ölüm

medeniyetin bugünkü hale gelmesinde en büyük motivasyondur ölüm. ölümlü olduğunun farkında olan insan, inançlı veya inançsız olsun, bilincinin var olmadığı bir anı düşünemiyor.

bu düşünce yokluğu, insan var olmasa da hiçbir zaman unutulmaması için onu bir şeyler yapmaya teşvik ediyor. insanlığın refahını sağlama güdüsü bir noktaya kadar işe yarıyor. temel motivasyon kendi egosu ve isminin öldükten sonra anılması. kendi farkında olmasa da adının anılacağına yönelik duyduğu hayvani egoyla gelen bir açlık. benliğinin devamını sağlama açlığı.bu duygu 10bin yıl önce mağaraya el izini bırakan adamla aynı.

şimdi düşününce akla şöyle bir soru geliyor. yapılan tüm keşifler, icatlar, her türlü edebi metin, anonim olarak ortaya çıksaydı şu an ki medeniyete sahip olabilir miydik?