yavruuum! eşşek kadar adamlar oldunuz, sıra olmasını öğrenemediniz bir türlü. lise yıllarında hemen hemen her sabah duyuyordum.

jumanji.

küçük kısırlar.

mango dan alış-veriş yapmak, abi çok harika kıyafetler var ve ucuz bir marka ama sadece kızların alış-veriş yapabildiği biryer.

olay bir çarşamba pazarında geçmektedir. arkadaşın annesi pazara giderken oğluna yardım etmesi için yanında gelmesini söylemiştir ve bu arkadaş yanına benle beraber bir arkadaşı daha alarak hem gezmek, hem de annesine yardım etmek amacıyla 3 arkadaş pazara gittik. pazarda marul satan adam tanesi 750, 2 tanesi 1 milyon diye bağırmaktadır. arkadaşın annesinin pazarlık yapmak için söylediği laf şudur: tanesini 500 den ver 2 tane alayım... bu olaydan sonra 5 saniye birbirimize bakıp yerlere yattığımız günü unutamam.

bebeklerin ayaklarını koklamayı çok severdi annem, denedim hakikaten çok güzel bişey, tavsiye ederim.

program feyyaz ın gölgesinde kalsın razıyım.

bir erkeğin, bir kıza attığı laf sonrası aldığı cevap;

erkek: pilavını yiyeyim anam.
kız: aybaşına gel hoşafınıda içersin...

bu şarkıya neden dört entry girilmiş anlayamadım. şarkı mükemmel ayrıca jim carrey nin yes man filminde de kullanılan şarkıdır.

ilk bakılması gereken özellik kendisini başkasının yerine koyabilmesi eğer kendini başkasının yerine koyabiliyorsa, muhtemelen birçok şeyi aşmış insandır. bu tip insanlarla iyi geçinmek, sıkı dost olmak biraz daha kolaydır.

gece çamaşır makinesi çalıştırmıyor mu, bu olay beni bitiriyor.

eryaman son duraktan otobüse binmiştim, bir sonraki durakta aynı okuldan arkadaşım otobüs bekliyordu, bende parası gitmesin diye camdan ego kartımı atmıştım 45 dk. olayını uygulayıp okulda kartımı geri alırım diye hesaplamıştım fakat bu salak arkadaşım camdan attığım kartı aldı ve benim bindiğim otobüse binip kartı kullandı. o an cidden dumur olmustum...

baba: ben sana birdaha dersten kaçılmayacak demedim mi?
oğul: dedin baba.
baba: e o zaman neden hala kaçoyırsun it oğlu it ?
oğul: sessizlik...

kolpa - son nefesim fena dilime takıldı.

benim tek bir isteğim var. o da redd grubunun konuk olması... grubun solisti doğan duru nun geçen günlerde hürriyet gazetesinde bir röportajı vardı, okudum ve çok beğendim. doğan duru nun röportajından bazı kısımları paylaşmak isterim.
-çok yazdığımız için twitter de sürekli takipçi kaybediyoruz. bizde isterdik gülben ergen gibi orada kahvaltı, burada bilmem ne keyfi tarzında tweet ler yazmak. hrant dink için bir video hazırlayıp facebook a koyduk,yüzden fazla kişi twitter den takibi kesti. isterse 5 bin kişi gitsin!
-doğan duru geçen günlerde bir plak firması sahibinin yazdığı tweet e tartışma çıkaracak bir karşılık verdi. duru:sanatçıya ürün, yaptığı işi de domates gibi pazarlayan adamlarla çalışmayacağımız için ileride onlara işimiz düşer diye de düşünmüyoruz.
-ben arkeoloğum başbakan ın tarihi bulgulara çanak çömlek demesi bana çok dokunmuştu. hepimizin bunun gibi hassasiyetleri var.aynı gün içinde üniversite öğrencileri protestoları yüzünden gözaltına alınıyor, ygs skandalı yüzünden liseliler yürüyor, bedri baykam bıçaklanıyor, ucube denen heykele kazma vuruluyor.böyle bir gündemde biz muhalefet yapmayacağızda demet akalın mı yapacak? diyen güneş duru sözü ikizi doğan a bırakıyor: türkiye de direnç kalmadı. bunlar kitla kaybetmemek için tuttuğu takımı bile söylemez. hepsi samimiyetsiz. ama biz eğilip bükülmüyoruz...

bu grubun her bir elemanı iyi müzisyen, dobra ve gündemi yakından takip eden insanlar... bu nedenle onların konuk olmasını gönülden diliyorum... disko kralı na yeni albüm çıkarmış manken kırması hatunlar yerine, böyle insanlar katılırsa çok sevinirim...

şu programın konuklarınıda keşke anketlerle belirleseler ne güzel olur. esra balamir yüzünden program akmıyor maalesef...

david copperfield in gösterilerinde nasıl ortadan ikiye ayrıldığını merak ediyorum...

mustafa topaloğlu şarkıları... şarkılarını ve şarkı sözlerini tek tek yazmayacağım çünkü adamın bütün şarkıları tam bir rezalet...

şu kulağımdaki duyma problemi bazen hayattan soğutuyor beni... bir lafı, bir cümleyi tekrar ettirmek çoğu zaman bana çok zor geliyor ki tekrar edene de zor geliyor... bazen utandırıyor beni bu durum... benim bu halim hayattan soğumama yetebiliyor ama bunu hayattan soğuma nedeni olarak görmem kendimi beğenmişliğimden midir bilemem çünkü tamamen duyma yetisini kaybetmiş olan insanlar hayat dolu olabiliyor... bu konuda yalan söyleyemem çünkü; çoğu zaman duyuyor numarası yapıpta hiç birşey duymamak, herkes gülüyor diye gülüp aslında söylenen o komik şeyi duymamak, bazen benim hakkımda konusulurken duymaz o denmesi ve benim duymaz o! denildiğini duymam ve bunun gibi bir çok şey cidden zoruma gidiyor... her ne kadar bu problemi espriye vurduysam, etrafımdakiler ne kadar hayat dolu olduğumu sanıp şakaları iyice arttırıyorlar. bu yazıyı yazarkende farkettim insan zamanla cidden alışıyor ama içten içe de hayattan soğuyor...

hazırdan bir altyapının üzerine, sürekli isyan eden sözlerle yapılan ve müzikal anlamda neredeyse hiçbir değeri olmayan müzik türünü dinleyen kardeşini, bir türlü değiştirememek. maalesef ben...