaparak.

daha çok bozarak.

kendime daima "güçlü ol ne olursa olsun yolundan sapma" talimatını vererek.

Bazen bilgisayardan kafayı kaldıramayarak ama oda bazen olmuyor.
Muhtemelen iyi bir müzik olmalı.

Çelik gibi boşvermişlik,daha ne kadar böyle devam ederim bilmiyorum.

desteklemiyorum.

desteklemiyorum.

müzikle, sorunlarımı çözmeye çalışarak.

Akşamları tek başıma dolaşıp, müzikle birlikte ruhumu dinlendirerek..
Gökyüzü ile başbaşa kalıp dertleşerek..

Xanax iyi geliyor.

kedi beslemek çok iyi geliyor. hele onunla uyumak çok zevkli.

Şöyle bir yumoşla, dikiş dikerek, yemek yapıp kitap okuyarak. Bu sırt ağrılarım geçince de spora başlayarak olacak.

görsel

Maneviyat ile. Moralim bozukken açıyorum bir hayalhanem sohbeti 40 dakika kadar onu dinliyorum. Üzerine biraz arapça ya da türkçe kur'an okuyorum ya da dinliyorum. Üzerine de namaz kılıyorum hiçbir şeyim kalmıyor. Evet.

Anti depresan, yengeniz ve canım tekirsularım ile tabiki.

elbette söverek.

söğdürmeyin kendinize.

Desteklemedim pek.
Hatta gülmez isem bayağı kötü oluyorum.
Müzik yeter.
Daha önce
Elim kırıldığı için sonradan 2021 den sonra sporda yapmıyorum.

Askerden sonra psikolojimi kendi haline bıraktım ben. bazen düzeliyor, bazen akılbaliğ gibi davranıyorum, ama genelde sakinimdir. demek ki üstüne varmayınca kendi kendine toparlanabilen bir şey, bu.

desteğe ihtiyacı kalmadı kafayı yemiş durumdayım artık.
Darısı sizin başınıza,
Oooh mis vallahi , tavsiye ederim dert yoksa yok,
gül gibi geçinip gidiyorum psikolojimle. *

düdükle.

insanlara duyduğum nefreti ve tiksintiyi her daim içimde canlı tutarak.
insanlar derken sorumluluk ve minnet ile saygı (tabi ki sevgi de) duyduğum insanlar hariç.

Örn; değmeyecek insanlara selam bile vermiyorum. ister akraba ister kardeş kim olursa olsun cahil çıkarcı düşüncesiz insanların benim için değeri sinek kadar değil.
Onlarla tartışmam konuşmam, onlardan biri küfür etse bile sanki sokakta bana havlayan köpek kadar etki eder. Bir köpeğin size havlaması zorunuza gider mi? Köpek der geçersiniz, işte böyle; değer vermediğim için zoruma gitmiyor ve muhatap olmuyorum.

Nerede bir insan kalabalığı görsem kusacak kadar tiksiniyorum.
Bunun için ne bir düğün ne bir cenaze ne de bir anma vb toplantılarına katılmıyorum.
Daha dün küfür ettiği arkasından konuştuğu insanın cenazesinde düğününde sergiledikleri iki yüzlülüğü görüp kusmamak için katılmıyorum.

Oysa balkondan sigara içerken çocukların bahçede oturup kilim üzerine yaydığı oyuncaklarıyla oynamaları ve çığlık çığlığa sağa sola koşup şakalaşmaları çeşitli oyun oynamalarını seyredince ruhsal bir arınma yaşıyorum ve duyulan huzur anlatılmaz.

Çocuklar aralarında sınıf ırk din dil ideoloji kimlik çıkar vb önemi olmadan nasıl da bir arada sadece yaşamı olduğu gibi en saf haliyle yaşıyorlar şaşırıyorum.

Evet, cennet denilen şey 3-4 yaşındaki çocukların oyunlarında arkadaşlıkları ve yaşamları olmalı.
Tüm dünya heveslerinden soyutlanmış bir yaşam.

Takmamaya çalışarak demek isterdim ama bi süre sonra aşırı düşündüğümü, insanların düşüncelerine aşırı değer verdiğimi, kendimi mükemmel kılmaya çalıştığımı, bazı şeyleri kafamda kurduğumu ve gelecek hakkında korku dolu düşündüğümü fark ettim.

Pazartesi günü psikoloğa gidiyorum.

Psikolog sonrası editi: açıkçası seans güzel geçti. ilk seans olduğu için çok yorum yapamayacağım ama umarım ilerleyen seanslarda kendi içimde yaşadığım buhranları, arbedeleri, hilafları sonlandırabilirim. Görüşmeye devam edeceğim. Fiyatı biraz zorlar beni ama devam etmem benim açımdan daha iyi gelecek.