25 yaşın üstünde olup siyaset tartışamayan insandan iyidir.

açıklanması mümkün olmayan şeydir. zira dinazor diye bir şey yoktur. ha, dinozor derseniz anlarım.

tartışmasız düzdür, ya da beyinsizdir. olaylara sadece kendi tarafından bakar. empati yeteneği sıfırdır. yaratıcılık eksilerdedir. doğal seçilimde yeri yoktur. müdürlerin arkasındaki deri pano gibidir. öyle boş bir adamdır. yok yok, o kadar da değildir. neyse, bir süre önce böylesine sığ yaratıklardan biriyle aramda şunun gibi bir diyalog geçer:

+ingilizceden ingilizceye sözlük lazımdı, aldım.
-he?(!) o nasıl oluyo yea? o ne be? şş, hehe.
+ingilizceden ingilizceye sözlük işte.
-ingilizceden türkçeye?(!)
+yok ya ingilizceden ingilizceye işte anlamıyo musun?
-nasıl olcak o yea? 'hello'nun karşısına hello mu yazcak? ehehe.
+türkçeden türkçeye sözlükler var ya, işte öyle.
-?
+türkçe sözlük. türkçe derslerinde kullandığımızdan.
-bildim!
+ha işte, ingilizler de insan, onlar da bizim gibi kendi dillerindeki sözcükleri tanımlayan sözlükler yapıyolar. ondan bahsediyorum.
-heeee öyle desene ya. iyi hadi hayırlı olsun. ehehe.

görüldüğü üzere, işte bu kadar gerizekalıdırlar dostlar. bu bonussimolarla bu diyaloğu yapmaktan dilimde tüy bitti. hakikaten en az 3 kere yaşamışımdır şu olayı. sonra kızdı mı da kızdı oluyor. teallam. daha nitelikli bir insan soyu için bunlar gibileri toplumdan dışlayarak intihara sürüklemeliyiz. hem kalabalık insan nüfusu da biraz azalmış olur.

(bkz: kalbe huzur veren aklını kendine sakla) güzel kafalar bunlar.

deprem temalı tweet atılmasına sebep olacak eylemdir.

burada yazar olduğunu öğrendikten sonra bilgisayarımın başına geçip nickini kendi çabalarımla bulduğum yazar kişisi. beytepenin bu soğuk yaz günlerinde böyle uğraşlar iyi geliyor zira. ayrıca, başta fidan dikme etkinliği olmak üzere birçok sosyal sorumluluk projesinde yer alan duyarlı bir insandır.

(bkz: okunur ki bu)

günlerden cumartesi ve ben çok sıkılıyorum.

mümkündür. bloglara kadar gitmeden twitter ı ele alacak olursak, 140 karakter ile ifade edilmeye çalışılan düşünce yazılarında bile kendimizi bulabiliyoruz zaman zaman. e zaten bizi birine aşık eden, görsellik zannettiğimiz şeyin altında yatan, temel etken de ortak özelliklerimiz, benzeyen düşünce yapılarımız değil midir? oluyor yani böyle şeyler. yazan kişiyi tanısanız da tanımasanız da oluyor. ve söylemeden geçemeyeceğim ki; hemen hemen her düşündüğümüzü daha rahat söyleyebildiğimiz için sanal ortam daha gerçek aslında. ironi-gerçek farkı fark edildiği sürece.

"odtü üniversitesi" yazılarak anlatım bozukluğu, yazım yanlışı vs.nin dibine vurdurulmuş başlık.
(bkz: bu başlık olmamış)

bütün gün mırıldandığın şarkının, o gün hiç beklemediğin bir anda radyoda çalmasıdır.

anahtar bizde ama kapıyı bulamıyoruz.

atilla taş ın stand by me söylemesiyle aynı şeydir. ölümüne kapışırlar kanımca.

26 ilhan mansız.

zaytung'daki sosyal mesaj vermesi ve güldürürken düşündürmesi beklentisiyle yazılan ama komik olmayan ve komik olmadığı gibi, neredeyse zaytungdan soğumaya neden olabilecek haberler silsilesidir. an itibariyle rastladığım haber bunlardan biridir : http://www.zaytung.com/haberdetay.asp?newsid=165640

(bkz: o daha kötüsünü yazana kadar en kötüsü bu)
(bkz: bu sefer güldürmedi)

(bkz: bugün ne pişirsem)
(bkz: çamaşır bende bulaşık bende)
(bkz: ideal çalışan anne çocuğu)

"ışın kılıcı mı? şerefsizim benim aklıma gelmişti gerçekten."

40+ yaş grubu teyzelerinin hobi olarak gerçekleştirdiğini düşündüğüm eylemdir. bir çeşit "dolmuşta yanındakinin mesajını okumazsa ölecek hastalığı" da olabilir tabii.

"gönlü geniş olan sükutu öğrensin."

u zaklara baktıkça hayaller kurarsın
l eyla ile macnun izler komikli entryler yazarsın
u lu olmak için belki sözlükte sabahlarsın
d eli deli olma, bakarsan olur bağ,
a ma bilirsin ki bakmazsan olur dağ,
g üneşin ufka değdiği yer, sana geldim uludağ!

bana nick buldum, buluyorum, bulacağım derken kendisini entrymi okurken bulacağını düşündüğüm yazar kişisi. adı üstünde, o tam bir sosyete. aman derim.
(bkz: bil bakalım ben kimim)