lise yillarini ozleyen universiteli

üniversitede ki çıkar çatışmalarının arasında kalmış, lisede ki sıcak ortamı arayan, dostluklarını isteyen kişidir.

geriye dönmenin imkansız olduğunu anlayamayan insan. önünde koskoca bir gelecek dururken ve bu geleceği güzelleştirmek senin elindeyken,neden hep geriye sararız bozuk plak gibi.toplumca çok duygusalız vesselam.

hemen hemen her üniversiteli. çünkü insan geçmişini hep özlemle anar.

lisedeyken de ilkokulu özlemiş bir bünyedir..

lisedeyken ilkokulumu özlediğimi çok net hatırlıyorum. ee şimdi de liseyi özlüyorum. acaba geçmiş, geçmiş olduğu için mi güzel? yada güzel olduğu için mi güzel?.. bu sorunun cevabını insanoğlu zamanda yolculuk yapabildiği zaman bulabilir ancak.

mesela ileride bu entry girdiğim zamanı çok özleyeceğim. lanet olsun gözlerim doluyor.

özlemini dindirmesi imkansız olan üniversitelidir. içindeyken özlenecek bir şey bulamadığı o sıradan günler meğersem ne güzel günlermiş diye iç geçirip durur.

16 lı yaşları kim özlemez ki? o vakitler ciddiye aldığın birçok şeyin aslında ne kadar eğlenceli olduğunu fark etmen için 20 li yaşlara gelmen gerekiyorsa ki bu da üniversiteli olduğun yıllara tekabül ediyorsa, tut ki farklı şehirdeysen artık, çevrendeki insanlar büyük bir hızla değişiyorsa, tanıştığın insanlarda geçmişteki dostlarından bir iz arıyorsan özlersin elbet.

memleketini özlersin, ailenle daha çok zaman geçirmeyi, mahalleni, her gün selam verdiğin mağaza sahiplerini, saçma sapan şeylere gülmeyi, arkadaşlarınla sıkılmayı, evini, odanı her şeyi özlersin. küslüklerinizin sebebini dahi hatırlayamadığın aşklarını, şimdi başına gelmesi için dua ettiğin ama o zamanlar dert saydıklarını özlersin.

belki üniversite biter, iş hayatına girdiğinde üniversite yıllarını özlersin bu kez. gene bilmediğin bir ortam, farklı bir mücadele, bir yerlere gelebilme isteği, farklı telaşlar umarsız olduğun üniversite yıllarını özlemle aratır sana.

lakin 16 lı yaşlar başka. yaşarken sancılı da sonrasında bakıldığında en güzel yaşlar aslında. o yaşlar lise yıllarına tekabül ettiğinden özler bir çok kişi lise yıllarını hayatı boyunca.

istediği dış görünüş özgürlüğünden, ehliyetinden, kısıtlı da olsa olası ekonomik özgürlüğünden, kendi ayakları üzerinde durmasından, rahat rahat aşık olabilmesinden, sevişebilmesinden, saçma sapan hiçbir şeye fayda etmez konuları öğrenmeme rahatlığından, iyi kötü bir mesleği öğrenmekten kısacası hayatını güzelleştiren bir sürü özgürlükten vazgeçmek isteyen insan modelidir.

yaniiii:

(bkz: moron)

#3997708

emekli olunca da iş hayatını özlerse hayatını özlem içinde geçirdi deyiveririz.

lisede oradan oraya gidip herseyi yasayan tipin universitede yapacak bir sey bulamamasi durumudur.

lisedeki ortamını üniversitede bulamayan öğrenci insanıdır. hor görmemek gerekir.

sürekli gelecekle ilgili olağanüstü hayaller kurup hayallerinin gerçekleşmediğini görünce geçmişine özlem duyan insanın üniversiteli olma durumu.

üniversiteye değişik umutlarla gitmiştir belki de. en temizi hiç bi bklenisi olmadan gitmek ve bulduklarıyla mutlu olmaya çalışmaktır. bu konuda yanlışa düşmüş öğrencidir.

üniversite bittikten sonra üniversite yıllarını özleyecektir.

Belki bu başlığın altına yazmam yanlış. Daha üniversitede ilk senem ve evet deli gibi lise yıllarımı geri istiyorum sadece. Hep ilkokuldan beri dediler bize üniversite bekle bekle en güzel yer orası mükemmel insanlar mükemmel bir hayat sizi bekliyor falan. Liseyi o yüzden bir geçiş evresi olarak gördüm ilk. Hayatımın belki de en saçma, en rezil, en mutlu, en kavgalı günlerini lisede yaşadım, insanları tanımaya başladım. Ve belki de lise bana en değerli hatıraları, en çıkarsız sevgileri bıraktı. Ama yaşarken asla farkında değildim, geriye dönebilsem o günleri daha fazla "yaşayarak" bitirmek isterdim sadece bu. Ve belki de bir daha göremeyeceğim insanlara daha güzel veda etmek isterdim olmadı ama hepsi bir hayal gibi bitti, sanki hiç yaşanmamış gibi... Üniversite bitince de üniversite yıllarımı özleyeceğim bunu da biliyorum ama özlüyorum niye yalan söyleyeyim? Hayat bir devinim duygular değişiyor insanlar değişiyor mekanlar değişiyor her şey değişiyor ve geride kalan sadece sen oluyorsun. Sana da özlemek düşüyor, geri gelmeyeceğini bilsen de.

Gecen sene liseden mezun olmama ragmen evet ozledim.

Henüz ilk senem ama bazen özlüyorum işte kahretsin. Ama üniversitenin de ayrı bir yeri var şimdi.

bir ileri versiyonu
(bkz: üniversite yıllarını özleyen asker)