şarkı söyleyen kadınlar

kaç para kaç dışında tüm filmlerini izlediğim reha erdem'in şimdilik son filmi.

bana göre genel olarak insanlığın gittiği yol, iyilik- kötülük, ölüm-yaşam, dinsel argümanlar ve varoluş, kadın-erkek dünyası, ahlaki bazı söylemler ve doğa üzerine yaptığı çıkarımlar kosmos'a selam çakıyor. yani külliyat içinde ben en çok kosmos'a yakın buldum bu filmi. yalnız bu filmin aynı zamanda handikabı da oluyor aslında. yani film görünen hikayesinin ardında derinlikli anlatımlar barındırırken, sanki erdem külliyatının tamamını bir film şeridi gibi içeren kopuk bir tavır sergiliyor. mesela kosmos kadar bütünlüklü değil. işin doğa kısmında jin'e uzanıyoruz fakat orada da türkiye kokan son derece realist bir öykü var. zaman gelimi mizahi durumuyla ve baştaki bazı esprileriyle korkuyorum anne 'ye gidiyorum ama o tadı da alamıyorum. sonra yine dönüp dolaşıp kosmos'da kalıyorum. yanına vavien 'i de binnur kaya'nın benzer başarılı oyunculuğuyla anımsayarak koyuyorum. elde var 2. 3.sü filmin sonunda eşimin tam isabetle ifadelediği zaman gelimi karın ağrısı olarak betimlediğim melancholia filmi. ada, deprem yani bir nevi felaket ve ölüm olgusu üzerinden lars von trier sularına da uzanıyoruz.

şarkı söyleyen kadınlar bitti, eksik bir şeyler kaldı bende filme binaen. erdem gene ilginç ve farklı olanı yapmaya çabalarken sanırım bu kez tuzağa düşmüştü. sanki yapay her şeyden az biraz konmuş, serpiştirilmiş gibi yavan bir tat bıraktı.

2. ve maalesef sıkıntılı bir kosmos örneğidir bu yapıt. gerek var mıydı bilemiyorum. yalnız şu var jin'le beraber kotarılması bu anlatımda etkili olmuş olabilir. biraz daha beklenilip jin sonrası üzerine daha da çalışılsaydı biraz daha yap boz şeklinden kurtulabilirdi. tabii bu benim öngörüm ve dolayısıyla fikrim.

erdem sinemasını sevenler kayıtsız kal(a)maz şarkı söyleyen kadınlar 'a. fakat külliyat içinde önlere koyamıyoruz bu çalışmayı.

entry sonu spoileri:

--spoiler--
bundan olsa olsa minimal spoiler şeysi olur.esma ve meryem'in birlikte tekerlemeler neticesinde söyledikleri şarkılar filmin en güzel anlarını oluşturuyordu ve fazlaca neşe ve mutluluk hakimdi. zira avaz avaz bağırmalar ve zaman gelimi garip ses efektleriyle kosmos'a,ikisinin uzandıkları sahneyle hayat var 'a dek uzandık. film boyu hep bir yerlere uzandım ben. bitmek bilmedi bu serbest çağrışımlar.
--spoiler--

10 üzerinden 6,5!