cehalet

varolduğu insana varlığını hissettirmez. Çoğu cahil cahil olduğunu bilmez.

çoğu insan eğitimle yok olduğuna inanır...

insanoğlunun en büyük düşmanı

Unwiessenheit (alm)

ayrıcalıklı sınıfın elinde ustaca kullandıkları bir silahtır.
(bkz: K Marx)

cehalet her zaman şiddeti arzular.

en büyük tehlike. en büyük düşman. en büyük ölüm.

(bkz: bu ülkenin en büyük sorunu cehalettir)

Cehalet le deha arasinda ki fark; cehaletin SINIR i yoktur

spiker:ismet inönü chpden ihrac edilmiş ne düşünüyorsunuz?
yanıtlayan:demokrasinin önün tıkıyorlar
2010 ekimde yoldan geçen vatandaslara sorumuş soru

spiker:Ülkemizdeki piramidlerin gemi yoluyla yunanistana kaçırıldığı tespit edilmiştir ne düşünüyorsunuz
yanıtlayan:Kültürel mirasımızı koruyamıyoruz.

not:2. soruyu yanıtlayan, bir lisede tarih öğretmeni.

Cehalet hep aynı şeyi söyler; bilmediği bir şey var ise onun saçma olduğunu söyler

Bunca yılın ardından neyi idrak ettim biliyor musunuz? Cehalet, mutluluktur...

kimsenin tam olarak bilmediğidir. herkesin birbirini cahil ilan etmesi ayrı bir ironidir.

"tahsil cehaleti alır, ama eşeklik baki kalır" özdeyişi üzerinde durulması gerekir. bilgili olma tek başına yeterli değildir. en kötü cahil türü, yarı cahildir.

bir kişide bulunabilecek en kötü özeliklerden birisi.

eskiden bilgisizlik demekti; ama bence 21. yüzyılda bu tanım artık değişmeli. Neden mi? Aşağıdaki linkini verdiğim "Cehaletin Sokak Lambaları" isimli yazıda cevabını açıklamaya çalıştım.

http://deneme-bir-iki.blo...letin-sokak-lambalar.html

Desteklerinizi bekliyorum...

salt bilgisizlik temelinde değerlendirilmemesi gereken olgu. ya da, bilginin tanımını yaptıktan sonra belki bu temelde incelenebilir. özellikle okuma oranı ile doğru orantılı olarak düşünülmesinin büyük hata olduğu kanaatindeyim.

şahsî nazariyatla bakarsam, cehaletin esas tanımını insana verilen değerin büyüklüğünü bilerek yapmak en uygunudur. spesifik alanlarda her türlü zekâyî meziyetle eksper olan kişiler, bu büyük bilgi dağarcıklarının içine insanı değersizleştiren hissiyatı mündemiç ederlerse, bu kişilerin cahil olmadığını nasıl söyleyebiliriz? cehaletin en büyük emârelerinden biri de bencillik değil mi acaba?

kişilerin çevrelerinde bulunan insanlara karşı takındıkları üstten bakan tavır, o kişilerin bulunulan âna kadar elde ettikleri bilgiyle aslında pek de yol kat edemediklerinin bir göstergesidir.

sonuç olarak, "cehâlet": birbirine tahammülü olmayan insanların ortak akılla yarattıkları bir canavar gibidir. câhil olan, konuşmayı bile bilmeyen bir bebek değil; tam aksine, konuşmayı çok çok iyi bildiği halde herkese tepeden bakabilecek cüreti kendinde bulan kişidir.

her zaman için; bilmediklerimizin, bildiklerimizden daha çok olduğunu unutmak ve bilgi açlığı duymuyor olmaktır. kendini fikir olarak yeterli görmektir. kıyası aşağılara bakarak yapmaktır.

cehalet_töre cinayetleri
cehalet_çocuk yasta zorla evlilik
cehalet_maganda kursunu
cehalet_kadına siddet
cehalet uzarda gider cehaleet.

baştan beri var olan.

(bkz: akp nin seçim kazanma sırrı)

bazen sebep, bazense sonuçtur.

(Ülkemizde) adalet kelimesinin eş anlamlısıdır.

en büyük düşmanıdır insanın.

--spoiler--

iki psikiyatri uzmanı, 10 yıl kadar önce bir teori ortaya atmış şöyle ki ;

"Cehalet, gerçek bilginin aksine, bireyin kendine olan güvenini artırır."

Ve bunun üzerine bir araştırma başlatıldı. Fizyolojik ve zihinsel alanda yapılan çeşitli uygulamaların sonucunda şu bulgulara ulaşıldı:
· Niteliksiz insanlar ne ölçüde niteliksiz olduklarını fark edemezler.
· Niteliksiz insanlar, niteliklerini abartma eğilimin-dedir.
· Niteliksiz insanlar, gerçekten nitelikli insanların niteliklerini görüp anlamaktan da acizdirler.
· Eğer nitelikleri, belli bir eğitimle artırılırsa, aynı niteliksiz insanlar, niteliksizliklerinin farkına varmaya başlarlar.

Cornell Üniversitesi'ndeki öğrenciler arasında bir test yapıldı ve klasik "Nasıl geçti?" sorusuna öğrencilerden yanıtlar istendi...

Soruların yüzde 10'una bile yanıt veremeyenlerin “kendilerine güvenleri” müthişti. Onların "testin yüzde 60'ına doğru yanıt verdiklerini" düşündükleri; hatta "iyi günlerinde olmaları halinde yüzde 70 başarıya bile ulaşabileceklerine inandıkları" ortaya çıktı.

Soruların yüzde 90'ından fazlasını doğru yanıtlayan-lar ise “en alçakgönüllü” deneklerdi; soruların yüzde 70' ine doğru yanıt verdiklerini düşünüyorlardı.

Tüm bu sonuçlar bir araya getirildi ve Dunning-Kruger Sendromu'nun metni yazıldı:

“işinde çok iyi olduğuna” yürekten inanan ‘yetersiz’ kişi, kendini ve yaptıklarını övmekten, her işte öne çıkmaktan ve aslında yapamayacağı işlere talip olmaktan hiçbir rahatsızlık duymaz! Aksine her şeyin hakkı olduğunu düşünür!
Ancak bu ‘cahillik ve haddini bilmeme’ karışımı mesleki açıdan müthiş bir itici güç oluşturur.

‘Eksiler’ kariyer açısından ‘artıya’ dönüşür.

Sonuçta, ‘kifayetsiz muhterisler’ her zaman ve her yerde daha hızlı yükselirler…

Bu arada, gerçekten bilgili ve yetenekli insanlar çalışma hayatında ‘fazla alçakgönüllü' davranarak öne çıkmaz, yüksek görevlere kendiliklerinden talip olmaz, kıymetlerinin bilinmesini beklerler... Tabii beklerken kırılır, kendilerini daha da geriye çekerler... Muhtemelen üstleri tarafından da ‘ihtiras eksikliği’ ile suçlanırlar..."

N'olur fazla mütevazi olmayın!...

"Siz de çevrenize şöyle bir bakın" diyeceğim ama eminim bu satırları okurken bile aklınızdan bir dolu yüz, bir dolu isim geçti...

Bence Dunning ile Kruger'in, bu çalışmalarıyla 2000'de, Nobel yerine Harvard Üniversitesi'nin Ig Nobel'ini alma nedeni "cahil olmamalarıydı".

Gönlümün nobelini bu ikiliye vererek yazımı Bertrand Russel'in bir sözüyle bitiriyorum:

“Dünyanın sorunu, akıllılar hep kuşku içindeyken aptalların küstahça kendilerinden emin olmalarıdır.

--spoiler--

hiç kimsenin sahiplenmediği, üstüne alınmadığı, dolayısı ile piç gibi ortada dolaşan bir olgu.

çünküm biz, hepimiz harvırd üniversitesi'nde yüksek yapıp, doktor'a verdik.* *