bugün

dondurmayla iyi gider. ayrıca çocukluğumun pamuk şekeriyle de kankadır. kağıt helvayla frizbi misali oynamak; pamuk şekerine de yüzümü gömmek isterdim. hala istiyorum. bakalım nolacak..
kağıt helva arası, dondurmadır favorim. Onlar hiç ayrılmamalıdır. Birlikte yaşamalıdır hep.
--spoiler--
"insan alıştığı resim karesinde güçlü veya zayıf,çirkin veya güzel,biricik veya sıradandır...
Ama ait olmadığı bir resmin içine konursa tüm sıfatlarını kaybediverir...Bir de bakarsın ki,güçlü sandığın o kadar güçlü değilmiş ya da zayıf sandığın o kadar zayıf..
Hadi sen de dene...insanları en son ait olabilecekleri fotoğraf karelerine yerleştir zihninde ve bir de öyle bak onlara...Bak herşey nasıl farklı görünecek!"
--spoiler--
Dışadönük, kendini beğenmiş insanlara kıyasla içekapanık ve mütevazı insanların parıltısı daha azdır belki. Ama öyleleri oksijen gibidir. Varlıkları hemen anlaşılmasa da yokluklarında nefes almak zorlaşır. (Elif şafak-kağıt helva)
ne zaman bahsi geçse ya da görsem, deniz kenarında ilk yediğim zaman aklıma gelir. yaşlıca bi' amca omzundaki tablada taşıyıp "keıt helvaaa" diye bağırıyor. dört beş yaşlarındayım. babam gidip bi' tane alıyor bana. ben kumlu ellerle tutuyorum. sonra yerken dişlerimin arasından tıkır tıkır sesler geliyor tabi. ne iğreniyorum ne pişman oluyorum. öyle güzel öyle tatlı bi' şey işte. o gün bugündür canımdır, yerim.
en sevdiğimin en sevdiği yani dondurmamın dostu...
dondurmayla bütünleşince rejim, diyet ipletmeyen tatlı olup çıkandır.
dondurmasız haliyle romantiktir. dondurma bozar romantizmini. erir orasından burasından akar masumiyetini alıııp götürür.
denize karşı çıtır çıtır yemesi pek bir güzeldir.
ismi yanlış koyulmuş ürün..allahaşkına; neresi kağıt, neresi helva? o ürüne illa bir isim lazımsa şunu öneririm; 'tatlı karton tekerlek'..
geleneksel lezzet. modern dönemde dondurma ile düeti çok sevilen yiyecek.
1000 sene boyunca yemesem bile 1001. yıl aklıma gelmez ki "lan ben kağıt helva yemedim kaç zamandır". öyle gereksiz bir şey bence.

fakat cebimde 5 kuruşun olmadığı zamanlar, gecenin dibinde buz dolabında kalan tek besindi ve aklıma yukarda yazdığım şeyler gele gele yemiştim. öğrenci eviydi. zor günlerdi.
dondurmanın tost edildiği ekstra lezzet kaynağı.
çocukluğumda olduğu gibi yerdik. ben yıllar sonra dondurma ile yeniden keşfettim ve kağıt helva hayatımda ikinci altın yılına imza attı.*
arasında dondurmayla süper giden helvadır.
an itibariyle yediğim helvadır. küçükken annem alırdı şimdide getirmiş mutluluktan entry giriyorum yaşasın.
içinde çöğen tatlısı olan ve dondurma külahının tekerlek biçimindeki hâli olan tatlı.
vapurla, denizle özdeşleşmiş yiyecek. ne zaman görsem çocukluğumu hatırlatır. çocukluğumla da özdeşleşmiş yiyecek. pamuk şeker gibi. çocuklaşmak mı istiyorsunuz? kağıt helva yiyin.
içine dondurma koyulduğunda tadı daha bir şahane olan abur cubur.
En çok özlenendir.
Ama böyle markette satılanlardan değil hani upuzun kagit helva zinciriyle dolasan amcalarinkilerden.
çocukken abur cubur yiyen değildim. şimdikiler gibi cips, çikolata, bisküvi düşkünü olamazdım çünkü, paramızı bunlara veremezdik. zaten hep zayıf bir çocuktum.

kağıt helva, stadyumda, milli bayramda, halk konserlerinde yani bir etkinliğin olduğu dönemde yediğim yiyecekti. özel bir gün olmalıydı.

çocukken hep sade yedim. dondurmalı ile birlikteliğini yıllar sonra yedim. güzeldi.

kağıt helvanın ağzımızda kaybolduğu gibi yıllar ve anılar da yok olmaktadır.
(bkz: a4 kağıt helva)
Arasına dondurma koyup yenir.
A101'de xroll markasıyla satılıyor.
Çok basit ve güzel şeylerin başında gelir bu ya. sade yersin ayrı güzel dondurma koyup yersin ayrı güzel. Çocukluğa ışınlar daha ne olsun.