bugün

ölümünden sonraki süreçte hepimizin bir kere bile olsa içine düştüğü üzücü durumdur.keşke hala bizimle olabilseydi..
(bkz: eserleriyle ölümsüz olan insanlar)
dün gece itibariyle krize girerek yaşadığım durum.

(bkz: kemal sunal krizine girmek)
filmleri izlenerek az da olsa geçiştirilebilecek şey.
türkiyenin en sevilen komedyenine duyulan özlem. özlenmez mi? ha babam sınıfının inek şabanı? günümüzün komedyenlerini gördükçe daha çok özlem oluşuyor insanda.
nasreddin hoca´dan sonra türk mizahina güldrürken düsünmeyi ögreten, mükemmel bir komedi ve düsünce ustasina duyulan özlem.
her izleyişte bıkmadan usanmadan aynı laflara, aynı mimiklere gülmeyi, durup durup başlayan gülme krizine girmeyi özlemek.
tv de hababam sınıfına, tosun paşaya, japon işine, kapıcılar kralına rastlanıldığında kaçınılmaz olan özlemdir. kanallar bıkıp usanmadan onun filmlerini verdiklerinde "of kaçıncı verişleri bu filmi" diye iç geçirip aynı espriye 100. kez artan bir keyifle güldüğünüzü farkeder, filmin sonunda içinizde büyük boşluk hissedersiniz.*
filmlerini yabancı filmlere değişmeyecek olan kişilerin krizidir.

(bkz: kemal sunal =bin yabancı komedyen)
gülmeyi özlemek sevgiyle mutlulukla izlenen hayatı izlemek
görsel

(bkz: vallahi kemal sunal ı özledik)
Hemde nasıl özlemektir, keşke yaşasaydıda anılarını dinleyebilseydik dedirtir.