bugün

Ciddi ciddi evlilik teklifi almadim.
Hiç bu kadar ciddi bir entry gireceğim aklıma gelmezdi.
güven, şüphe, umutsuzluk ve bir de klasik olacak ama ‘böyle bir dünyaya çocuk getirmeme’. evet, ben daha eşime güvenmiyor iken bir de çocukların problemleri ile mi yasayacağım.ben evde yokken karim eve erkek atmasın, kızımı kimse sikmesin oğlum kova yapmasın diye neden uğraşayım ?

henüz 25 yaşındayım ama evlenmekten son derece kaçmamın ve bir gün evlenmek istemememin yegane nedenleri bunlar.
Evlenme teklifi geldi de biz mi kabul etmedik?
okuyom ben yaa.
Okul bitecek , tus geçilecek, uzmanlık bitecek , bir de aralara sıkışan doğu görevleri var. Etti mı sana 30 yas. Daha çok var bee.
Evlenene kadar kendi kendime sorup durduğumdur.
Sakin, derin nefes, evlenince geçiyor ki o da marifet değil.
Sen şöförsün dediler kız vermediler.
Bankacıyım her gün ütü yapmayı kimse göze alamıyor sanırım.
çünkü akıllıyım, gerizekalı değilim sizin gibi! ( bana diyor).
2. el olduğum için görücü gelmiyor .
Çünkü daha gencim ve zamanım var. Bir iki yıl sonra belki evlenirim ama iş bulabilirsem tabiki. Yoksa o işte nanay.
Evlenilecek kişiyi bulduğum zaman evlenmeyi düşünmüyordum.

Şimdi de onun gibi bulamıyorum.
Tamamen duygusal.
evlilik pahalı. hele çocuk da olursa daha pahalı.

kız çalışmıyor. yani evlenirsek bütün maddi sorumluluğu bana ait olacak. lan ben kendime zor bakıyorum.
Hastalıgım yuzunden.